Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫерҫи сăмах пирĕн базăра пур.
ҫерҫи (тĕпĕ: ҫерҫи) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Малалла — суту-илӳ урамӗ, чупакан ҫынсен ушкӑнӗсем, тӗрткелешӳ, акӑ ҫапӑҫакан ҫӗртен ҫара ҫерҫи ҫуначӗн винчӗпе вирхӗнсе тухакан темӗнле марсиан.

Далее — на торговой улице, — бегущая толпа, свалка, и какой-то марсианин, вылетевший из драки винтом на мышиных крыльях.

Гусев хулана сӑнать // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Ӗнер каҫхине ҫак хир урлах ҫара ҫерҫи Буратинона сенкер ҫӳҫлӗ хӗр килӗнчен Ухмахсен Ҫӗршывне ертсе килнӗччӗ.

По этому полю вчера ночью летучая мышь увела Буратино из дома девочки с голубыми волосами в Страну Дураков.

Буратинопа Пьеро Мальвина патне килеҫҫӗ, анчах вӗсен ҫавӑнтах Мальвинӑпа тата Артемон йытӑпа пӗрле унтан тармалла пулать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Сасартӑк ҫара ҫерҫи ҫаврака уйӑх патнелле ҫӳлелле вӗҫсе кайрӗ те, унтан такама кӑшкӑрса: — Илсе килтӗм, — терӗ.

Вдруг мышь высоко метнулась к круглой луне и оттуда крикнула кому-то: — Привела!

Буратино Ухмахсен Ҫӗршывне пырса лекет // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Шупка сенкер чечексем тӑрринче ҫара ҫерҫи пӗр шавламасӑр вӗҫсе ҫӳрет.

Над лазоревыми цветами бесшумно летала мышь.

Буратино Ухмахсен Ҫӗршывне пырса лекет // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Ҫара ҫерҫи мачча ҫинчен татӑлса анчӗ.

Летучая мышь сорвалась с потолка.

Буратино Ухмахсен Ҫӗршывне пырса лекет // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Ҫара ҫерҫи каллех ҫухӑрса ячӗ:

Летучая мышь опять пискнула:

Сенкер ҫӳҫлӗ хӗрача Буратинона пӑхса вӗрентсе ӳстересшӗн // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

— Аха, эс апла-и-ха, ҫара ҫерҫи!

Куҫарса пулӑш

7 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Ме-ха, эппин, тутан, ҫара ҫерҫи, йӳҫкассен йӳҫ пашалӑвне, — хӑйне шанлаттарнӑшӑн тавӑрасла, сылтӑм чӑмӑрӗпе Никандр янаххи тӗлне яшт! сулса ячӗ те Виталий, чӑмӑрӗ ун, Никандр пӗшкӗнме ӗлкӗрнӗрен, вашт! ҫеҫ каҫса кайрӗ йӗкӗт пуҫӗ урлӑ.

Куҫарса пулӑш

7 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Анчах пысӑк хӑлхаллӑ, кулӑшла сӑмсаллӑ тата кашни уринчех ултшар чӗрнеллӗ, пӗчӗк ураллӑ ҫара ҫерҫи пек туса ӳкерекен ватӑ чеканщик Гоголевӗн пуринчен те лайӑхрах тухатчӗ.

Но всего лучше ему удавался старый чеканщик Гоголев, в виде летучей мыши с большими ушами, ироническим носом и маленькими ножками о шести когтях каждая.

XIV. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Вӑл ятлаҫать, хӑратать: унӑн сӑмаххисем мана ҫилентерсе ячӗҫ, эпӗ хайхи шӑтӑк патне пытӑм та, кирпӗчӗсене кӑлартӑм, тупӑкпа ҫерҫи виллине хӳме урлӑ урамалла вӑрхӑнтартӑм, шӑтӑк ӑшӗнче мӗн пуррине йӑлтах чавса салатса тӑкрӑм та, урапа таптаса пӗтертӗм.

Он ругался, угрожал; его слова рассердили меня, я бросился к пещере, вынул камни, гроб с воробьём перебросил через забор на улицу, изрыл всё внутри пещеры и затоптал её ногами.

I. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Варринче, хӑмаҫ татӑкӗпе витнӗ ҫӳлӗрех вырӑнта, пӗчӗк тупӑк ларать, тупӑкне тӑхлан хутпа ҫыпӑҫтарса илемлетнӗ, ҫурри таран ӑна темле парча йышши мир татӑкӗпе витсе хунӑ, витни айӗнчен кӑвак кайӑк урисем тата шӗвӗр сӑмсаллӑ ҫерҫи пуҫӗ курӑнса тӑрать.

Посредине, на возвышении, покрытом куском кумача, стоял маленький гроб, оклеенный свинцовой бумагой, до половины прикрытый лоскутом чего-то похожего на парчовый покров, из-под покрова высовывались серенькие птичьи лапки и остроносая головка воробья.

I. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Кӗске кӗпеллӗскер, ун патне чупса пырать те кӑкӑрӗ ҫумне ҫерҫи чӗппи пек тӗршӗнет, мӑйӑха турткалама пуҫлать!

Сынишка бывало прибежит голышом к отцу и, как воробышек, вспорхнет ему на грудь, тут-то и начинается потеха: сын дергает отца за усы!

26 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Чарӑнсассӑн куратӑн: пӗтӗм пурлӑх та ҫерҫи ҫеҫ.

А когда все кончится, глядишь — шиш!

13 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Эпӗ ӑна ҫуласа янӑ пулӑттӑм, ман хыҫҫӑн ҫерҫи те нимӗн те тупас ҫукчӗ, — шӑппӑн каларӗ Никола.

Вот бы наелся, воробью ни крошки бы не осталось, — тихо начал Никола.

6 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

— Тен, эсӗ «Ҫерҫи» теме хушӑн, — йӗкӗлтерӗ ӑна Саша.

— Ну да, еще воробьем назови! — усмехнулся Саша.

«Харсыр» // Аркадий Петров. Алексин А.Г. Сашӑпа Шура: повесть; А.Петров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 92 с.

Ҫурҫӗрти ҫерҫи кӗтӗвӗсем шилетсе вӗҫме тытӑнчӗҫ, хир чӑххисем кӑтиклеме пуҫларӗҫ.

Запорхали со свистом стаи пуночек, защебетали куропатки.

Хӗрлӗ хӗвел // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Ҫара ҫерҫи пек, ҫӗрӗ-ҫӗрӗпе хӗвӗшеҫҫӗ вӗт, ҫӗр ҫӑтмансем.

Да ведь точно мыши летучие, по ночам шастают, проклятые.

VI // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Ӑнланатӑн-и — эрне ытла йывӑҫ хӑвӑлӗнчи ҫерҫи тӑмани пек ларатӑп ӗнтӗ; тӳсме ҫук кичем, ӳлесе ямалла!

Понимаешь больше недели сижу, как сыч в дупле; скучища зелёная, хоть вой!

Окуров хули // Уйӑп Мишши. Горький М. Окуров хули: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 134 с.

— Ах, матушка, ҫак ватӑ ҫерҫи тӑмани мӗн юрласа панине ан та итлӗр, атьӑр ман патӑма, эпӗ сире илсе кайӑп, — чӳречеренех палласа илтӗм вӗт, сирӗн утта палласа илтӗм те тӳрех чӗре тапма тытӑнчӗ, ах, пирӗн барыня килчӗ, терӗм те хама хам шӑппӑн, Анатолий Михайлович пурӑннӑ пӳлӗм еннелле чупрӑм, анчах ҫул ҫинче Ванюшка казачок, ирсӗр шпион, тӗл пулчӗ; мӗн, улпут ҫывӑрать-и-ха? тесе ыйтрӑм унран.

— Ах, матушка, не извольте слушать, что вам старый сыч этот напевает, пожалуйте ко мне, я проведу вас, — ведь из окна, матушка, узнала, походку-то вашу узнала, так сердце-то и забилось, ах, мол, наша барыня идет, шепчу я сама себе да на половину к Анатолию Михайловичу бегу, а тут попался казачок Ванюшка, преядовитой у нас такой, шпионишка мерзкой: что, спросила я, барин-то спит?

I // Леонид Агаков. Герцен А. И. Вӑрӑ чакак: повеҫсем; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 104 с. — 30–98 с.

Владимир вара танк пек тапӑнса таптать, эп хирӗҫлеме, тӳрлетме пӑхни уншӑн ҫул ҫинчи ҫерҫи ҫапла кӑна тейӗн.

Владимир шел, как танк, и все подминал на пути своей мысли, и мои суждения, мои замечания, похоже, были для него не больше, чем ружейная пальба по броне танка.

4 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех