Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Ҫамрӑк ҫын пичӗ ҫине кӗрен тӗс тапса тухнӑ; куҫхаршисем ҫӗкленсе, сӑмса ҫуначӗсем сиккеленсе илчӗҫ.

По лицу молодого человека выступила краска; веки шевельнулись… ноздри дрогнули.

III // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

Таня кравать ҫинчен тӗттӗмелле пӑхса, вӑрӑмтуна сассине, унӑн ҫуначӗсем чӗтренине итлесе ларать, чӗри хӑйӗн ҫӗрлехи хуралҫӑ шакӑрчи пек сикет.

Таня сидела на кровати, глядя в темноту, и слушала этот звон, это трепетание комариных крыльев, а сердце ее стучало громко, словно колотушка ночного сторожа.

XV // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Куратӑп, унӑн сӑмса ҫуначӗсем карӑнаҫҫӗ, куҫӗсем йӑлкӑшаҫҫӗ.

И, вижу, ноздри у нее раздуваются, а глаза так и сверкают.

Ҫирӗм саккӑрмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Аслатиллӗ ҫумӑр иртнӗ, вӗҫмесӗрех ывӑннӑ ҫуначӗсем аялалла усӑннӑ; анчах ҫак хавхалану уншӑн ахаль иртсе кайман: вӑл хӑй ӑшӗнче мӗн пулса иртнине палӑртасшӑн мар пулса, епле тӑрӑшсан та, пӑлханакан чӗре тунсӑхӗ унӑн пит-куҫӗнче палӑрнӑ, ашшӗ-амӑшӗсем вара унӑн «тӗлӗнмелле кӑмӑлне» ӑнланса илеймесӗр аптраса, хулпуҫҫисене сиктеркелесе илме те, тӗлӗнме те пултарнӑ.

Гроза проходила, опускались усталые, не взлетевшие крылья; но эти порывы не обходились ей даром: как она ни старалась не выдать того, что в ней происходило, тоска взволнованной души сказывалась в самом ее наружном спокойствие и родные ее часто были вправе пожимать плечами, удивляться и не понимать ее «странностей».

VI // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Лӗпӗш те ҫаплах кантӑк ҫинче ним хускалмасӑр ларать-ха: ҫӑмӑл ҫуначӗсем ҫеҫ унӑн вӗттӗн чӗтренкелесе илеҫҫӗ.

И бабочка продолжала спокойно сидеть на оконном стекле — легкая, красивая, с чуть вздрагивающими крылышками.

1941-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Сарлака ҫуначӗсем хӑвӑрт ӳкме памарӗҫ.

Раскрытые крылья замедляли падение.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Хӑватлӑ ҫуначӗсем ӑна пӗр хускалман пекех сывлӑшра тытаҫҫӗ: пысӑк кайӑксем меслетсӗр канлӗхпе вӗҫеҫҫӗ; ҫав вӑхӑтра шӑна евӗрлисен, сывлӑшра тытӑнса тӑрас тесе, пӗчӗк ҫеҫ ҫуначӗсемпе ҫекундра та пиншер хут ҫапса илмелле.

Мощные крылья поддерживали его в воздухе почти без движения: большие птицы летают с величественным спокойствием, в то время как насекомые, для того чтобы удержаться в воздухе, должны производить тысячи взмахов крылышками в секунду.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Сӑрт тӑрринчи ҫил армань Вӑшӑл-вӑшӑл ҫунатлӑ, Ҫуначӗсем тӗрӗллӗ, Тӳпеттейӗ чӗнтӗрлӗ, Аркийӗсем хӑюллӑ, Пуставӗсем кӑшӑллӑ, Ырҫийӗсем ҫӑнӑхлӑ, Алӑкӗсем сӑлӑплӑ, Пусмийӗсем шур чуллӑ, Хӳри вӗҫӗ — тӗвӗшлӗ.

Куҫарса пулӑш

Ҫил армань // Валем Ахун. https://chuvash.org/lib/haylav/7407.html

Шурлӑхри мӗскӗн чӑрӑшсем тӑррипе хӑпаракан хӗвеле курса, вӑл хайӗн ҫӳлӗ кӗперӗ ҫинче сасартӑк сиксе илнӗ, хӳри айӗнчи тата ҫуначӗсем айӗнчи шап-шурӑ тӗкӗсене кӑтартнӑ та: — Чуф! Ши! — тесе кӑшкӑрса янӑ.

Завидев солнце над болотными жалкими елочками, он вдруг подпрыгнул на своем высоком мостике, показал свое белое чистейшее белье подхвостья, подкрылья и крикнул: — Чуф! Ши!

IV // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 133–188 с.

Шел те пулчӗ, кулӑшла та пулчӗ: ҫавӑн пек маттурскерсем, хӑйсен ҫуначӗсем те пур, анчах нимӗн те ӑнланасшӑн мар.

Жалко стало и смешно: такие славные и с крылышками, а понять ничего не хотят.

Вӑрманти ҫуртсем // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 88–91 с.

Ҫапла пурӑнать пирӗн патӑмӑрта тӑрна, каснӑ ҫуначӗсем хӑйӗн ӳсеҫҫӗ те ӳсеҫҫӗ.

Так живет у нас журавль, а подрезанные крылья его всё растут и растут.

Тӑрнашка // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 27–28 с.

Унӑн ҫуначӗсем пӗтӗм тӳпене карса илчӗҫ, вӑрӑм вӗсем, чарланӑнни пек, — эпӗ ун хыҫӗнчен!

Крылья у него по всему небу развернулись, длинные, как у чайки, — и я за ним!

Чӗрӗ вилӗ // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 143–155 с.

Вӗсем ҫуначӗсем ҫинче сывлӑм тумламӗ илсе хӑпарнӑ пулӗ, ҫавӑнпа вӗсен юррисем сывлӑмпа йӗпеннӗ пек туйӑнаҫҫӗ.

На крыльях своих они, наверно, унесли капли росы, и песни их казались орошенными росою.

Чӗрӗ вилӗ // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 143–155 с.

Ҫуначӗсем анчах пӑртак чӗтреҫҫӗ, е пуҫне унталла-кунталла пӑркалать.

Только крылья у неё чуть-чуть тряслись да голову она поворачивала из стороны в сторону.

Хӳри курӑнмасть, ҫӑмӗ палӑрмасть // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.

Ҫыран хӗрринче хуллен кӑштӑртатса утнӑ сасса илтсен, вӗсем янӑравлӑн кайӑнклатса тӳпенелле вӗҫсе хӑпарчӗҫ те, вӑрман тӑррине ҫӗкленсен, ҫуначӗсем айӗнчи акӑш-макӑш ҫуталса йӑлтӑртатакан, юр пек чӑлт-шурӑ тӗкӗсем Григорий куҫне чалкӑштарса ячӗҫ.

Заслышав шорох на берегу, они взлетели с зычным трубным кликом, и, когда поднялись выше леса, — в глаза Григория ударил дивно сияющий, снежный блеск их оперения.

XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Халӗ вӑл кӑнтӑр енне ҫаврӑнса тӑчӗ, унӑн айккисем вӗҫсе хӑпарма хатӗрленнӗ кайӑк ҫуначӗсем пек сарӑлса выртаҫҫӗ.

Теперь она повернулась лицом на юг, и отроги ее раскинулись вширь, как крылья взлетающей птицы.

XIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Каҫалапа, пусӑра тӗттӗмлене пуҫласан, ҫум ҫумлакан хӗрарӑмсем катмакӗсене хулпуҫҫи ҫине пӑшал пек хурса, юрла-юрла хӑйсен станӗсем патнелле кайрӗҫ, комбайнсем кӗрлеме чарӑнчӗҫ, урпа пучахӗсем ҫинче хедер ҫуначӗсем йӑлтӑртатса ҫаврӑнмаҫҫӗ ӗнтӗ.

На закате дня, когда померкла степь и полольщицы, затянув песню и положив тяпки на плечи, как ружья, пошли к своим станам; когда уже не гудели комбайны и не блестели под колосьями ячменя крылья хедера.

XI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Килкартинче тачанка тӑрать, вӑл ҫара пылчӑк рессорӗсем те, ураписем те, тӗнӗлӗ те, ҫуначӗсем те тӑмран тунӑ пекех туйӑнаҫҫӗ.

Во дворе стояла тачанка, до такой степени забрызганная грязью, что все — и рессоры, и колеса, и ось, и крылья, казалось, были слеплены из глины.

X сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Сивӗ шӑплӑхра кайӑкӑн вӑраххӑн сулланса пыракан ҫуначӗсем вӑшлатни витӗрех илтӗнет.

Отчетливо в морозной стыни слышен шелест медленных во взмахах крыльев.

8 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Полицай утӑ сарнӑ урайӗнче, хура ҫӑматӑ тӑхӑннӑ урисене тӑсса, кӑмака ҫумӗнчи лапка ҫумне таянса ларать: унӑн типшӗм пичӗ тарланӑ, сӑмси ҫуначӗсем, йывӑррӑн сывланипе, кайӑк ҫуначӗсем евӗр сарӑла-сарӑла каяҫҫӗ, куҫӗсене чарса пӑрахнӑ…

Тот сидел на полу, на сене, вытянув ноги в черных валенках, привалясь боком к лавке у каменки; его исцарапанное лицо было потно, крылья висячего птичьего носа раздувались от порывистого дыхания, расширенные глаза ярко блестели…

VI // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.