Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Тунката сăмах пирĕн базăра пур.
Тунката (тĕпĕ: тунката) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хашкакан пулнипе эпӗ тунката ҫине ларса шухӑша кайрӑм.

Я запыхался, сел на пенек и забылся, как вдруг услышал далекий гудок.

Вӑрманти тӗтӗм // Михаил Рубцов. Гайдар, Аркадий Петрович. Ман юлташсем: калавсем; вырӑсларан М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 158 с. — 77–104 с.

Вӑл ҫӗлен выртакан тунката ҫине тепӗр хут пӑхрӗ те сасартӑк хаяр сасӑпа: — Мӗтри, шӑллӑм! — тесе кӑшкӑрса ячӗ.

Она опять поглядела на пень, где лежала змея, и вдруг пронзительно закричала: — Братец, Митраша!

IX // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 133–188 с.

Ҫапла вӑл ҫуннӑ тунката патне упаленсе ҫитнӗ те, ҫӗлен выртнӑ шурҫырли тунинчен туртнӑ.

И так она приползла к горелому пню и дернула за ту самую плеть, где лежала змея.

IX // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 133–188 с.

Сӑхакан хура ҫӗленсем вӑл вӑхӑтра ӑшӑ вырӑн шыраҫҫӗ, пӗр пысӑк, ҫур метр вӑрӑмӗш ҫӗлен, тунката ҫине шуса хӑпарнӑ та, шурҫырли ҫинче ункӑ пек пӗтӗрӗнсе выртнӑ.

Ядовитые змеи — гадюки в это время года стерегут тепло, и одна, огромная, в полметра длиной, вползла на пень и свернулась колечком на клюкве.

IX // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 133–188 с.

Анчах пысӑк, хура тунката ҫаплах ӑшӑ-ха.

Но пень, черный и большой, еще сохраняет тепло.

IX // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 133–188 с.

Пысӑк хура тунката хӗвел пайӑркисене хӑй патне пухать те хытӑ ӑшӑнать.

А большой черный пень собирает в себя лучи солнца и сильно нагревается.

IX // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 133–188 с.

Хӑйӗн шурҫырлинчен пуҫне нимӗн те курмасӑр, хӗрача пысӑк хура тунката патнелле малалла шӑвать те шӑвать.

Ничего не видя, кроме клюквы, ползет она и ползет к большому черному пню.

IX // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 133–188 с.

Ларчӗ ҫеҫ — йывӑра чӑтаймасӑр шӑтӑкӗсен хушӑкӗсем сасартӑк татӑла-татӑла кайрӗҫ те, тунката минтер пек путрӗ анчӗ.

Только села — перегородки между дырочками под её тяжестью разрушились и пень под ней осел, как подушка.

Кӑтка йӑви-тунката // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 103 с.

Тунката ҫапах та ҫирӗп иккен, манӑн Зина ун ҫине канма ларчӗ.

Пень казался очень прочным, и Зиночка моя уселась на него отдохнуть.

Кӑтка йӑви-тунката // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 103 с.

Паян Зинӑпа вӑрманта уҫӑлса ҫӳренӗ чухне эпир пӗр тунката куртӑмӑр, ун ҫийӗ пӗтӗмӗшпех шӑтса, ала пекех пулса тӑнӑ.

Гуляя сегодня с Зиночкой в лесу, мы набрели на старый пень, весь покрытый, как швейцарский сыр, дырочками.

Кӑтка йӑви-тунката // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 103 с.

Тунката ҫинче, хӗвелпе вӗриленнӗ ҫӗрте, эпӗ вунӑ шӑрчӑк, икӗ калта, ултӑ шӑна, икӗ пӑван ӑшӑнса ларнине куртӑм.

На самом пне, на одном только светлом солнечном пятнышке, на горячем месте, я сосчитал десять кузнечиков, две ящерицы, шесть больших мух, две жужелицы.

Ватӑ асатте // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 102–103 с.

Пысӑк тунката патӗнче ӳсекен хисепсӗр нумай курӑксемпе чечексем хайсен юратнӑ аслашшӗ тавра пухӑннӑ пек пухӑнса лараҫҫӗ…

И множество цветущих трав поднимается с земли к этому огромному пню, как к любимому деду…

Ватӑ асатте // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 102–103 с.

Ҫӗрнӗ тунката ӑшӗнчен хурӑн ӳссе тухнӑ та ҫулҫӑ сарнӑ.

А из трухи выросла берёзка и распустилась.

Ватӑ асатте // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 102–103 с.

Ӑсан чӗппи тунката хыҫне пытанать, йытӑ тӑп чарӑнса, пӑхса тӑрать.

Тетеревенок спрячется за кочку, собака станет в упор.

Ӑсан // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 63–66 с.

Ҫапла эпир тунката патне ҫитетпӗр.

Так мы доходим до кочки.

Ӑсан // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 63–66 с.

Ҫуркунне ҫав кӳлӗ тулса пит сарлака сарӑлнӑ, ҫавӑнпа та йӑва тумалли лайӑх вырӑн виҫӗ ҫухрӑмра, тунката ҫинче, шурлӑхлӑ вӑрманта кӑна тупма май пулнӑ.

Весной это озеро далеко разливалось, и прочное место для гнезда можно было найти только версты за три, на кочке, в болотном лесу.

Ачасемпе кӑвакал чӗппи // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 15–16 с.

Вӑл павильона темиҫе хут та кӗрсе тухрӗ; ҫапах Муцие тӗл пулаймарӗ: малаецӗ вара ун ҫине тунката пекех пӑхать, хӑй ун умӗнче йӑпӑлтатнӑ пек те, анчах та унӑн бронза питӗнче пытарӑнчӑк кулӑ та палӑрнӑ пек туйӑнать.

Он не раз заходил в павильон; но Муций не возвращался — а малаец глядел на Фабия, как истукан, подобострастно наклонив голову, с далеко — так по крайней мере показалось Фабию — далеко затаенной усмешкой на бронзовом лице.

VIII // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 64–83 с.

Ах, лапӑрти, ухмах тунката!

Ах ты пачкун, бревно глупое!

I // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 51–74 с.

Катя пасарнӑ тунката ҫине ларчӗ.

Катя села на пенек, побеленный морозцем.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Маруся тунката ҫинче, Катя унпа юнашар тӑрать.

Маруся сидела на пеньке, а Катя — рядом, на земле.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех