Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫӑмхи (тĕпĕ: ҫӑмха) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫӑмхи ун ҫав тери пӗчӗкленчӗ, чӑп-чӑмӑр пулнӑскер тӑрӑхларах пулса тӑчӗ.

Клубок сильно похудел и из круглого стал угловатым.

Ҫип вӗҫӗнче // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

— Пуриншӗн те паллӑ япаласем ҫинчен каласа кӑтартни — ачасемшӗн интереслӗ мар, пушӑ сӑмах ҫӑмхи ҫеҫ пулать…

— Рассказывать ребятам о том, что все знают, неинтересно… так только, попусту языком молоть.

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Хачӑпа юнашар тӗрӗ тӗрлемелли ҫип ҫӑмхи выртать…

Рядом с ними валялся клубок вышивальных ниток…

18 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Ҫип ҫӑмхи

Клубок ниток

18 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Пир витӗр йывӑҫ турачӗсем епле сулкаланни курӑнать, туратсем хушшинче хӗвел ҫӑмхи сиккелесе тӑрать.

Сквозь парусину видно, как качаются ветки, а между ними желтыми зайчиками прыгает солнце.

11 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Анчах та, ҫак ҫип вӗҫӗ ҫӑмхи патне ҫитиччен татӑлмасть тесе шантарса калама пултаратпӑр-и?

Но есть ли гарантия, что они не оборвутся раньше, чем мы распутаем весь клубок?

Вуннӑмӗш сыпӑк // Николай Степанов. Герасимов, Е. Щорс: [тулли мар вӑтам шкулсем валли] / Е. Герасимов, М. Эрлих; Н. Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 208 с.

Шалта вӗлле хурчӗ ҫӑвӑр уйӑрать тейӗн — выҫӑхнӑ шӑнасен йышлӑ ҫӑмхи чарӑна пӗлми сӗрлет.

В избе жужжали голодные злые мухи, будто пчелиный рой отроился.

III. Ют хӳте ӑшӑтас ҫук // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Сӳтӗлет сӑмах ҫӑмхи, вӗҫӗ-хӗрри тупӑнмасть.

Катится словесный клубок, катится, и нет ему конца…

XXXII. Кӗтмен тӗлпулу // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ывӑлӗ хӗрарӑм пурнӑҫӗ ҫинчен калаҫнисем пӗтӗмпех — чӗрене ҫӳҫентерекен, тахҫанах пӗлнӗ чӑнлӑх, ҫавӑнпа та унӑн кӑкринче халь хуллен кӑна туйӑмсен ҫӑмхи сӳтӗлсе пычӗ, вӑл ӑна халиччен пӗлмен ачашлӑхпа ытларах та ытларах ӑшӑтрӗ.

Все, что говорил сын о женской жизни, — была горькая знакомая правда, и в груди у нее тихо трепетал клубок ощущений, все более согревавший ее незнакомой лаской.

IV // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Спрут хӑйӗн темиҫе теҫетке хыпашлакан аллисемпе йӑшӑлтатать; аллисем ҫӗлен ҫӑмхи пек явкаланаҫҫӗ, ӳт-тир хупписем йӗрӗнтермелле чӑшӑлтатаҫҫӗ.

Спрут копошится десятками щупалец; они словно клубок змей, извиваются, отвратительно шурша чешуей кожи.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Шӑп ҫав вӑхӑтра таҫтан-ҫке ҫил ҫӑмхи ҫаврӑнса тухрӗ, хӗвеле хӑваласа ячӗ.

И надо же было в такую радостную минуту налететь буйному ветру!

Улмуҫҫи // Юлия Силэм. Юлия Силэм. Улмуҫҫи: юмах, — вырӑсла Зоя РОманова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2006. — 32 с.

Ку сӗтелте тӗрлӗ тӗслӗ татӑксем, пӗр-икӗ телефон наушникӗ, велосипед насосӗн тимӗр вӗҫӗ, чӑлха ҫыхмалли шӑмӑран тунӑ йӗп, тулли мар карт колоди тата ҫӑмран арланӑ ҫип ҫӑмхи ҫеҫ выртатчӗҫ.

Лежали там цветные лоскутья, пара телефонных наушников, наконечник от велосипедного насоса, костяной вязальный крючок, неполная колода карт и клубок шерстяных ниток.

Параппанҫӑ кун-ҫулӗ // Леонид Агаков. Гайдар, Аркадий Петрович. Параппанҫӑ кун-ҫулӗ: повесть; вырӑсларан Л.Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1957. — 132 с.

Нимӗҫсем каялла шӑваҫҫӗ, вӗсене хыҫалтан кӑвакрах тӗтӗм ҫӑмхи хӑвалать.

Немцы отползали, и за ними гнались синеватые клубы дыма.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Унтан вӑл винтовкине хыврӗ, патрон хутаҫҫине салтса, унтан ҫип ҫӑмхи, кантӑр сӳсӗ, пӑшал ҫӑвӗ тултарнӑ пӗчӗкҫӗ савӑт кӑларса илчӗ, темшӗн патронӗсене те шутласа пӑхрӗ.

Потом снял винтовку и подсумок, достал из него шитвянку, конопляные хлопья, пузырек с ружейным маслом, зачем-то пересчитал патроны.

XVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Григорий хӑй те курчӗ: тупӑ умӗнче сарӑ кӑвак тӗтӗм ҫӑмхи сасартӑк явӑнса ҫӗкленчӗ те ҫӗре йывӑррӑн хашлтса ӳкрӗ, тӗтӗмпе кӗптеннӗ лашасем чӗввӗн пӗтӗрӗнсе илчӗҫ, унтан касса янӑ пек тӳне-тӳне кайрӗҫ; ҫынсем, ӳке-ӳке чупса, аяккалла тарчӗҫ.

Григорий видел: перед орудием вспыхнул желто-серый клуб дыма, тяжко бухнуло, и, окутанные дымом, взвиваясь на дыбы, как срезанные, повалились лошади; падая, бежали люди.

XLI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Малтанхи шрапнель пуҫтарман тулӑ паккусӗсене хупласа хучӗ, кӑвак инҫет ытамӗнче вара ҫил таткаласа ҫуркалакан мамӑк пек тӗтӗм ҫӑмхи вӑрахчен ирӗлсе тӑчӗ.

Первая шрапнель покрыла ряды неубранной пшеницы, и долго на синем фоне таял раздираемый ветром белый хлопчатый комочек дыма.

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Аҫа хӑрушла вӑйпа шартлатса ҫапрӗ, ҫиҫӗм ҫӑмхи, вичкӗннӗн ҫуталса, ҫӗр ҫинелле кусса анчӗ.

Гром обрушился с ужасающей силой, молния стремительно шла к земле.

III // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫул ҫинче, мӗн хутора ҫитсе кӗричченех, Григорий хальтерех пулса иртнӗ ӗҫсем ҫинчен тӗлсӗррӗн шухӑшласа пычӗ, малашнехи пурнӑҫӗ пирки сӗмленме пӑхрӗ, анчах шухӑш ҫӑмхи килте канса пурӑнасси патне ҫитрӗ те урӑх ниҫталла сӳтӗлеймесӗр чӑлханса ларчӗ.

Всю дорогу до самого хутора Григорий как-то несвязно и бестолково думал о недавнем, пытался хоть вехами наметить будущее, но мысль доходила до отдыха дома и дальше напарывалась на тупик.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Сӗтел ҫинче йӗркесӗррӗн таса мар савӑт-сапа ларать; унтах, хыҫсӑр пукан ҫинче, арланӑ ҫип ҫӑмхи выртать, ҫыхса пӗтерме ӗлкӗреймен ҫӑм чӑлха кунчи ҫумӗнче тӑватӑ енчен тирнӗ йӗпсем йӑлтӑртатаҫҫӗ.

На столе беспорядочно стояла немытая посуда, около, на табуретке, лежал клубок пряденой шерсти, поблескивали вязальные спицы, пронизавшие с четырех углов недоконченный паголенок чулка.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Унтан шухӑш ҫӑмхи, тахҫан ҫӳресе курнӑ лайӑх пӗлекен сукмак ҫине кустарса янӑшӑн савӑннӑ евӗр, хӑвӑрт та чӑртмаххӑн ҫавӑрӑнса сӳтӗлме, тӳссе ирттернӗ самантсене сыпӑкӑн-сыпӑкӑн аса илтерме тытӑнчӗ: ҫапӑҫура вилнӗ вырӑс тата нимӗҫ салтакӗсен пичӗ-куҫӗсем, нӗрсӗррӗн сапаланса выртакан кӗлеткесем; тӗрлӗ сасӑллӑ шӑв-шав, калаҫу; тахҫан курнӑ пейзажӑн вӑхӑт шӑлса кайнӑ тӗссӗр татӑкӗсем; никама каласа паман, анчах темле майпа упранса юлнӑ шухӑшсем; канонадӑн аса илсе ҫитермелле мар хӑрушӑ ахрӑмӗсем, пулемет шатӑртатнӑ тата лента кӑштӑртатса шунӑ сасӑсем, хаваслӑ музыка, тахҫан юратса пурӑннӑ хӗрарӑмӑн чуна ыраттармалла хитре те кӑшт шупкарах тути, унтан каллех тата — вӑрҫӑ таткаланчӑкӗсем, — вилнӗ ҫынсем, тӑвансен масарӗсен пусӑрӑнса кӗнӗ тӗмескисем… — ҫаксем пурте пуҫра ҫывӑрмасӑр курнӑ тӗлӗк пек умлӑн-хыҫлӑн шӑвӑна-шӑвӑна иртрӗҫ.

А затем память, словно обрадовавшись, что направили ее на знакомую, утоптанную тропу, настойчиво и злорадно стала подсовывать обрезки воспоминаний: лица, безобразные позы убитых русских и немецких солдат, разноголосую речь, бескрасочные, стертые временем куски виденных когда-то пейзажей, невысказанные, почему-то сохранившиеся мысли, внутренне еле ощутимые отзвуки канонады, знакомый стук пулемета и шорох ленты, бравурную мелодию, красивый до боли, чуть блеклый рисунок рта любимой когда-то женщины и опять — клочки войны: убитые, осевшие холмики братских могил…

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех