Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫырансен (тĕпĕ: ҫыран) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
«Дункан» нимӗн чухлӗ те иккӗленсе тӑмасӑр, кукӑр-макӑр выртакан тирпейлӗ ҫырансен хушшипе унчченхи пекех хӑвӑрт малалла пырать; яхта трубинчен мӑкӑрланса пыракан тӗтӗм чуллӑ сӑртсен тӑрнашкисемпе уйӑрӑлнӑ пӗлӗтсен таткисемпе пӗрлешсе каять.

«Дункан», не замедляя хода и не колеблясь, выбирал свой путь среди прихотливых береговых извилин; клубы дыма из трубы яхты смешивались с клочками разорванных скалами облаков.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Ытарма ҫук кӑнтӑр хӗвелӗпе чӑлтӑртатса юлакан ҫырансен панорами илемлӗрен те илемлӗ пулнӑран ученый хавассӑн кӑшкӑрса пырать.

И движущаяся панорама освещённых великолепным южным солнцем берегов, несомненно, оправдывала шумный восторг учёного.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Пӑртак канма тесе тӑрсан, Роберта вӑл хӑй патне чӗнсе илсен, ӑна географи енчен илсен практикӑллӑ сведенисемпе паллаштарать, ҫавӑнпа пӗрлех тата «Дункан» хӑвӑрт ҫывхарса пыракан ҫырансен историне каласа парать.

В краткие минуты отдыха он звал Роберта и, наряду с практическими сведениями по географии, рассказывал ему историю берегов, к которым так быстро приближался «Дункан».

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Ҫеҫен хир тӑрӑх кӑвак тӗтре упаленсе шӑвать, тип варсенче йӑсӑрланать, тарӑн ҫырмасене кукӑрӑлса кӗрет, чӑнкӑ ҫырансен хӗррисене ҫуласа куҫать.

Туман пенился в степи, клубился в балках, ник в падинах, лизал отроги яров.

XXXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ҫырансен айӗнче, шывра, хӑмӑш симӗссӗн ешерет, йӑвӑ, тӗттӗм, ҫаврака ҫулҫӑсем хушшинче кӑкшӑм курӑкӗн пысӑк пуҫӗсем ҫуттӑн шуралса тӑраҫҫӗ.

Под берегами в воде зеленел камыш и среди густой, темной, круглой листвы белели большие головки кувшинок.

XXI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Ку енчи ҫырансен хушшинчи вырӑна пӑхсан темӗнле инҫетри, кӑнтӑр енчи Кавказри ҫӳлӗ тусем ҫинчи кӳлӗсем пек курӑнать, анчах тепӗр енче юрпа витӗннӗ сӑрт-тусем палӑраҫҫӗ, вӗсен куҫа йӑмӑхтаран тӑррисем ҫинче лутра йывӑҫсен пӑт-пат хуралакан сӑнӗсем сапӑннӑ.

Что-то очень далёкое, южное, напоминающее высокогорные кавказские озёра, было в этой замкнутости берегов, — но на той стороне убегали сопки, покрытые снегом, и на их ослепительном фоне лишь кое-где был виден тонкий чёрный рисунок каких-то невысоких деревьев.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Кӑтартам-ха ӑна пӗрех хут, тетӗп, епле ҫак хамӑр ҫырансен енне, саманине пӑхмасӑрах, пире чӗнет, кӑчӑк туртать такам тухатнӑ вӑй-хӑват…

Докажу ей, что и в эту грозную годину меня влечет невольно к этим берегам неведомая сила…

23 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ыр шӑршлӑ симӗс ҫырансен анлӑхне, тутлӑн тӗлӗрсе кайнӑ шыва шухӑша яракан лӑпкӑлӑх карса илчӗ, никамӑн калаҫас килмест, никам та ним те шарламасть, кӗсмен тӗпсисем анчах хуллен чӑнкӑртатса илеҫҫӗ, тата кимӗ аякӗ тӑрӑх шыв шӑпӑлтатса чӳхенни илтӗнет.

Такая задумчивая тишина объяла весь этот душистый, зеленый простор берегов и замершую воду, что не хотелось говорить, и все мы молчали, только чуть слышно поскрипывали уключины весел да балакали свое «тир-лир-люрлю» струйки подле бортов шлюпки.

1 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Пӗр вырӑнтан, тарӑн хушӑкран, эпир каллех парӑса антарса иртрӗмӗр, аялта шыв, таҫта ҫӳлте — кӑвак тӳпе, ик еннипе — чӑнкӑ та тӑвӑр ҫырансен ешӗл капламӗ, Унтан каллех, мотора чарса, парӑс ҫӗклесе, эпир Водохранилище тӑрӑх симӗс сӑмсахсем патӗнчен, хирӗҫ пулакан яхтӑсен ҫумӗнче ярӑнса ҫӳреме пуҫларӑмӑр.

Свернув парус, на моторе мы прошли глубокую выемку — узкий тенистый туннель, где внизу была вода, наверху — голубое небо, а с обоих боков — зеленые срезы крутых берегов, Потом опять, остановив мотор, подняв парус, мы скользили по водохранилищу мимо зеленого мыса и встречных яхт.

15 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Шӗмпӗлтик, шӗм-пӗл-тик — калаҫаҫҫӗ хумсем, Пӗр-пӗрне итлесе, ачашланнӑн выляҫҫӗ, Чӑнкӑ мар ҫырансен юлашки чул картлаҫӗ Шур хумсен вӑййипе пурӑнать киленсе.

Бултых, бул-тых - разговаривают волны, Слушая друг друга, балуются играют, последняя каменная ступенька некрутых берегов живёт наслаждаясь игрой Белых волн.

«Шӗмпӗлтик, шӗм-пӗл-тик...» // Марина Карягина. Хум пӑшӑлтатӑвӗ. Шупашкар, 1995. — 104 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех