Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тытӑнас (тĕпĕ: тытӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ту хушшинче кӗрлесе юхакан шывпа йывӑҫ антарма ҫӑмӑл мар, ӑна антарма ӑспа тытӑнас пулать…

Сплав леса по горной реке — дело не легкое, и браться за него надо с умом…

XVIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Григорий Пантелеевич, грамматика йӗркисене пӗрре те пӑхмасӑр, сӑмахсене пӗр-пӗринпе ҫыхӑнтармасӑр кӑнттам каларӗ, анчах хӑй шухӑшне питӗ витӗмлӗ каласа панипе пурте сысна ӗрчетес ӗҫе ҫине тӑрсах тытӑнас пулать, тесе килӗшрӗҫ.

Говорил Григорий Пантелеевич нескладно, пренебрегая всякими правилами грамматики, но мысли свои излагал убедительно, что все, слушая его, решили усиленно поднимать свиноводство.

XI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Тем пама хатӗр, ҫакӑнта укҫа пытарнӑ вырӑн пулмасан!» чавма тытӑнас тесе, ывӑҫ тупанӗсем ҫине суркаласа та пӑхрӗ, анчах хӑйпе пӗрле саступ та, кӗреҫе те ҫуккине тавҫӑрса илчӗ.

— Я ставлю бог знает что, если не клад! — и уже поплевал было в руки, чтобы копать, да спохватился, что нет при нем ни заступа, ни лопаты.

Тухатнӑ вырӑн // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Анчах партизансене аркатса тӑкма тӗплӗн тытӑнас тесен, малтан вӗсем вӑрманта ӑҫта пурӑннине тупас пулать.

Но, чтобы серьезно думать о разгроме партизан, надо было отыскать их лесные убежища.

V // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

— Мӗншӗн ирхине тытӑнас мар-ха ӑна? — ыйту парса ответлерӗ Кнышев.

— А почему его и не начать с утра? — вопросом отвечал Кнышев.

XI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Уй-хире хӳтӗлемелли йывӑҫсем лартакансен звенисене халех уйӑрма тытӑнас пулать…

Уже сейчас приступить к организации полезащитных звеньев…

XXVIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Анчах вӑл нумай выртма пултараймарӗ — ӑшчик ытла пӑлханнипе хӑвӑртрах ире кӗтсе илсе, ӗҫне тытӑнас килет.

Но долго лежать он не смог — из-за сильного волнения в груди ему хотелось поскорее дождаться утра и приступить к работе.

XVIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Паллӑ ӗнтӗ, нимӗҫсем ҫапла шухӑшлаҫҫӗ: вырӑссем, хӑйсен ҫыннисене курсан, пеме тытӑнас ҫук, эпир вара, тыткӑна лекнисен хӳттипе усӑ курса, вӗсен траншейисем патне ҫывхарма пултаратпӑр.

Понятно, что расчет немцев прост: русские, увидев своих, не откроют, конечно, огонь и дадут немцам возможность, прячась за толпой пленных, подойти к траншее.

XXV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Шавласа илтӗмӗр — ҫитет, ӗҫе тытӑнас пулать!

Пошумели — и за дело!

XI // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Ыран вӗсен ҫӗнӗ вӑй-халпа хӑйсен йывӑр ӗҫне тытӑнас пулать.

На следующий день им надо было работать.

Ялти спектакль // Николай Сандров. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 53–70 стр.

Аслисенчен кама та пулин пирӗнпе кайма ыйтсан юратчӗ, — тесе хушрӗ асанне, — анчах вӗсем ӗҫлесе ывӑннӑ хыҫҫӑн пурте ҫывӑрма выртнӑ ӗнтӗ, ыран та акӑ иртерех: тӑрса, каллех йывӑр ӗҫе тытӑнас пулать.

Бабушка сказала: послать с ними взрослых нельзя, днем все работают и не могут провести ночь без сна.

Ялти спектакль // Николай Сандров. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 53–70 стр.

Пӗрре Володя, бомба пӑрахнӑ вӑхӑтра хӑй урамӗнчи пӗчӗк ачасене убежищӗне ӑсатнӑ хыҫҫӑн, отбоя аран кӗтсе илчӗ те: «Ӗҫе хӑюллӑн тытӑнас пулать, урӑхла каласан — фронта каймалла. Унта вилмелле пулсан та, вӑрҫӑ хирӗнче паттӑрсен вилӗмӗпе вилетӗп» — терӗ.

После очередной бомбежки, во время которой Володя таскал на своей улице малышей в убежище, но сам не оставался там, он, едва дождавшись отбоя, сказал себе, что надо решительно действовать, то есть отправляться на фронт. Там, по крайней мере, если придется погибнуть, то смертью храбрых на поле боя.

Иккӗмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

«Ӗҫе тытӑнас пулать», — тесе шухӑшласа илтӗм эпӗ.

«Надо действовать», — решил я.

Ҫирӗм тӑваттӑмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Эпӗ пӗтӗм чун-чӗререн кулянтӑм, тинех тавҫӑрса илтӗм: пӗр-пӗр ӗҫе тытӑнас пулсан, ӑна тума мӗн чухлӗ вӑхӑт, мӗн чухлӗ вӑй кирлине, ӑна вӗҫне ҫитерме май пуррипе ҫуккине шутласа пӑхас пулать, ун пек тумасан — ху айваннине ҫеҫ кӑтартатӑн.

Я был огорчен до глубины души и тут только сообразил, как глупо приниматься за работу, не рассчитав предварительно, сколько она потребует времени и труда и хватит ли сил довести ее до конца.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Эпӗ ҫӗнӗ вырӑнта, вӑхӑта пӗртте ирттермесӗр, хӳме тума тытӑнас терӗм, ӑна туса пӗтерсен, палаткӑна та унта куҫарма шутларӑм.

Все-таки я думал взяться, не теряя времени, за постройку ограды на новом месте, чтобы впоследствии, когда она будет закончена, перенести в нее свою палатку.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Ку маншӑн ытла та лайӑх пулчӗ, мӗншӗн тесен ӗҫе тытӑнас умӗн вӑй-хала ҫирӗплетни питех те кирлӗччӗ.

Это для меня было очень хорошо, так как я очень нуждался в подкреплении сил для предстоящей работы.

Улттӑмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Пӑрахма, вӑраха хӑварма юраман ӗҫе тытӑнас пулать, — ун чухне ҫын нихҫанхинчен те ҫирӗпрех пулать.

Нужно иметь такое дело, от которого нельзя отказаться, которого нельзя отложить, — тогда человек несравненно тверже.

VII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Ку вӑл Кирсанова ҫеҫ ҫапла туйӑнать, анчах мӗншӗн ун пек ҫыхланни Лопуховсене питӗ лайӑх курӑнать: Кирсанов паллӑ та кирлӗ ҫын пулса пырать, ҫавӑнпа вара ӑна пӗлес текенсем те йышланнӑҫем йышланса пыраҫҫӗ; ӗҫне те хӑварма юрамасть ун, ахалех кахалланма пуҫлать вӑл, — мӗн пуҫлать тетпӗр ҫакӑ, иртнӗ уйӑхсенче йӑлтах кахалланса кайрӗ вӑл, ҫавӑнпа халӗ ӗҫе тытӑнма кичем те ӑна: — «Тытӑнас пулать, Александр тусӑм» — «Тытӑнмалла, Александр Матвеич!»

Это Кирсанову так кажется, а Лопуховым очень видно, почему так: он входит в известность, вот и является все больше и больше людей, которым он нужен; и работою нельзя ему пренебрегать, напрасно он начинает полениваться, — да чего, он вовсе изленился в предыдущие месяцы, вот ему и скучно приниматься за нее: «А надобно, брат Александр» — «Пора, Александр Матвеич!»

XVIII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Кашниех вӗсенчен — паттӑр ҫын, иккӗленмен, каялла чакман, ӗҫе тытӑнма пӗлекен, ӗҫе тытӑнас пулсан, ӑна хӗрсех тытӑнакан ҫын, ӗҫ вӗсен аллинчен тухса ӳкес ҫук: ку вӑл — вӗсен пӗр палли; тепӗр енчен, вӗсенчен кашниех ҫав тери тӳрӗ кӑмӑллӑ ҫын.

Каждый из них — человек отважный, не колеблющийся, не отступающий, умеющий взяться за дело, и если возьмется, то уже крепко хватающийся за него, так что оно не выскользнет из рук: это одна сторона их свойств; с другой стороны, каждый из них человек безукоризненной честности, такой, что даже и не приходит в голову вопрос:

VIII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Ӗҫме тытӑнас пулсассӑн, вӑйлӑ ӗҫет пулас та хӑй».)

А поди, чай, ежели бы захотел пить, здоров пить».)

XVII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех