Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Ивук темшӗн Хӗлипе мар, аппӑшне ятласа тӑкать.

Ивук неожиданно зло накинулся на сестру, а не на Хелипа:

Ҫӗрлехи ӗҫ // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Чи малтанах ун ашшӗне ятласа тӑкас килчӗ.

Он чуть было не накричал на отца.

Ҫӗрлехи ӗҫ // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Ҫав вӑхӑтра Анчӑк ҫури ҫенӗкрен пуҫне кӑларать те амӑшне ятласа тӑкать.

И тут из сеней высунул заспанную голову Акмурза.

Хӑна-вӗрле // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Ӗнер ҫеҫ, ятласа тӑкас вырӑнне, халичченхинчен ҫемҫереххӗн калаҫса ларчӗ.

Куҫарса пулӑш

XX // Куҫма Турхан. Куҫма Турхан. Йӑмраллӑ ял. Роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 368 с., илл.

Ҫакӑнта хӑй куҫӗ умӗнче ҫывӑрса выртнине курсан, Сахрун пичче те ывӑлне хаяррӑн ятласа тӑкнӑ пулӗччӗ, анчах, телее, ҫӑка патӗнче вӑл витресемпе ытти савӑт-сапасӑр пуҫне урӑх нимӗн те курмасть, унта никам та ҫывӑрса выртмасть.

Куҫарса пулӑш

ХХIII // Куҫма Турхан. Куҫма Турхан. Йӑмраллӑ ял. Роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 368 с., илл.

Сехре, тӳррипе каласан, Левентее те ытла кӑмалласах каймасть, тепӗр чухне вӑл та ыттисем пек ятласа илме юратать.

Куҫарса пулӑш

X // Куҫма Турхан. Куҫма Турхан. Йӑмраллӑ ял. Роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 368 с., илл.

— Ятласа ан юл пире.

Куҫарса пулӑш

16. Хусан ҫывӑхӗнче // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Вӑл таркӑнсене тем те каласа ятласа тӑкрӗ те картишне хӑваласа кӑларса пилӗк таран салтӑнтарма хушрӗ.

Куҫарса пулӑш

6. Таркӑнсене суд туни // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Ҫапах та мӗншӗн ятласа тӑкмарӗ-ха ӑна Петров тӗрӗс мар диагнозшӑн?

Куҫарса пулӑш

9 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей Павӑлӗ: хроникӑллӑ роман. 3-мӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984. — 240 с. — 3–231 с.

Куҫ тӗлне пулнӑ пӗрремӗш тарҫах вӑл тем те пӗр каласа ятласа тӑкрӗ.

Куҫарса пулӑш

7. Хусан хӑнисем // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Ытах мӗн пулсан, хӗрарӑма кӑшт ятласа илсен те ҫылӑх мар.

Куҫарса пулӑш

2 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Детрея пӗчченҫӗ шӑплӑх хуравлать темелле; вӑл ҫакна тӗрӗсех ӑнланать, ҫавӑнпах хӑйне ятласа тӑкрӗ те картинӑна сӗтел ҫине хучӗ, халӗ — каллех итлеме хатӗр.

Ответом Детрею было молчание; он правильно понял его, выбранил себя и, положив картинку, снова приготовился слушать.

X сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Кӗҫех капитан хӑй те анчӗ, мана тата Пеггие ятласа тӑкрӗ, унтан виски ӗҫрӗ.

Вскоре спустился капитан, изругал меня, Пегги и выпил виски.

XXVII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Акӑ вӑл матроссенчен кашнине тӗплӗн тата вак-тӗвеклӗн ятласа тухрӗ, эпӗ ыйтман пулин те мана пурин пирки те ӑнлантарма пикенчӗ.

Так, он подробно, мелочно ругал каждого из матросов, обращаясь ко мне с разъяснениями, которых я не спрашивал.

XI сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Ку ҫеҫ те мар-ха, хӑйне унӑн ҫывӑх та ырӑ юлташӗ пек тытса, Лев Саввичӑн сывлӑхне упрама пӗлменшӗн мӑшӑрне пурте илтмелле ятласа илме те пултарчӗ, сӗмсӗр.

И даже имел нахальство, на правах доброго знакомого, громко пожурить его супругу за то, что та плохо заботится о здоровье мужа.

Тавӑру // Аҫтахар Плотников. https://chuvash.org/lib/haylav/7548.html

Ӗнер эпир хутора пӑрӑнса кӗнӗ урлӑ ҫул тӗлӗнче Федя чарӑнчӗ те, чи маттуртарах икӗ йӗкӗте пӗр айккинелле чӗнсе илсе, вӗсене вӑрахчен пӳрнипе ҫул ҫине кӑтартса темӗн ҫинчен каласа пачӗ; юлашкинчен, мӗн хушнине лайӑхрах ӑнланса илмешкӗн иккӗшне те усал сӑмахсемпе ятласа илсе, пирӗн пата калла тавӑрӑнчӗ те хутора пӑрӑнса кӗме хушрӗ.

На том перекрестке, где мы свернули вчера на хутор, Федя остановился и, отозвав в сторону двух самых ловких разведчиков, долго говорил им что-то, указывая пальцем на дорогу, и, наконец, выругав и того и другого, чтобы крепче поняли приказание, вернулся к нам и велел сворачивать на хутор.

ХIII сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Ӑсран тайӑлнӑ тесе, тискерчӗк, ухмах тата ытти тем те пӗр сӑмахпа ятласа мана урамра чылай вӑхӑт тӗнкӗлтеттерсе ҫӳрерӗҫ, кайран пӗр ҫуртри пушӑ пӳлӗме ҫӗмӗрттерсе кӗтӗмӗр; кӗҫех унта тӗп полицейски килчӗ те мана тӗпчеме пуҫларӗ.

Долго тащили меня по улицам, называя сумасшедшим, дикарем, дураком и как им хотелось, пока не ворвались все в пустую комнату одного дома, куда скоро пришел главный полицейский и стал меня допрашивать.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 382–396 с.

Малтанах вӑл Ритле ятласа тӑкасшӑнччӗ, анчах хивре сӑмахсем каласран тытӑнса тӑчӗ, хӑйӗн лару-тӑрӑвӗн уссине ӑнкарчӗ; тӗрӗссине ыттисемшӗн хӑрушла тата тӗлӗнмелле майпа, ҫиелтен, пӑсса хума май пур.

В первую минуту ему захотелось обругать Ритля, но, удержавшись от резких слов, он сообразил выгоду своего положения; можно внешне, страшным и удивительным для других образом исказить правду.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 360–374 с.

Унтан вӑл урамалла сиксе анчӗ те ҫухалчӗ, ҫӑмӑлттай пулӑҫсене шӑппӑн тарӑхса та ятласа пычӗ.

Затем он спрыгнул и исчез, продолжая тихо сердиться на легкомысленных рыбаков.

Ҫапкаланчӑкпа тӗрме пуҫлӑхӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 132–135 с.

Анчах пӗррехинче Дрэп унӑн сӗтелӗ ҫинчи тирпейлӗх е, тӗрӗсрех, япаласен хӑнӑхнӑ арпашӑвӗ нӗрсӗр-латсӑр симметрие куҫнине асӑрхарӗ, ҫавна пула вӑл манжетсем ҫине ҫыра-ҫыра хунисене темле шырасан та тупаймарӗ — манжечӗсене вӑл ан хускалччӑр тесе самай йывӑр бронза ӑмӑрт кайӑкпа хупласа хураканччӗ; ҫухалнӑскере таса мар кӗпе-йӗм карҫинккинче тупрӗ те тара тытнӑ хӗрарӑма ятласа тӑкрӗ; ку та парӑмра юлмарӗ — вӗриленсе кайса Дрэпӑн ӑс-тӑн пултарулӑхӗ йӗркеллех мар тӑрӑмра иккенне евитлерӗ.

Но раз Дрэп нашел, что порядок или, вернее, привычное смешение предметов на его письменном столе перешло в уродливую симметрию, благодаря которой он тщетно разыскивал заметки, сделанные на манжетах, прикрытых, для неподвижности, бронзовым массивным орлом, и, уследив, наконец, потерю в корзине с грязным бельем, круто разошелся с наемницей, хлопнув напослед дверью, в ответ чему выслушал запальчивое сомнение в благополучном состоянии своих умственных способностей.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 74–80 с.