Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тӑрӑхласа (тĕпĕ: тӑрӑхла) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Лайӑх сӗтел-пукан лартса тултарнӑ пысӑк пӳлӗме кӑмпа евӗрлӗ, вӑрттӑн тӑрӑхласа кулакан сӑнлӑ старик кӗчӗ.

В просторной, хорошо обставленной комнате появился грибообразный старик с замкнутым и ехидным лицом.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 314–319 с.

— Ҫапах та… — терӗ Ван-Конет Сногден именӗвӗнчен тӑрӑхласа кулса; лешӗн пичӗ ҫивӗч пуҫтарулӑхне ҫухатнӑ, кашни мускулпа сиккелет, — ҫанах та сирӗн хӑюлӑхӑр пур-и е сӗмсӗрлӗхӗр-и?

— Однако… — заметил Ван-Конет, потешаясь смущением Сногдена, лицо которого, утратив острую собранность, прыгало каждым мускулом, — однако у вас есть мужество или нахальство.

V сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Арзамаса тавӑрӑнас пулсан, мана пушшех пӗччен ҫӳрессӗн туйӑнчӗ: ӗлӗк пӗр вӑхӑтра Тупиковран кулнӑ пек, манран та пурте тӑрӑхласа кулӗҫ.

Мне казалось, что теперь в Арзамасе я буду еще более одинок: надо мной будут презрительно смеяться, как когда-то над Тупиковым.

VI сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

— Тэкс, — тет тӑрӑхласа Малиновский.

— Тэк-с! — ехидно продолжал Малиновский.

II сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Халӗ, ав, хуҫа вӗсенчен тӑрӑхласа куласшӑн.

Теперь хозяин пытался подтрунить над ними.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 141–146 с.

Сантус тӑрӑхласа кулать пулинех.

Просто Сантус подсмеивался.

Шурӑ шар // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 136–139 с.

Гаваньре Коменданта (ӑна тӑрӑхласа ҫапла чӗнеҫҫӗ) чи хӑлтӑр-халтӑр хупахран пуҫласа таможня канцелярийӗ таранчченех пурте-пурте лайӑх пӗлеҫҫӗ.

Коменданта (это было его прозвище) в гавани знали решительно все, от последнего трактира до канцелярии таможни.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 405–414 с.

Дюк Бильдерӑн кашни кӑтартӑвне ҫураҫнӑ хӗр чуп тунинчен те ҫывӑхарах илетчӗ чӗри ҫумне; Вӑл — Дюк — икӗ хут хӑрушӑ инкек тӳснине, шлюпка ҫине чи юлашкинчен аннине пӗлекен Бильдер, ҫак Бильдер… куҫран пӑхса мар, хыҫӗнче, пӗтӗм гаване ахӑртмалӑх, ҫапла тӑрӑхласа кулнӑ иккен унран!

Бильдер, каждое указание которого Дюк принимал к сердцу ближе, чем поцелуй невесты; Бильдер, знающий, что он, Дюк, два раза терпел крушение, сходя на шлюпку последним; этот Бильдер заочно, а не в глаза высмеял его на потеху всей гавани.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 187–210 с.

Дюк тӑрӑхласа «Аха!» тесе кӑшкӑрнине пӑхмасӑрах, Клоски шухӑшӗпе, тинӗс ӗҫӗнче малашлӑх шӑпах — «сулӑсенче» (Дюк «Корнелиуса» йӗрӗнсе ҫапла хакларӗ), парӑслӑ карапсем тахҫанхи «ҫил арманӗсем» кӑна имӗш.

И, несмотря на насмешливое восклицание Дюка: «Ага!», Клоски стал утверждать, что будущее в морском деле принадлежит именно этим «плотам», как презрительно называл «Корнелиуса» Дюк, а не первобытным «ветряным мельницам», как определил парусные суда Клоски.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 187–210 с.

— Ну, мӗнле, ентеш, ҫуркунне вӑй кӗрекенччӗ, малашне катемпие штыкпа витӗрех чикме пултарӑн-и? — юлташла тӑрӑхласа ыйтрӗ Телегин хӑрпӑкрах хӗрлӗ армеецран.

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

«Акӑ ме сана, Филимон Петрович, Атӑл варринчи кимӗ, ытарайми вӑлта шакки, — ӑшра хӑйӗнчен тӑрӑхласа илчӗ Крапивин. — Темиҫе эрне кураймӑп ӗнтӗ вӗсене».

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Тӑрӑхласа кулнине, мӑшкӑлланине, ятлаҫнине чӗнмесӗр тӳссе ирттерет.

Он молча сносил насмешки, издевательства и неизбежную брань.

II. Грэй // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Анчах сӑлтавсӑрах ихӗлтетни, ҫын ҫине ялан тӑрӑхласа пӑхни килӗшмест ӑна.

Куҫарса пулӑш

Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 134–165 c.

Вӑл пур — арҫынсемпе ытакланса ҫӳрет, — ҫаплах тӑрӑхласа калаҫрӗ хӗр.

Куҫарса пулӑш

Суд // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 100–133 c.

Пӗррехинче тата шӑллӗ унран, тӑрӑхласа кулас шутпа, чашӑка яшка вырӑнне тӑварлӑ шыв ярса панӑччӗ.

Куҫарса пулӑш

Уй — куҫлӑ, вӑрман — хӑлхаллӑ // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 100–133 c.

Ҫавӑн пек самантсенче хӗр пичӗ пиҫнӗ палан тӗслех пулса кайнине курсан пӗрле ӗҫлекенсем тӑрӑхласа та илнӗччӗ унран.

Коллеги увидев, что в такие минуты лицо девушки стало похожим на поспевшую калину, даже насмехались над ней.

Аня… Анечка… Анна // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 3–67 c.

Ах, аннемҫӗм, — ыран отрядра пурте пӗлеҫҫӗ те ӗнтӗ, тӑрӑхласа, умран иртме те памӗҫ!»

Мать родная, — в отряде завтра все узнают, проходу не дадут!»

1 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Сталин шӑрпӑкне коробка ҫине сӗрет те, шӑрпӑк пуҫӗ пашлатса, сирпӗнсе каять; вӑл теприне сӗрет, — шӑрпӑк ҫути унӑн тӑрӑхласа кулнӑ чухнехи пек хӗсӗнерех панӑ, йӑлкӑшса тӑракан куҫӗсене ҫутатать.

Сталин потер спичку о коробку, — головка, зашипев, отскочила, он чиркнул вторую, — огонек осветил его сощуренные, будто усмешкой, блестевшие глаза с приподнятыми нижними веками.

3 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

— Ют ҫӗре иккен, — тет ун хыҫҫӑн Иван Гора хулӑн сасӑпа, пуҫне ҫӗклесе унран тӑрӑхласа кулса.

— На чужбину, — басом повторил вслед за ним Иван Гора, поднимая голову и усмехаясь.

5 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

— Пурӑнса ҫитрӗмӗр, — тет фикус чечекӗ хыҫӗнчен тӑрӑхласа кулнӑ сасӑ.

— Дожили, — проговорил иронический голос из-за фикуса.

1 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех