Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

шанать (тĕпĕ: шан) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫакнашкал маневрпа нимӗҫсене улталама пулассине шанать имӗш вӑл.

Он был уверен, что этим маневром они смогут ускользнуть от немцев.

2 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Апла пулсан, Саша хӑйне хӑй мӗнле шанать, мана та халь ҫаплах шанма кирлӗ.

Значит, Саша теперь доверяет мне, как самому себе!

Саша вӑрттӑнлӑхӗ // Аркадий Петров. Алексин А.Г. Сашӑпа Шура: повесть; А.Петров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 92 с.

Колосков ҫине тӑракан ҫын тата яланах хӑй ӗҫӗ ӑнӑҫлӑ пуласса шанать.

Колосков был упрям и всегда надеялся на удачу.

«Саго-мару» пӗтни // Михаил Рубцов. Диковский, С. В. Калавсем; Хв. Уярпа М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 70 с. — 16–42 с.

Ашшӗпе вӑл амӑшӗ ҫинчен сӑмахлать, амӑшӗ киле таврӑнсан хӑйӗн пурнӑҫӗ лайӑхланасса шанать.

Он уже заговаривал с отцом о своей матери и мечтал вслух о том, как все наконец будет хорошо.

Пӗчӗк сунарҫӑсем // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Вӑл хӑй ҫине йӗрӗнтересле шанать, ҫав вӑхӑтрах хӑй кулӑшла хавшак, ним тума пултараймасть.

Он самоуверен до наглости и до смешного беспомощен.

14 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

Анчах Виктор Сергеевич хӑйӗн вӗренекенӗсене шанать, вӗсем суйма пултарайманнине ӗненет, ҫавӑнпа вӑл самантлӑха ҫеҫ килсе кӗнӗ иккӗленчӗк шухӑшне пуҫӗнчен кӑларса пӑрахрӗ.

Но Виктор Сергеевич доверял своим ученикам и верил, что они не могут лгать, поэтому он выкинул из головы все эти мнимые сомнения.

Айӑпли айӑпне йышӑнӗ-ши? // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Шанать.

С надеждой.

Ялан кӗрешӳре // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Ленин Михаил Ивановича, унӑн хресченле тавҫӑрулӑхӗпе пролетарилле туйӑмне, шанать.

На Михаила Ивановича Ленин надеялся, на его крестьянскую смекалку и пролетарское чутьё.

Хӑрушӑ пин те тӑхӑрҫӗр ҫирӗм пӗрремӗш ҫул // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Улпут майри ӑна шанать.

И барыня ему доверяет.

VII // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Кашни пӗр хӑйӗн вӑйӗ ҫине ҫеҫ шанать, анчах мӗн пулать-ха вара?

Каждый рассчитывает только на свои силы, но что же получается?

Вуннӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Вӑл тӗлӗке шанать те кайран ӑна каялла ӗнентерме питӗ кансӗр пулать.

Она придает большое значение снам, и трудно ее разубедить в подобных предрассудках.

Иккӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Пехота ҫыран авкаланчӑкӗсенче выртать, вӑл лӑпкӑ, хӑйне шанать, темӗнле йывӑрлӑха та кӗтсе илме хатӗр.

Залегла на извилистых берегах пехота, спокойная, уверенная в себе, готовая ко всему.

XXIII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Сагайда пуринчен ытларах хӑйӗн чӗрине шанать, унӑн чӗри яланах вӗресе тӑрать тата ҫапӑҫӑва кӗме туртӑнать пулин те, ку паллах, ҫителӗксӗр…

Сагайда же полагался главным образом на огонь своего сердца, и хотя сердце у «его всегда клокотало и рвалось в бой, этого было, конечно, недостаточно…

XV // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

— Ҫапла ҫав, чуну сан ҫамрӑк та вӗри, пурне те шанать.

— То-то и оно, что душа у тебя молодая и горячая, доверчивая ко всему.

I // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Чӑн ӗнтӗ, вӗсемпе ытларах аристократи йӑпанса ырӑ курать, анчах художник ҫав картинӑсене ӗҫҫыннисем пӑхса хакласса шанать.

Правда, ими наслаждалась преимущественно аристократия, но художник не терял надежды, что когда-нибудь их увидит и весь трудящийся Будапешт.

XIV // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Ку енӗпе вӑл пӗтӗмпех хӑйӗн Явдошки ҫине шанать.

Что касается этого, то он целиком полагался на Явдошку.

VI // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Хӑй нихҫан та вилмессине шаннӑ пекех шанать вӑл ҫакна.

Он веровал в это так же, как в то, что никогда не умрет.

Ваҫкӑпа унӑн пиччӗшӗ // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Тарпа чернил ҫинчен калаҫакан ҫак ачасем пекех вӑл пӗр иккӗленмесӗр тӗнчере мӗн пуррине пӗтӗмпех курассине шанать, — ҫав шутрах капитан пулассине те, Гонолулу утравне ҫитессине те ӗненет.

Подобно всем этим мальчикам, рассуждавшим о порохе и чернилах, он веровал без колебаний, что ему предстоит все на свете, что только бывает вообще, — в том числе предстояло капитанство и Гонолулу.

Ваҫкӑпа унӑн пиччӗшӗ // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Вара каллех шутлать, аса илет, шанать.

И снова думает, вспоминает, надеется.

XXVI // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Боец пире шанать, боец яланах пирӗн хыҫҫӑн атакӑна ҫӗкленет.

Боец верит нам, боец всегда поднимется за нами в атаку.

XVI // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех