Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫӑрттан сăмах пирĕн базăра пур.

ҫӑрттан (тĕпĕ: ҫӑрттан) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Сунарта упана персе антарни ҫинчен те, ҫур пӑт таякан ҫӑрттан тытни ҫинчен те, кӳлӗре шыва кӗнӗ чух шалалла виҫ (верста) ҫухрӑм ишсе кайни ҫинчен те ним мар суеҫтерсе парать акӑ.
И как ходил на охоту и застрелил медведя, и как ловил щук весом в полпуда и заплывал в озере на три версты от берега.

Ҫиччӗмӗш пай // Галина Матвеева. Яновская, Жозефина Исаковна. Карап ӑсти: повесть; вырӑсларан Г. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2012. — 205 с.

Хӑш чухне медицина ҫинчен каласа та хӑйне хӑй пӳлет вӑл: — Ҫӑрттан пулӑ пуриншӗн те усӑллах мар, ӑша йывӑрлатать вӑл, — тет.
Иногда он перебивает себя медицинскими примечаниями: — Щука не всякому полезна. Отягчает желудок.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫапла майпа манӑн ҫирӗм пуслӑх кӗмӗл ҫухалчӗ, ҫӑрттан тытмалли ҫекӗл илес шанчӑк та пӗтре.
Таким образом, пропал мой двугривенный, а с ним надежда на новые крючки и блесну для щук.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫӑрттан вӑл, кӳлӗсенчи пӑр таткалансан тата юханшывсем сарӑлса кайсан ҫыран хӗрринелле туртӑнать.
Щука-то, как в озерах лед треснет да речки разольются, все к берегу льнет,

7 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Каласан та ӗненмӗр эсир — ҫӑрттан тытма ҫӳреҫҫӗ, акӑ сана Христос!
Ну не поверите — на щуку, вот те Христос,

Ҫак туласа пӗтернӗ уй варринче темиҫе танк, ҫӑрттан тирӗ пек улалатса сӑрланӑскерсем, юр кӗрчӗсем хушшине шӑнса ларнӑ.
Среди истерзанного поля в разных местах вмерзло в снег несколько танков, окрашенных в пестрый цвет щучьей чешуи.

3 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Эп семга, сич, хариус, ҫӑрттан тытма килӗштернӗ.
Куҫарса пулӑш

Воркутана вӑркӑнтӑм... // Ҫӗнтерӳ ҫулӗ. Ҫӗнтерӳ ҫулӗ, 2009,04,18

Ун вырӑнӗнче, урапа ҫинче, Давыдов пальтипе витӗнсе, Ҫӑрттан мучи вилнӗ пек ҫывӑрать.
А на ее месте, на дрожках, укрывшись давыдовским пальто, крепко спал дед Щукарь.

XXV сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Ҫӑрттан мӑкӑртатса выртнӑ вӑхӑтра Давыдов хытӑ ҫывӑрса кайрӗ.
Под размеренные причитания Щукаря Давыдов крепко уснул.

Ҫӑрттан мучи йывӑррӑн сывласа, сӑх-сӑхса илчӗ:
Тяжело вздыхая и крестясь, дед Щукарь сказал:

— Пӗтмелли вырӑна илсе килтӗн эсӗ мана, — терӗ Ҫӑрттан мучи хурланса.
Дед Щукарь печально ответил: — Завез ты меня в пропащее место.

Ҫӑрттан каллех выртрӗ, вӑрахчен ҫавӑрӑнкаласа, плащне хӑй айне пур енчен те чиксе, ҫаплах мӑкӑртатрӗ:
Щукарь снова лег, долго ворочался, со всех сторон подтыкал под себя плащ, бормоча:

Давыдов ыйхӑлама пуҫларӗ, анчах, утӑ ӑшӗнче шӑши чӑштӑртаттарсан, Ҫӑрттан мучи урнӑ ҫын пек ҫӑмӑллӑн сиксе тӑчӗ, Давыдова турткалама пуҫларӗ:
Давыдов стал дремать, но тут в сене прошуршала мышь, и дед Щукарь вскочил с бешеным проворством, тормоша Давыдова, заговорил:

— Тӗрӗс решени йышӑнатӑн эсӗ, Ҫемушка, — хӗпӗртерӗ Ҫӑрттан, Давыдов хӑйпе пӗрле выртма килӗшнишӗн питӗ кӑмӑллӑ пулса.
— Правильное решение ты принимаешь, Семушка, — обрадованно одобрил Щукарь, весьма довольный тем обстоятельством, что Давыдов ложится именно с ним.

Ыйӑх пусса ҫитернипе Ҫӑрттан мучи мӑкӑртатса илчӗ:
Одолеваемый дремотою, дед Щукарь пробормотал:

Калаҫнипе тата аса илӳсемпе ывӑннӑ Ҫӑрттан мучи кӗҫех ыйӑхлама пуҫларӗ, ҫавӑнпа Давыдов унӑн вӑйсӑрланнӑ аллинчи тилхепене хӑй тытрӗ.
Утомленный собственным рассказом, а может быть, воспоминаниями, дед Щукарь вскоре начал дремать, и Давыдов взял вожжи из его ослабевших рук.

— Юрӗ, мучи, эпӗ шутласа пӑхӑп, — лӑплантарчӗ старике Давыдов, хӑй вара, Ҫӑрттан чӗлӗм туртса янипе усӑ курса, Варьӑна хӑй патнелле хӑвӑрт туртрӗ те тӑнлавран, шӑпах мамӑклӑ ҫӳҫ пайӑрки хирӗҫле ҫилпе вӗлтӗртетсе пынӑ тӗлтен, чуп турӗ.
— Ладно, дед, я еще подумаю, — успокоил старика Давыдов, а сам, пользуясь тем, что Щукарь закуривал, быстро притянул к себе Варю и поцеловал в висок, точно в то место, где шевелился под встречным ветром пушистый завиток волос.

Ҫӑрттан мучи вара, ниме те асӑрхамасӑр, киленсех малалла ҫаптарать:
А Щукарь, ничего не замечая, с увлечением продолжал:

Ҫӑрттан мучи, тӗрлӗ ӗҫсене аса илсе пулмалла, пуҫне савӑнӑҫлӑн сулкаласа, хихиклетсе ячӗ, вара, хӑйне тимлесе итленине кура, сӑмахне кӑмӑлласах малалла тӑсрӗ:
Дед Щукарь весело покрутил головой, похихикал, предаваясь, видимо, самым разнообразным воспоминаниям, и, видя, что слушают его с неослабным вниманием, охотно продолжал:

Ҫакна хирӗҫ Ҫӑрттан мучи самаях ӑслӑн тавӑрчӗ:
На что ему дед Щукарь весьма резонно возразил:

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика