Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Кунта амӑшӗ автан сӑришӗн, хӑйӗн панулми куклипе ҫӗрулми пӳремечне ҫитерсе пӑхтарассишӗн ырана хӑварасшӑн.

Куҫарса пулӑш

XXX // Куҫма Турхан. Куҫма Турхан. Йӑмраллӑ ял. Роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 368 с., илл.

Уявӗ те таҫтан асаттесенчен юлнӑскер паян — автан сӑри!

Куҫарса пулӑш

XXX // Куҫма Турхан. Куҫма Турхан. Йӑмраллӑ ял. Роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 368 с., илл.

Картишӗнче автан авӑтса ячӗ, Кӗтернепе Укахви те ыйха кайрӗҫ, Михала ҫав-ҫавах лӑпланаймасть-ха.

Куҫарса пулӑш

ХХ // Куҫма Турхан. Куҫма Турхан. Йӑмраллӑ ял. Роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 368 с., илл.

Вӗсем килсен ялта хӗрлӗ автан авӑтать.

Куҫарса пулӑш

5. Ҫеҫен хир // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Кил хушшинче автан авӑтни илтӗнсе кайрӗ.

Куҫарса пулӑш

1 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей Павӑлӗ: хроникӑллӑ роман. 3-мӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984. — 240 с. — 3–231 с.

Мӑрса хӑрах аллипе Урасмета хулран ҫатӑртаттарса тытнӑ, тепӗр аллинче автан тукмакӗ.

Куҫарса пулӑш

18. Туй // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Ҫапла-ҫке вӑл савни сӑмахӗ — кӑмӑла сар ҫу пек ирӗлтерет, мӗн пур усал-тӗселе мантарать, чӗрере вӗҫӗмсӗр ырӑ туйӑм ҫуратать; ӗнтӗ хӗр ачана нимле хӑрушлӑх та кӗтмест пек, пурте лайӑх, пурте ырӑ Картишӗнче, вите тӑрринчи кашта ҫинче, автан авӑтать, авӑттӑрах, унӑн яланах пӗр ӗҫ — ҫынсене вӑхӑт пӗлтересси; пӳртре, ҫӗр хута чупса ҫӳретӗн тесе ама ҫури ҫилленсе пӑхать — пӑхтӑрах, ун пек пӑхнине Эрнепи тахҫанах хӑнӑхнӑ; хӑлхара Ахтупайӑн кӑшт мухтанарах каланӑ сӑмахӗ янраса тӑрать: «Шӗкӗр хулара пулса куратӑп».

Куҫарса пулӑш

17. Эрнепи // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

— Пилӗк чӑх, пӗр автан килкарти илемне кӗртеҫҫӗ ҫапах.

Куҫарса пулӑш

3 // Петр Осипов. Осипов П.Н. Пиччӗшӗпе шӑллӗ: роман. Шупашкар: Чӑваш чӗнеке издательстви, 1977. — 352 с.

Те ҫапӑннӑ ҫӗртен сиксе аннӑ пулнӑ, те вӗри мунчара ӑшаланнӑ пулнӑ — хӗп-хӗрлӗ ӳт-тирлӗскер, хуп-хура йӗпе пуҫлӑскер, тин кӑна вӗри шывпа пӗҫертсе ҫӑмланӑ ват автан пекех туйӑнса кайнӑ ҫак ҫын куракансене.

Куҫарса пулӑш

6 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Мӗкӗтене те хӑш чухне вӑл пушӑпа ҫапкалать, хам курнӑ, — автан ҫине пӗр тараканне коробкӑран кӑларса ывӑтнӑ хушӑра каларӗ Коля.

Куҫарса пулӑш

1 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

— Хӑвна эсӗ халӗ, ахӑртнех, ватӑ ҫынла туятӑн, маншӑн вара эсӗ малтанхи Сандиех, чӑн та, ҫӑвӑр автан сассиллӗ.

 — Наверно, ты теперь считаешь себя старцем, для меня же ты прежний Санди, хотя и с петушиным баском.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Эпир сӗтел хушшине кӗрсе ларма ӗлкӗрсенех денщик тӑм чашӑкпа пӑсланса тӑракан вӗри тӑпӑрча кукӑлӗсене тата автан пысӑкӑш чӑх чӗппине пырса лартрӗ; унтан чашӑлтатса тӑракан ҫатмапа вӗри апат пырса лартрӗ; эпӗ хамӑн пурӑнӑҫӑм лайӑх майпа пырать тесе шухӑшласа алла йывӑҫ кашӑк патне тӑсма ҫеҫ ӗлкӗрнӗччӗ, ҫавӑнтах хапха патӗнче шавлани, калаҫни тата ятлаҫни илтӗнчӗ.

Только что мы успели сесть за стол, денщик поставил плошку с дымящимися варениками, куренка, который по размерам походил скорее на здорового петуха, и шипящую сковороду со шкварками, только что успел я протянуть руку за деревянной ложкой и подумать о том, что судьба, кажется, благоприятствует мне, как возле ворот послышался шум, говор и ругательства.

IX сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Хӗвел питтинче ӑшӑнса ларакан кӑвакал урапа тикӗчӗпе вараланнӑ хӳрине тӑратса юлхавлӑн нартлатрӗ, нимӗн ҫинчен те шухӑшлама пӗлмен хӗрлӗ автан хӳме ҫинчен хавассӑн кӑшкӑрса авӑтрӗ.

Крякнула лениво греющаяся на солнце утка; задрав перепачканный колесным дегтем хвост, беспечно-торжествующе заорал с забора оранжевый петух.

VI сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Анчах автан та вӗҫеймест, мӗншӗн тесен стена уншӑн шӑл витти мар: вӑл ултӑ метр ҫӳллӗш; хӑвӑрӑн кӑмӑлӑр — хӑть те мӗскер шухӑшлӑр.

Но и петуху не взлететь, потому что стена будет ему не по зубам: она шести метров высоты, как хотите, так и думайте.

X сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Стенасене электричествӑпа ҫутатнӑ май, — ҫакна эсир ман патӑма килнӗ чухне хӑвӑр та асӑрхарӑр-тӑр, — икӗ меслетпе кӑна тарма пулать: арестантсене вӗсене суда лартса кайнӑ чухне автомобиль конвоирӗсенчен туртса илмелле е арестанта стена урлӑ автан евӗр вӗҫсе каҫма вӗрентмелле.

А так как стены освещены электричеством, как это вы видели, пробираясь ко мне, то побег возможен двумя способами: отбить арестанта у конвоиров автомобиля, когда увозят в суд, или научить арестанта перелетать стену наподобие петуха.

X сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Вӑл катана шаларах кӗчӗ, кӗҫех унӑн йывӑрӑшӗпе турат шатӑртатрӗ; ялта вара, айӑпсӑррӑн тата нимӗнпе кӑсӑкланмасӑр, Сухаллӑ Сысна валли хӗрлӗ автан хӑйӗн пытару сӑмахне юрлать:

Он удалился в глубину рощи, и скоро под его тяжестью заскрипел сук, а в деревне, невинный и безучастный, запел рыжий петух свое надгробное Бородатой Свинье слово:

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 375–381 с.

— Ҫавӑнпа паян, хӗрлӗ автан сехетӗнче, вилетӗп те…

— Поэтому я и умру сегодня, в час красного петуха.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 375–381 с.

Ӳлӗм, пӗтӗм аппетитна, ыйхупа тӑнӑҫлӑхна ҫухатса, эсӗ пӑрҫа хутаҫҫилле типме тытӑнатӑн, саралсах каятӑн, икӗ уйӑх иртсен, ирхи тата каҫхи шуҫӑмсен хушшинче, Иккӗмӗш хӗрлӗ автан сехетӗнче, вилӗмпех кӑнса выртатӑн.

Отныне, лишенный всякого аппетита, сна и покоя, ты будешь сохнуть, подобно гороховому стручку, пожелтеешь и смертью умрешь после двух лун, между утренней и вечерней зарей, в час Второго красного петуха.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 375–381 с.

Акӑ пӗри автан пек киккириклетрӗ.

Кто-то пел петухом.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 198–207 с.

Халӗ ҫеҫ «Автан киккирикӗ» килсе ҫитрӗ, унти пӗр матрос «Эврикӑра» пулнӑ, унта ларакан пирӗн йӗкӗтсене Брант пирки хыпарланӑ.

Только что при шел «Петушиный гребень», с него был матрос в «Эврика», где сидят наши, и сообщил.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 405–414 с.