Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Халь ӗнтӗ вӑл Павлик питне курмарӗ — унӑн хул пуҫҫийӗсене, вӗҫевҫӗсен хура шлемӗпе хупланнӑ ӗнсине тата шлем хӗррине комбинезон ҫухавийӗ хушшинче палӑракан ӳчӗн ансӑр йӗрне ҫеҫ курчӗ.

Куҫарса пулӑш

Кунтан — ҫӑлтӑрсем патне! // Леонид Агаков. Чаковский А. Б. Инҫетри ҫӑлтӑр ҫути: повесть / А. Б. Чаковский ; вырӑсларан Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1966. — 275 с.

Салтак ӳчӗн юлашкисемпе пӗрле унӑн котелокне тата саперсен кӗреҫине, ҫавӑн пекех тивӗҫлӗ наградӑсене илсе ӗлкӗреймен салтаксен паттӑрла ӗҫӗсене асӑнмалӑх ятарласа йышӑннӑ «Шагнувшие в бессмертие» медаль панӑ.

Куҫарса пулӑш

Сакӑр вунӑ ҫул иртсен салтак тӑван кӗтесӗнче ӗмӗрлӗх канлӗх тупрӗ // Ольга АНДРЕЕВА. https://ursassi.ru/articles/patriotizm/2 ... pr-3398106

Август уйӑхӗн 14-мӗшӗнче Смоленск облаҫӗнче салтак ӳчӗн юлашкисене чаплӑ лару-тӑрура унӑн ентешӗсен аллине парасси пулса иртрӗ.

Куҫарса пулӑш

Сакӑр вунӑ ҫул иртсен салтак тӑван кӗтесӗнче ӗмӗрлӗх канлӗх тупрӗ // Ольга АНДРЕЕВА. https://ursassi.ru/articles/patriotizm/2 ... pr-3398106

Ку вӑл — унӑн ӳчӗн пӗр пайӗ, чунри хусканӑвӗсене уҫса, каласа пама пулнӑскер.

Куҫарса пулӑш

Славик // Юрий Скворцов. Скворцов, Ю. И. Ҫул юлташӗ: калавсемпе кӗске повеҫсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1975. — 184 с. — 56–82 с.

Унӑн ӳчӗн 66 проценчӗ пиҫсе кайнӑ.

Он получил 66 процентов ожога своего тела.

Мунча хутнӑ чухне бензин сапса пиҫсе кайнӑ // Софья Савнеш. https://chuvash.org/news/32461.html

Вӑл кӑкӑрӗ тӗлӗнче, пырӗ патӗнче аллисемпе хыпашлать, вутра вилӗмле ҫунакан ӳчӗн курӑнми тӑвӑрлӑхне хӑвалать.

Он шарил руками на груди и у горла, отгоняя незримую тесноту тела, сжигаемого смертельным огнем.

XVII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Вӑл хӑйне пусахласах калаҫни аманнӑ, вӑйсӑрланса-сӳнсе пыракан ӳчӗн юлашки хӑватне тӑпӑлтарса татрӗ.

Усилия, сделанные им, отняли всю энергию угасающего, пробитого тела.

IX // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Хӑйӗнче амаланса кайнӑ ҫуйкӑнлӑх ӑна хӗрарӑм чунӗпе ӳчӗн патши туса хунӑ, вӑл ҫак влаҫӑн вутлӑ пылакне тӑрана пӗлми ӗҫнӗ, вара ҫак техӗм унӑн ӑшчикӗнчен мӗнпур кӑнттамлӑха, ӑна халиччен салхуллӑх, айванлӑх сӑнне паракан майсӑрлӑха пӗтӗмӗшпех ҫунтарса кӑларнӑ, унӑн чӗрине ҫамрӑк мӑнаҫлӑхпа шӑварнӑ, ӑна хӑйӗн тивӗҫлӗхне туйса тӑракан ҫын тунӑ.

Вспыхнувшая в нем страсть сделала его владыкой души и тела женщины, он жадно пил огненную сладость этой власти, и она выжгла из него всё неуклюжее, что придавало ему вид парня угрюмого, глуповатого, и напоила его сердце молодой гордостью, сознанием своей человеческой личности.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Эпӗ сывӑ, вӑйлӑ пулнӑччӗ, арҫын хӗрарӑмпа хутшӑнса тӑрассинчи вӑрттӑнлӑхсене лайӑх пӗлеттӗм, анчах ҫынсем ман умра вӑл вӑрттӑнлӑхсем ҫинчен ҫав тери чунсӑрла усал кӑмӑлпа, ҫав тери хаяррӑн та пит ирсӗррӗн калаҫатчӗҫ, ҫавӑнпа та эпӗ сав хӗрарӑм арҫын ытамӗнче пулать тесе шухӑшлама та пултараймастӑм, ун ӳчӗн хуҫи пулса такам ӑна чӑрсӑрла та намӑссӑррӑн сӗртӗнме пултарать тесе шухӑшласси йывӑрччӗ маншӑн.

Я был здоров, силён, хорошо знал тайны отношений мужчины к женщине, но люди говорили при мне об этих тайнах с таким бессердечным злорадством, с такой жестокостью, так грязно, что эту женщину я не мог представить себе в объятиях мужчины, мне трудно было думать, что кто-то имеет право прикасаться к ней дерзко и бесстыдно, рукою хозяина её тела.

X. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Ун ҫинче мӗн пурри пурте: ӳчӗн тӗсӗ те, йӑлисем те, унӑн тӗлӗнмелле япалисем те, пуринчен ытла — вӑл нимрен хӑраманни вӗсене тӗлӗнтерет.

Все в нем удивляло их: и светлый цвет его кожи, и его привычки, и его необыкновенные вещи, а главное — его бесстрашие.

Маклай хӑнасем йышӑнать // Михаил Рубцов. Чумаченко А.А. Уйӑх ҫынни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Касса татнӑ хыҫҫӑн ӳчӗн пӗр мускулӗ те, пуҫӗ те тапранман пек туйӑнатчӗ.

Создавалось впечатление, что ни один мускул тела, ни голова не пошевелились после того, как нанесено было увечье.

ХСIII сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Пӗр сасӑсӑр, куҫҫуль юхтарса, Ксения йӗнер ҫумӗнчи чӗркеме — ашшӗ ӳчӗн юлашкисене салтса илчӗ те, ӑна кипкепе чӗркенӗ ачана йӑтнӑ пек икӗ аллипе тытса, такӑна-такӑна шӑтӑк патнелле утрӗ, ҫыхха ун хӗррине хучӗ.

Обливаясь молчаливыми слезами, Ксеня отвязала от седла тюк — все, что оставалось от отцова тела, и, взяв его обеими руками, как носят спеленутых младенцев, спотыкаясь, пошла к могиле и положила тючок у ее края.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Унпа пӗрлех унӑн ҫамрӑк сасси те, ҫамрӑк та таса хӗр ӳчӗн ӑшши те сывлӑшра юлнӑ пек туйӑнать.

Вместе с ним, казалось, еще оставались в воздухе и звуки молодого голоса, и шум легких, молодых шагов, и теплота и свежесть молодого девственного тела.

XXIII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Сергей пӳрнисене, чавсисене, ал тунисене хуҫлатать, вӗсен кашни хусканӑвне, ӳчӗн кашни хутламне сиссе тӑрать.

Сергей сгибал пальцы, локти, кисти, чувствуя каждый сгиб, каждую складку кожи.

16 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Донец леш енне чакса кайнӑ хыҫҫӑн начар пурӑннӑ тесе шутламалли ҫук ӑна: симӗс тӗслӗ ҫӑмӑл френчӗ сарлака хулпуҫҫийӗсене кӗҫ-вӗҫ ҫӗввинчен ҫурӑлса тухас пек ҫӑтӑ-ҫӑтӑ тытать; френчӗн чанк ҫӗкленсе тӑракан тӑвӑр ҫухавийӗ ҫийӗн кӗрен ӳчӗн нӑкӑ-нӑкӑ хутланчӑкӗсем уҫӑннӑ; ҫӑт ҫыпҫӑнса тӑмалла ҫӗленӗ лампаслӑ кӑвак диагональ йӗмӗ купарчи тӗлӗнче кӗҫ-вӗҫ ҫурӑлса тухас пек туйӑнать…

Надо думать, что неплохо жилось ему в отступлении, за Донцом; легкий защитный френч так и распирали широченные Митькины плечи, на тугой стоячий воротник набегали жирные складки розовой кожи, сшитые в обтяжку синие диагоналевые штаны с лампасами чуть не лопались сзади…

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Мӗн тери хаклӑ уншӑн хӑйӗн хутланчӑкӗсем хушшинче ӗнтӗ виҫӗ уйӑх хӗр ӳчӗн утӑ шӑрши майлӑ уҫӑмсӑр шӑршине упракан ҫав пӗчӗкҫӗ тутӑр!

И крохотная утирка, три месяца хранившая в своих складках невнятный, как аромат сена, запах девичьего тела, была ему так несказанно дорога!

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Листницкий утнӑ ҫӗртех ҫав алӑ ҫине куҫне чалӑштарса пӑхрӗ, вербена шӑршипе хӗвел хӗртсе ӑшӑтнӑ хӗрарӑм ӳчӗн шӑршине ҫӑтнӑ май, хӑйне пӗчӗк ача пек телейсӗр те такам тӗрӗс мар, йывӑр кӳрентернӗн туйрӗ.

Листницкий, шагая, косился на эту руку, вдыхал запах вербены и нагретого солнцем женского тела и чувствовал себя по-детски глубоко несчастным, кем-то несправедливо и тяжко обиженным.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пӑртакҫах вӑхӑт иртсен, ҫакӑнтах, часавай юпи ҫывӑхне, ватӑ армути айӗнчи тӑпра муклашки хыҫне, ама кӑркка пӑнчӑллӑ-пӑнчӑллӑ, тӗтӗм пек кӑвак ҫӑмартасем тӑххӑр пырса хучӗ те пусма ларчӗ, вӗсене хӑйӗн ӳчӗн хӗрӳ ӑшшипе ӑшӑтрӗ, йӑлтӑркка ҫутӑ тӗклӗ ҫуначӗсемпе ҫупӑрласа хӳтӗлерӗ.

А спустя немного тут же возле часовни, под кочкой, под лохматым покровом старюки-полыни, положила самка стрепета девять дымчато-синих крапленых яиц и села на них, грея их теплом своего тела, защищая глянцево оперенным крылом.

XXXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Унӑн аллисенчен кӗрхи хура ҫӗрпе хӗрарӑм ӳчӗн ӑшӑ шӑрши ҫапрӗ.

Пахли ладони ее осенней землей и теплом женщины.

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Кухньӑра чӗрӗ хӑмла, чӗн ут-таврашӗ тата этем ӳчӗн ӑшӑ шӑрши кӗрет.

В кухне пахло свежими хмелинами, ременной сбруей, теплом человеческих тел.

8 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.