Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫурта сăмах пирĕн базăра пур.
ҫурта (тĕпĕ: ҫурт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пӑхатӑп, вӑл сӗтел умӗнче тӑрать, аллине ҫурта тытнӑ, сӗтелӗ ҫинче темле михӗ пур…

Гляжу, она стоит у стола со свечкой в руке, а на столе мешок какой-то…

III. Ҫурҫӗрелле! // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫулӑм пӗр ҫуртран тепӗр ҫурта хыпа-хыпа илет.

Огонь перебегал с одних зданий на соседние.

XXXVII. Икӗ юханшыв // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ку ҫурта вут хыпса илеймен-ха, анчах вут часах ун патне те ҫитет, юнашарти ҫуртсем ҫунаҫҫӗ ав.

Этот дом еще не был объят пламенем, но огонь быстро добирался до него — соседние здания уже горели.

XXXVII. Икӗ юханшыв // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Муратлийскисем пурӑннӑ икӗ хутлӑ ҫурта Огнянов часах шыраса тупрӗ, вӑл Рада пӳлӗмен икӗ чӳречине те палласа илчӗ.

Поискав глазами двухэтажный дом, в котором жила госпожа Муратлийская, Огнянов вскоре нашел его и с трепетом узнал оба окна комнаты Рады.

XXXVII. Икӗ юханшыв // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Хула хӗрринчи хӑй ялан чарӑнакан ҫурта кӗрсенех ӑна Бяла Черкваран пынӑ ҫырӑва тыттарчӗҫ, вара вӑл урӑх никампа курнӑҫмасӑр хӑвӑртрах Рада патне ҫитме васкарӗ.

Но как только Огнянов зашел в тот дом на окраине города, где обычно останавливался, ему передали письмо из Бяла-Черквы, и он, ни с кем больше не повидавшись, поспешил к Раде.

XXIV. Аслати умӗнхи тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вилнине асӑнас литурги пит чаплӑн пуҫланчӗ; кадилӑран тухакан кӑвак тӗтӗм маччаналла хӑпарать; алтарь умӗнче тем пысӑкӑш ҫурта лартмаллисем, вӗсенче ҫурта ҫунать, люстрӑсене те ҫутса янӑ, ҫапла пӗтӗм чиркӳ ӑшӗ ҫап-ҫутӑ курӑнать.

Заупокойная литургия началась торжественно; синие облака курений поднимались из кадильниц к сводам; перед алтарем стояли большие подсвечники с горящими свечами, зажгли все люстры, так что вся церковь была залита светом.

XXI. Вилӗ кӗлли туни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Тупӑка архиерей амвонне хирӗҫри мрамор плита ҫине вырнаҫтарса лартрӗҫ, ун тавра ҫурта ҫутнӑ халӑх кӗпӗрленсе тӑрса тухрӗ.

Гроб поставили против архиерейского кресла на четырехугольную мраморную плиту с высеченным на ней двуглавым орлом, и он стал центром, вокруг которого толпился народ с зажженными восковыми свечами.

XXI. Вилӗ кӗлли туни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Анчах йӑваш та именекен Рада студента тӳррӗн татса сивӗтме хӑюлӑх ҫитереймерӗ, пултӑклӑн курӑнакан ҫын чун хавалӗпе ҫапла туртӑнать пуль тетӗн те, ун пек ҫынна ҫурта кӗртес мар теместӗн-ҫке.

Но, робкая и стыдливая, она не нашла в себе смелости резко охладить пыл Кандова или отказать от дома поклоннику, деликатность которого соперничала с его искренностью.

XVIII. Кандов // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫурта чӑлана ҫутатсан, хайхискер шалт тӗлӗнсе кайрӗ!

Каково же было его удивление, когда свеча осветила чулан!

XV. Маркон ҫӗнӗ кӗлли // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Марко тӗттӗмре аллипе хыпашларӗ, ҫурта ҫутса ячӗ.

Марко наугад пошарил рукой во тьме, потом догадался зажечь свечу.

XV. Маркон ҫӗнӗ кӗлли // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Шурӑ вӑрӑм сухалӗ пӗтӗм анлӑ кӑкӑрне витет; пӗркеленнӗ ырӑ пичӗ те, ҫурта ҫутнӑ май йӑлтӑртатса пӑхакан куҫӗ те пит лӑпкӑн курӑнать.

Его длинная белая борода величаво ниспадала на грудь; и глаза его и большое изможденное доброе лицо, слабо освещенное восковой свечой, были спокойны.

XII. Симӗс енчӗк // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Карчӑксем те чиркӳре «хӗн-хур чӑтса курнӑ Бойчошӑн» ҫурта ҫутрӗҫ.

Старухи ставили свечки за упокой души «великомученика Бойчо».

I. Бяла Черква // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Колчо вӑл Дико тӑванӗ-ха, ҫак ҫурта хуралласа пурӑнаканскер.

Калчо, брат Дико, сторожил зимовье.

XXXV. Хӗл каҫмалли вырӑнта // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Аллине ҫурта тытнӑ Цанко арӑмӗ пырса кӗчӗ.

Пришла Цанковица со свечой в руках.

XXXII. Турӑ ҫӳлте, патша инҫетре // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Кунта ҫурта та ҫук.

Здесь и свечи-то нет.

XXXII. Турӑ ҫӳлте, патша инҫетре // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Ставри пуп, санӑн виҫӗ мулу пур, — терӗ Колчо, — пуплӑху, ҫурта лартмалли те тата ҫурту пур, анчах, тӳррипе каласан, эпӗ халь вӗсене пӗрне те курмастӑп…

— Поп Ставри, у тебя есть три сокровища, — сказал Колчо, — священство, подсвечник и свеча, но, по правде сказать, я сейчас ни одного из них не вижу…

XXII. Ставри пуп патӗнче хӑнара // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫурта ҫутӑр, хӑвӑртрах ҫутса ярӑр! — терӗ вӑл.

— Зажгите ее скорей! — попросил он.

XXII. Ставри пуп патӗнче хӑнара // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Пӗтӗм элек ҫӑмхи ҫакӑнта сӳтӗлет, элеклӗ сӑмах ҫуртран ҫурта ҫитсе ҫылӑхлӑ халӑха та вӑтантарать; кунта хӗр ҫураҫаҫҫӗ, юмӑҫ пӑхтараҫҫӗ, пулас туйсене пӑсаҫҫӗ.

Это была колыбель всех сплетен, что носились из дома в дом, смущая грешных мирян; здесь предсказывались и подготовлялись помолвки, расстраивались свадьбы.

X. Хӗрарӑмсен мӑнастирӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Хамӑр кайса пӑхар-ха эппин, — ҫурта вӑрӑ-тавраш кӗмен-и, тесе шутларӗ вӑл.

— Впрочем, пойдем, отче, посмотрим сами, — решил он вдруг, заподозрив, что в келью забрались воры.

VII. Паттӑрлӑх // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Викентий ҫурта ҫутса ячӗ.

Викентий зажег свечу.

III. Мӑнастир // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех