Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Хурӑн ҫулҫисем сар ылтӑн укҫа пек туйӑнса кайрӗҫ Эльгеева, анчах ҫилпе тӑкӑннӑ чух вӗсем вӗлкӗшсе анаҫҫӗ те умри сукмака ҫемҫетме кӑна юрӑхлӑ пулса юлаҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

7 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Ҫыпӑҫтарса тунӑ карнизсем иртнӗ хӗлле ҫӗр чӗтреннӗ хыҫҫӑн сӗвӗне-сӗвӗне ӳкнӗ, алӑксем хашакисенче силленеҫҫӗ; чылай ҫӗрте штукатурка тӑкӑннӑ, обой ҫурӑлса хӑйпӑннӑ.

После землетрясения минувшей зимы осыпались лепные карнизы, расстроилась пригонка дверей; во многих местах отстала штукатурка, порвав обои.

II сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Гемас елперсе сӗтел ҫине тӑкӑннӑ эрех кӳлленчӗкӗнче пӳрнипе вылять.

Гемас, ухмыляясь, водил по столу пальцем в лужице пролитого вина.

V сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

— Юрать, — терӗ те Гарт сӗтел ҫине тӑкӑннӑ эрех кӳлленчӗкӗнчи ахаль те ӳсӗр шӑнана коньякпа шӑварчӗ, — юрать, вӑл аплах каламан тейӗпӗр.

— Положим, — сказал Гарт, поливая коньяком муху, уже опьяневшую в лужице пролитого на стол вина, — положим, что он сказал не так.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 98–108 с.

Вӑрманта пӗр улмуҫҫи ӳснӗ; кӗркунне ун ҫинчен йӳҫӗ панулми тӑкӑннӑ.

Росла в лесу дикая яблоня; осенью упало с нее кислое яблоко.

I // Василий Хударсем. Ушинский К. Д. Тӑватӑ ӗмӗт: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 28 с. — 12–15 с.

Ҫавӑнпа вӑл тӑчӗ те, хӑй сисмесӗрех аллипе сулмаклӑ капура хыпашласа пӑхса, ҫырмана анчӗ, ҫӑра тӗмсене сире-сире, тепӗр енне каҫрӗ, пӗлтӗр-виҫӗмҫул тӑкӑннӑ йывӑҫ ҫулҫи витӗр шӑтса тухнӑ сайра курӑк ҫине тӑсӑлса выртрӗ.

Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Пирӗн хуран хӑй ҫине пӗлӗтрен чул тӑкӑннӑ пекех кӗмсӗртетме пуҫларӗ.

Поднялся такой грохот, как будто с неба на наш котел посыпались камни.

3 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Айӑпсӑр тӑкӑннӑ юншӑн истории тавӑрать-ха сире.

История не простит вам невинную кровь.

2 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Патшасемпе министрсен шухӑшӗсем тӗрлӗ пулнӑ пирки пуҫланнӑ вӑрҫӑсенче пайтах юн тӑкӑннӑ.

Много крови было пролито из-за разногласий во взглядах.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Урхи Наумӗ, Куҫма Чулкаҫ. Свифт, Даниэль. Лемюэль Гулливер ҫулҫӳренисем; вырӑсларан Н. Урхипе К. Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 368 с.

Европӑра, Азире, Африкӑра пур ҫӗрте те ҫын юнӗ тӑкӑннӑ.

Кровь человеческая проливалась в Европе, в Азии, в Африке.

Чи пысӑк вӑрҫӑ // В. Сергеев. Дрожжин Олег. Ухӑран — танка ҫитиччен. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 110 с.

Унӑн куҫӗ умӗнче вутлӑ ҫумӑр пек хӗлхем тӑкӑннӑ, асамат кӗперӗ ялкӑшса хыпнӑ, темӗнле ҫӑра ҫу пек ӑшӑ хумсем ӑна ҫӗклесе ҫӳлтен ҫӳле, хӑвӑртран хӑвӑрт илсе кайнӑ…

Огненным дождем сыпались искры перед его глазами, вспыхнула радуга, какие-то теплые волны, будто из густого масла, подняли его и понесли все выше и выше, быстрее и быстрее…

IX // Петӗр Хусанкай. Телешов Д.Н. Типшар: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 56 с. — 8–56 с.

Пӗлӗт ҫӳлти вӗтӗ тумламсем шултра тумламсене пӗрлешиччен тытӑнса тарӗччӗ те, ҫав шултра тумламсем текех сывлӑшра тытӑнса тӑраймасӑр усӑсӑрах хӑйсен тӑван океанне ӳксе тӑкӑннӑ пулӗччӗҫ.

Туча провисела бы вверху положенное ей время, до тех пор пока мелкие капельки не слились бы в крупные, а крупные уже не смогли бы держаться в воздухе и без пользы упали бы вниз, в родную стихию океана.

Xӗвел // Лина Агеносова. Волков А.Л. Ҫӗрпе пӗлӗт: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 188 с.

Ҫакӑн хыҫҫӑн, ҫурӑлнӑ михӗрен ҫӗрулми тӑкӑннӑ пек, тӗссӗр те йывӑр сӑмахсем ӳкме пуҫларӗҫ.

И, точно картофель из прорванного мешка, покатились серые, тяжёлые слова:

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Мана хамӑр малалла шуни майӗпе чарӑнса пынӑ пек, вӑл пачах чарӑнса ларас самант ҫав тери ҫывӑх пек туйӑнать, — вара пароход мӑкӑртатма, унӑн кустӑрми ҫунаттисемпе ҫӑра шыва ҫапса пыма чарӑнать, пур сасӑсем те йывӑҫ ҫинчен ҫулҫӑсем тӑкӑннӑ пек тӑкӑнса пӗтеҫҫӗ, пурпа ҫырса хуни шӑлӑннӑ пекех ним палӑрми пулаҫҫӗ те мана ним хускалман сывлӑш, шӑплӑх хӑватлӑн ҫавӑрса илмелле пек туйӑнать.

Мне кажется, что движение постепенно замирает и близок момент, когда оно совсем остановится, — пароход перестанет ворчать и бить плицами колес по густой воде, все звуки облетят, как листья с дерева, сотрутся, как надписи мелом, и владычно обнимет меня неподвижность, тишина.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Мужиксем ҫатан карта юписене аялтан касса яма тытӑнчӗҫ, анчах вӗсем ҫине хӗм, кӑвар тӑкӑннӑ та, вӗсем ҫунса ирӗлме пуҫланӑ кӗписене ывӑҫ тупанӗсемпе сӑтӑрса аяккалла тапса сикрӗҫ.

Мужики начали подрубать колья плетня, на них посыпались искры, угли, и они отскочили прочь, затирая ладонями тлеющие рубахи.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Шыв юхӑмӗ ҫӳлтен шарласах тӑкӑннӑ, ҫӗр ҫинче те шыв ахӑрса юхнӑ.

Потоки воды с шумом низвергались на землю.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

Ытти ачасем те, тӑпрас ҫинчен пӑрҫа тӑкӑннӑ пек сирпӗнсе анса, Ленька хыҫҫӑн чупса кайрӗҫ.

Как горох, посыпались с завалинки остальные ребята и помчались следом за Ленькой.

XII сыпӑк // Михаил Юрьев. Корольков Ю.М. Леня Голиков партизан: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 340 с.

Кӑпӑклӑ хум тӑррисем ҫӳлелле ҫӗкленеҫҫӗ те, тӑкӑннӑ ҫулҫӑсемпе пӗрле, ҫыранӑн тепӗр хӗрринелле ыткӑнаҫҫӗ.

Пенистые гребни срывались и ©месте с оборванными листьями летели к тому берегу.

II сыпӑк // Михаил Юрьев. Корольков Ю.М. Леня Голиков партизан: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 340 с.

Вӗсем кунта кӗркунне тӑкӑннӑ ҫулҫӑсенчен те нумай.

Их было больше, чем осенних листьев.

XXXIV сыпӑк // Никита Волков. Стиветсон, Р.Л. Мул утравӗ: роман / вырӑсларан Н.Волков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 168 с.

Юлия Александровна завод картишне кӗрет те, унти йӗри-тавралӑх ӑна питех те хӗвеллӗ, тӗлӗнмелле ҫутӑ пек туйӑнать; «проходнойра» питӗ сивӗччӗ, тен, ҫавӑнпа-тӑр, унта, пӗр енчи стени ҫинче, нӳрленнӗ вырӑнсем те нумайччӗ, тӑкӑннӑ штукатурка аялта купалансах тӑратчӗ.

Когда Юлия Александровна входит из проходной во двор завода, ей кажется там необычно, неестественно солнечно, может быть, потому, что в проходной было сыро, одна стена даже пошла пятнами, и штукатурка внизу осыпалась, лежала неубранной кучкой.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.