Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫынна сăмах пирĕн базăра пур.
ҫынна (тĕпĕ: ҫынна) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хӑш чухне кӑна, кил хуҫи ҫак ҫынна кӑмӑллӑн йышӑнасси паллӑ пулсан, ют ҫынна хӑвӑрпа пӗрле илсе кайма юрать.

Только в особых случаях, например, если известно, что хозяин будет рад этому человеку, можно его взять с собой.

7. Хӑнара // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Палланӑ-пӗлнӗ ҫыннисем ҫук, ют чӗлхе, хырӑм выҫҫи тӗпӗр ҫынна курӑнмасть — мӗн тумалла.

Знакомых нет, язык чужой, голод, хоть и не виден глазом, день и ночь не дает покоя — что делать?

X. Янташ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Вӑл хӑй пурнӑҫӗнче хӑйне мар, кашни ҫынна ырӑ кӑтартма ӗмӗтленнӗскер, ҫынна савӑнтарса хавас кӳме тӑрӑшаканскер, ҫак чӑваш патӗнче тарҫӑ вырӑнне вӑй хурать-им-ха?

Он, привыкший делать людям добро, старающийся создать людям хоть маленькую радость, оказывается у этого чуваша на положении раба?..

VII. Ҫӗнӗ пуян // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ҫынни шуранка сӑнарлӑ, ҫӳҫӗ тӗллӗн-паллӑн кӑвакара пуҫланӑ, ӑслӑ та тарӑн хӑмӑр куҫӗ килнӗ ҫынна сума сунӑ пек хапӑл туса йӑлкӑшать.

Лицо у него было бледновато, на висках пестрела седина, умные карие глаза смотрели приветливо и открыто.

V. Ӑшаланӑ ӑсан хака ларать // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Сывӑ-и, Яша? — хӑйпе пӗр тан ҫынна саламланӑ пекех саламларӗ Сергей; леш вара, хуралса пӗтнӗ, тусанпа вараланнӑ, хӗвелпе пиҫнӗ ача автоколоннӑпа пӗрле килнӗ йӑваш хула ҫынни пулнине часах палласа илеймерӗ.

— Здорово, Яша! — бодро и равноправно приветствовал его Сергей, и не сразу узнал тот в черномазом, запыленном и загорелом мальчугане робкого и трусоватого горожанина из автоколонны.

8 // Михаил Рубцов. Павленко П.А. Ҫеҫенхир хӗвелӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 96 с.

Сирӗнпе пӗрле пыракан ҫынна саламлаҫҫӗ пулсан, саламлакан ҫыннине палламастӑр пулсан та, хирӗҫ саламламалла.

Если здороваются с вашим спутником, нужно ответить на приветствие, даже если человек вам не знаком.

4. Саламласси, ҫынна ҫынпа паллаштарасси // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Юлташа е ҫывӑх ҫынна сахал пӗлекен ҫынна саламланинчен ӑшшӑнрах, кӑмӑллӑрах сывлӑх сунаҫҫӗ.

С близким знакомым или с другом здороваются, конечно, более сердечно и тепло, чем с менее знакомым.

4. Саламласси, ҫынна ҫынпа паллаштарасси // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Сӑмахран, хӗвел аннине сӑнаса, унпа киленсе тӑракан ҫынна хӑвӑн малашнехи ӗҫ планӗсем ҫинчен, ӗҫ планне сӳтсе явакан ҫынна хӑвӑн ӗнерхи илӗртӳллӗ каҫу ҫинчен каласа тӑмаҫҫӗ.

Не говорят, к примеру, тому, кто любуется закатом солнца, о своих планах работы, а обсуждающему план работы о своей вчерашней вечеринке.

3. Калаҫу культури // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Йӗркене чухлакан ҫын тепӗр ҫынна мӗнле сӑмах кӳрентерме е савӑнтарма пултарасса малтанах сисет, кулянакан ҫынна йӑпатма тӑрӑшать.

Основываясь на сердечности, чувство такта предполагает понимание человеком всего, что может доставить другому неприятность, боль или радость, и умение понять потребности и переживания другого.

Лайӑх енӗсем // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Пурте калаҫса пӗтерсен, вара хӑй сӑмах илет те ҫав тери ӑнланмалла, вӑтӑр ҫынна мар, виҫӗ ҫынна каланӑ пек хуллен калама пуҫлать.

А потом, когда все выскажутся, она заговорит сама — так просто, негромко, как будто нас тут не тридцать человек, а трое.

Вера Сергеевна // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Пӑхсассӑн, ту аяккинче ывӑҫ тупанӗ ҫинчи пекех пӗтӗм картина пире курӑнса тӑрать: айлӑмра, авангардпа, венгерецсен карре тӑрать, пӗр пин ҫынна яхӑн, икӗ тупӑ пур хӑйсен, вӗсен хыҫӗнче вара — ытти ҫарсен эшкерӗ, вунтӑватӑ пин ҫынна яхӑн.

А так, с косогора, нам вся картина как на ладони видна: стоит в долине авангардом каре венгерцев — человек тысяча, два орудия при них, а за ними остальной табор — тысяч четырнадцать.

Ашшӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Иманус пусма ҫинче темиҫе ҫынна персе пӑрахнӑ хыҫҫӑн, мӗнле те пулин таппа лекесрен шикленсе, Говэн хӑйӗн ҫыннисене чӗнсе пуҫтарчӗ те каллех Симурденпа канашлама пуҫларӗ.

После побоища, учиненного Иманусом, Говэн, боясь наткнуться на скрытую мину, отвел своих людей и стал совещаться с Симурдэном.

XIV. Иманус та тухса каять // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Шухӑшласа пӑхӑр-ха: вунтӑхӑр ҫынна хирӗҫ эпир тӑватӑ пин те пилӗкҫӗрӗн, тепӗр майлӑ каласан, пӗр ҫынна хирӗҫ икӗ ҫӗр ҫын ытла пулать.

Подумайте, ведь нас четыре с половиной тысячи против девятнадцати, другими словами более двухсот на одного человека.

IX. Улӑпсем гигантсене хирӗҫ // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Пуля лашана пырса тиврӗ, сулса янӑ хӗҫ ҫынна лекрӗ, вара иккӗшӗ те — ҫынни те, лаши те — ҫӗре йӑванса кайрӗҫ.

Пуля попала в лошадь, а удар сабли пришелся по всаднику, и лошадь и всадник рухнули наземь.

IV. Иккӗмӗш хут // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Шыҫӑ тӳсме ҫук шӑршлӑ пулнӑ, йӗрӗнтернӗ, тен, ҫынна ерекен чирех пулнӑ пуль-ха унӑн; ҫав ҫынна хӑтарса хӑварас тесен, ним тӑхтаса тӑмасӑр шыҫӑ пӳрне юхтарса кӑлармалла пулнӑ.

Нарыв был ужасный, быть может, даже заразный, и удалить его нужно было тут же, сейчас, немедленно.

II. Симурден // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Юлашки кӑтартусем тӑрӑх республикӑра ҫулталӑк пуҫланнӑранпа 2105 ҫын медицина тӗрӗслевӗ витӗр тухнӑ, 704 ҫынна медицина енчен сӑнаса тӑраҫҫӗ, COVID-19па чирлӗ 17 ҫынна регистрациленӗ, пӗри сывалса тухнӑ.

Куҫарса пулӑш

Кун йӗркине пӑхӑнмалла // Н. Урукова. Елчӗк Ен, 2020.04.08

Вӑл ҫамрӑк мар, унӑн хӑтсӑр, ҫынна хурлакан, тӑмананӑнни пек витӗр курӑнакан сарӑ тӗслӗ куҫӗсем хаяр, йывӑр; чышкӑ пек чӑмӑркка та туртӑнса тӑракан мускуллӑ пичӗ хӑйпе калаҫма тӑракан кашни ҫыннах хӑратать.

Он был немолод, и неуютный, осуждающий взгляд его янтарных совиных глаз был жесток, труден, а лицо, сжатое, как кулак с напряженными мускулами, угрожало каждому, кто заговорит с ним.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Тепӗр икӗ эрнерен эпӗ сирӗн пата хамӑн ҫынна ярӑп, мӗншӗн тесен мана хама, мундир тӑхӑнса ҫӳрекен ҫынна, сирӗн пата пыма йывӑртарах.

Недели через две я пришлю к вам человека, потому что мне, как носящему мундир, самому приехать довольно сложно.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Эпир ҫапла калатпӑр: ҫын ҫине хӑйне пуянлатмалли хӗҫпӑшал ҫине пӑхнӑ пек кӑна пӑхакан общество — этемлӗхе хирӗҫ пырать, вӑл пирӗншӗн тӑшманла пулса тӑрать, эпир унӑн икӗ питлӗ те ултавлӑ моралӗпе килӗшме пултараймастпӑр; вӑл ҫын ҫине намӑса пӗлмесӗр йӗрӗнсе тата ҫав тери хӗрхенӳсӗр пӑхни — пирӗншӗн юрӑхсӑр, эпир ҫавӑн пек общество ҫынна ӳт-пӳ тата мораль тӗлӗшпе чуралантарса пыракан пур йӗркене те хирӗҫ, ҫынна харпӑр интересӗсемшӗн уйӑрса, вакласа пымалли мӗнпур мая хирӗҫ кӗрешес тетпӗр, кӗрешетпӗр те.

Мы говорим: общество, которое рассматривает человека только как орудие своего обогащения, — противочеловечно, оно враждебно нам, мы не можем примириться с его моралью, двуличной и лживой; цинизм и жестокость его отношения к личности противны нам, мы хотим и будем бороться против всех форм физического и морального порабощения человека таким обществом, против всех приемов дробления человека в угоду корыстолюбию.

XXV // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Кашни прокламациех пасарта, лавккасенче, прислугӑсемпе ремесленниксем хушшинче нумай калаҫтарчӗ; хулара пӗр-пӗр ҫынна тӗрмене тытса каймассерен ҫав ҫынна мӗншӗн тытса кайни пирки шикленсе, иккӗленсе, тепӗр чух ӑнланса илмесӗрех ун майлӑ пулса калаҫаҫҫӗ.

Каждая прокламация вызывала на базаре, в лавках, среди прислуги и ремесленников оживленные толки, каждый арест в городе будил пугливое, недоумевающее, а иногда и бессознательно сочувственное эхо суждений о причинах ареста.

XIII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех