Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ӳкекен (тĕпĕ: ӳк) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ат, айван, пӗр шухӑш хысакӗнчен тепӗр шухӑш хысакне сиксе ӳкекен Маринка сана каллех питӗрӗнчӗк урама хуса кӗртрӗ.

Вот и опять наивная, нелогичная Маринка поставила тебя в тупик.

16 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Кӗперпе пынӑ чух, малтан ун авӑнса ҫӗкленекен хырҫи ҫинелле хӑпарнӑ, унтан ерипен аннӑ май, эпӗ хам куҫ ытамне ӳкекен ҫуртсен, ҫав шутра Василий Блаженнӑйӑн та, ӗлкийӗ тӗрлӗ тӗлтен тӗрлӗрен курӑнса кайнине асӑрхарӑм.

Пока я шел по мосту, сначала подымаясь на его выгнутую спину, а затем спускаясь с нее, я заметил, как с изменением точки постепенно менялся и силуэтный рисунок попадающих в поле моего зрения зданий, и Василия Блаженного.

12 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Тӗксӗм туратсемпе вӗсенчен ӳкекен чӗмсӗр сулхӑнсем Кима пытарса тӑраҫҫӗ.

Эти темные ветви и падающие от них глухие тени скрывали Кима.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Ҫулҫӑ витӗр ӳкекен кӑнтӑрлахи хӗвел ҫути унӑн кӗлетки ҫине лап-лап мӗлке хывать.

Лучи полуденного солнца, проникавшие через листву, положили на ее фигуру мягкие лапчатые тени.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Эс ӑҫта пыратӑн!» тесе пӑшӑлтатса тӑнинчен эпӗ шарт сиксе ӳкекен пултӑм.

Ты куда?» шепота, мне становилось не по себе.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Коридор чӳречи ҫине ӳкекен мӗлкесем тӑрӑх, вӑл тӑшман салтакӗсем епле ӳкнине тата ура ҫине каллех тӑнине лайӑх курать.

На фоне коридорного окна ему было хорошо видно, как падают и снова поднимаются немцы.

XVII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Ҫул хӗрринчи тайлӑмсем ҫинчи ула-чӑла вӑрмансем тӗксӗмленес вырӑнне кӑҫалхи хӗвелӗн чалӑшшӑн ӳкекен пайӑркисемпе кӑнтӑрлахинчен те ҫутӑраххӑн йӑлкӑшаҫҫӗ.

Пестрые леса на склонах вдоль дороги не только не гасли под косыми лучами вечернего солнца, а разгорались еще ярче, нежели днем.

I // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Столовӑйӗнчен ӳкекен ҫутӑра Серёжа пичӗ пӗчӗк те сарӑ курӑнать…

В свете, падавшем из столовой, Сережино лицо было маленькое, желтое…

Тухса каяс умӗн пӗр кун малтан // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Вӑл чӳречерен пӑт-пат ӳкекен ҫумӑра пӑхса тӑчӗ, Лукьяныч пӑтраштарса пӗтернӗ сӑмахсен тупсӑмне тупма тӑрӑшрӗ.

Он смотрел в окно на реденький серый дождик и старался распутать путаные Лукьянычевы слова…

Ӑнланма май ҫук япала // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Ваҫка хыҫҫӑнах чӳречерен ӳкекен ҫутӑра ылтӑнпа йӑлтӑртаттарса шурӑ мӗлке тухса тӑчӗ.

За Васькой в оконном свете выросла белая фигура, поблескивающая золотом.

Ваҫкӑпа унӑн пиччӗшӗ // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Серёжа вӗсем хытӑ кӑшкӑрса тавлашнине, шӑнкӑрав шӑнкӑртатнине, ӳкекен велосипед чанкӑртатнине итлесе тӑчӗ.

Сережа слышал их громкие споры, звонки и железный лязг падающего велосипеда.

Велосипед туянаҫҫӗ // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Чернышпа Сагайда урама тухрӗҫ те, чӗпӗтнӗ пек ӳкекен сумӑр вӗсен вӗриленсе кайнӑ питҫӑмартийӗсем ҫине ҫапӑнса ҫума пуҫларӗ.

Черныш и Сагайда вышли на улицу, и колючий дождь ударил в их разгоряченные лица.

XXIII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Каҫ пулса пырать, сӑртсенчен ӳкекен мӗлкесем ту хушӑкне хупласа хураҫҫӗ.

Вечерело, тени от высот застилали ущелье.

XXI // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Вӗсенчен ӳкекен мӗлкесем шурӑ хирсем тӑрӑх инҫете-инҫете тӑсӑлса каяҫҫӗ…

От них по белым полям далеко-далеко бегут тени…

Ылтӑн йӗлтӗрсем // Куҫма Чулкаҫ. Водопьянов М.В. Поляр лётчикӗ: калавсем; Куҫма Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 248 с.

Епископ креслинчен ӳкекен пысӑк мӗлкӗ Пӑвана пачах хупларӗ.

Тень, падавшая от епископского трона, была достаточна широка, чтобы спрятать Овода.

XI // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

Чӳречерен ӳкекен ҫутӑ тӳрех ун пичӗ ҫине лекет, ҫавӑнпа халӗ ӗнтӗ Джемма ӑна лайӑх сӑнаса пӑхма пултарнӑ.

Свет из окна падал прямо на его лицо, и теперь она могла свободно рассмотреть его.

II // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

Ҫӗр ҫинелле ӳкекен самолета Чкалов юлашки самантра тенӗ пек тӳрӗ тытса, каллех ҫӳлелле хӑпарса кайнӑ.

В последние секунды Чкалов выровнял падающий самолет и вновь набрал высоту.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Водопьянов М.В. Валерий Чкалов: повесть; Куҫма Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 214 с.

Лампа мӗлки ӳкекен кӗтесре кӗнекесен шкафӗ ларнӑ.

В затененном углу стоял шкаф с книгами.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Водопьянов М.В. Валерий Чкалов: повесть; Куҫма Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 214 с.

Ача шыв айӗнчи тӗнчепе пуҫласа паллашать, унти чӗрчунсен хӑяккӑн ӳкекен хӗвел пайӑркисем асӑрханса тӑракан шӗвек тӳпине тӗлӗнсе те сӑнаса пӑхать.

Мальчик впервые знакомится с подводным миром и в изумлении разглядывает зеркальное небо подводных обитателей, сквозь которое прорываются косые солнечные лучи.

Ҫирӗм пиллӗкмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Немцов В.И. Шыв тӗпӗнчи ылтӑн: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 314 с.

Уҫса хунӑ тетрадьрен ӳкекен тӗксӗм ҫутӑ видеотелефонӑн экранне кӑшт кӑна палӑрмалла ҫутатса тӑрать.

Бледный луч, отраженный от раскрытой тетради, слабо освещал экран видеотелефона.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Немцов В.И. Шыв тӗпӗнчи ылтӑн: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 314 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех