Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Малтанлӑха вӑл ҫумӑрпа хутӑш варкӑшрӗ, анчах ир енне хӗл пурпӗрех кӗре ҫӗнтерчӗ.

Сначала он шел вперемешку с дождем, но к утру зима одолела осень.

6 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Тӑкӑрлӑксенче юпаланса ҫӗкленет те хӑйӑр утравӑн-утравӑн асфальт ҫине ларать, йывӑрскер, ҫапса ҫунӑ ҫумӑрпа пӑшӑхланнӑскер те пусӑрӑннӑскер.

Столбами вздымался песок в переулках и островками оседал на асфальт, грузный, недвижимый, пришпаренный косым дождем.

5 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Шалкӑм ҫумӑрпа ҫӑвӑнса тасалнӑ ҫеҫенхир акӑш-макӑш симӗссӗн курӑнса выртать.

Омытая ливнем степь дивно зеленела.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Дон хӗрринчи ҫумӑрпа исленнӗ вӑрман, ҫуркунне пуҫланнӑ чухнехи пекех, ҫамрӑк та чӗрӗ вӑйпа ашкӑрса ешерет.

А омытый дождями прибрежный лес за Доном зеленел молодо и свежо, как в начале весны.

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Лаша витинче ҫурхи ҫумӑрпа ҫийӗннӗ чул стена йӑтӑнса аннӑ, сиктӗрмеллӗ кӳме ларнӑ сарай тӑррине тӑвӑл сӳсе кайнӑ, виле пек сарӑхнӑ шурӑ хайчӑсемпе урлӑ каштасем ҫинче пӑт-пат ҫеҫ ҫурри ҫӗрӗшнӗ улӑм пайӑркисем упранса юлнӑ.

В конюшне вывалилась подмытая вешними дождями каменная стена, крышу каретника раскрыла буря, и на мертвенно белевших стропилах и перерубах лишь кое-где оставались клочья полусгнившей соломы.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӗтлӗх хыҫӗнче йӑсланакан кӗрхи тӗтрере ҫӗртме тунӑ хура уйсем тӑсӑлса выртаҫҫӗ, ҫил питрен вӗт ҫумӑрпа ҫапать.

За перелеском в осенней туманной испарине тянулись черные поля поднятой зяби, ветер нес в лицо серую морось.

17 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пулеметсем патӗнчех, щитсен хыҫӗнче, ҫумӑрпа исленсе пӗтнӗ пулеметчик-казаксем пеме хатӗрленсе майланса ларнӑ.

И около пулеметов, за щитками, в готовности присели намокшие казаки-пулеметчики…

LII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫумӑрпа шӳнӗ хӑйӑрлӑ хура тӑпра ҫийӗн пыма йывӑр.

Суглинисто-черноземная почва, размякшая от дождя, затрудняла движение.

XXVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Хула сачӗ енчен ҫумӑрпа татӑлса ӳкнӗ кӑштӑркка ҫулҫӑсем вӗлтӗртетсе вӗҫсе килеҫҫӗ; сехетсерен вӑйланса пыракан ҫил, Украинӑран, Луганск енчен ахӑрса килсе, каскӑн вӑрӑ-хурах пек станица тӑрӑх тустарса ҫӳрет.

От городского сада, прибитые дождем, шершавые катились листья, и, налетая с Украины, с Луганска, гайдамачил над станицей час от часу крепчавший ветер.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Анчах ҫав вӑхӑтрах: ҫултан инҫетре те мар, ҫынсем пӗр-пӗрне ним маршӑн тарӑхса, тӗрмешме тытӑннӑ; вӗсем витӗрех ҫумӑрпа исленнӗ, йӑл илсе пӗтӗленнӗ шыҫмак ҫӗре хӑйсен юнӗпе шӑварса пӗветме хатӗрленеҫҫӗ.

А неподалеку от дороги в бестолковой злобе топтались люди, готовились кровью своей травить сытую от дождей, обсемененную, тучную землю.

XXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Август тӳпин пӗчӗкҫӗ кӑна хушӑкӗнчен катӑк уйӑх, ӗнерхи ҫумӑрпа ҫӑвӑнса исленнӗскер, симӗс куҫӗпе чалӑшшӑн тӗмсӗлсе пӑхать.

В просвет, с крохотного клочка августовского неба, зеленым раскосым оком глядел ущербленный, омытый вчерашним дождем, месяц.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ярӑмӗ-ярӑмӗпе йӗпе шӑрҫа ҫакса янӑн саркаланса ларать хӗрлӗ ҫырлаллӑ кӑпчанкӑ; ҫумӑрпа исленнӗ чавка пуҫӗ кӑпӑк пек шуррӑн курӑнса куҫа илӗртет.

Розовыми бусами мокрела на кустах волчья ягода, омытые дождем, пенистые шапки девичьей кашки неотразимо сияли белизной.

XV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Акӑ тата, хӗвел ҫаврӑнӑш чечеке ларать те, пӗтӗм Донӗпе ҫумӑрпа исленнӗ виноград тӗмӗсен шӑрши сарӑлать, — мӗн тери тӗмсӗлсе, хыпӑнса юратмастӑп-ши эп ӑна…

И вот еще, когда цветет подсолнух и над Доном пахнет смоченными дождем виноградниками, — так глубоко и больно люблю…

XI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Хыр йывӑҫҫисен ҫумӑрпа исленнӗ йӗпписем шӑши вучӗ пек йӑлтӑртатса илчӗҫ.

Фосфорически блеснули мокрые иглы сосен.

III // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ҫумӑрпа нӳхрепӗ ишӗлсе аннӑ.

Дождь размыл погребок.

IX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ҫумӑрпа йӗпеннӗ хитре сӑнӗ туртӑнчӗ.

И красивое лицо ее, в каплях дождя, сделалось строгим.

VI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ҫумӑрпа йӗпенсе лӳчӗркенсе пӗтнӗ ҫырӑвӑн кашни йӗркинчех хӗрхӳ тунсӑх сисӗнет.

И сквозь мятые, подмоченные дождем строки письма ощутимо дышала горькая грусть.

17 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Йывӑр самантра макӑрни — ҫуллахи уяр ҫанталӑкри ҫумӑрпа пӗрех; амӑшӗ, хӑйӗн ухмах, яка мар, хӗрарӑм сӑмахӗсемпе ҫуйӑхашса, Натали пуҫне хӑйӗн путса кӗнӗ хырӑмӗ ҫумне чӑмӑртарӗ; Мирон Григорьевич, тарӑхса ӳксе, крыльца ҫине чупса тухрӗ.

Плач в тяжелую минуту — что дождь в майскую засуху; мать прижала к впалому животу Натальину голову, причитая нескладное, бабье, глупое; а Мирон Григорьевич, распалясь, — на крыльцо.

13 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ак ӗнтӗ вӑл, хӑйӗн ҫӗнӗ аттине хыврӗ, ҫумӑрпа йӗпенсе хутланса пӗтесрен, тутӑрпа чӗркерӗ те пан лаши пек чупма тытӑнчӗ.

Вот, скинувши новые сапоги и обернувши в хустку, чтобы не покоробились от дождя, задал он такого бегуна, как будто панский иноходец.

Тухатнӑ вырӑн // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Вагон чӳречи леш енче сивӗ те, ҫил-тӑман та ҫук пек, хӗвел хӗртсе пӑхать, пирвайхи ҫумӑрпа ҫемҫелсе симӗсленнӗ ҫӗр ҫийӗпе пур ҫӗрте те тӗксӗм-кӑвак тӗтре пӗлӗчӗсем шуса иртеҫҫӗ пек туйӑнать ӑна…

Ему казалось, что за окном вагона нет ни мороза, ни снежной вьюги, а разливается огромное солнце и текут по мягкой от первого дождя, повсюду свежезазеленевшей земле дымчатые облачка сизого марева…

XVIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.