Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Ҫенӗкре Григорий сӑмах чӗнмесӗр Аксиньйӑна ҫамкипе тутинчен чуптуса илчӗ, унтан ыйтрӗ:

В сенях Григорий молча поцеловал Аксинью в лоб и губы, спросил:

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл чӗркуҫленсе ларчӗ, тутисемпе кӗнеке енне туртӑнчӗ, лайӑххӑн куҫаймарӗ пулас-и, вӑйлӑрах тайӑлӑнчӗ те тытӑнкине ҫухатрӗ, вара ҫамкипе ҫӳлӗк ҫумне пырса ҫапӑнчӗ.

Он сел на колени и потянулся губами к книге, не рассчитав расстояния, сильно наклонившись, Сергей потерял равновесие и ткнулся лбом в полку.

2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Ҫавӑнтанпа, хирӗҫ-мӗн пулсан, вӑл Мелеховсене нихӑшне те сывлӑх сунмарӗ, сӑмса шӑтӑкӗсене саркалантарса, вӗсен умӗнчен эсрелле мӑнаҫлӑн пӑрӑнса иртрӗ, анчах Мишаткӑна ӑҫта та пулин курсан, шиклӗн йӗри-тавралла пӑхкаларӗ те, ҫывӑхра никам та ҫук пулсан, — ун патне ыткӑнса пычӗ, пӗшкӗнсе кӑкӑрӗ ҫумне чӑмӑртарӗ, ачан хӗвелпе пиҫнӗ пӗчӗк ҫамкипе мелеховсенле сивлекрех хура куҫӗсенчен чуптуса, кулса та макӑрса, ҫыхӑнусӑррӑн пӑшӑлтатрӗ:

С той поры при встречах она не здоровалась ни с кем из Мелеховых, с сатанинской гордостью, раздувая ноздри, проходила мимо, но, завидев где-нибудь Мишатку, пугливо оглядывалась и, если никого не было поблизости, подбегала к нему, наклонившись, прижимала его к груди и, целуя загорелый лобик и угрюмоватые черные, мелеховские глазенки, смеясь и плача, бессвязно шептала:

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл Натальйӑна темле ӑшӑ, ачаш сӑмахсем каласшӑн пулчӗ, анчах сӑмахӗсем чӗлхе ҫине килмерӗҫ те, ӑна шӑпӑрт шарламасӑр хай ҫумне чӑмӑртаса, шуррӑн курӑнакан сӗвек ҫамкипе хурлӑхлӑ куҫӗсенчен чуптуса илчӗ.

Он хотел сказать Наталье что-то теплое, ласковое, но не нашел слов и, молча притянув ее к себе, поцеловал белый покатый лоб и скорбные глаза.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Аҫа ҫурин пит-куҫӗ юнпа тулнӑ, ҫамкипе пит ҫӑмартийӗсем ҫинчен хура тар пӗрчисем юха-юха анса кӗпи ҫине тумланӑ.

Лицо отчима наливалось кровью, мутные капли пота катились со лба и щек, пятнали рубаху.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ун ҫамкипе ҫӳлти тути ҫине тар тапса тухрӗ, сулахай пит ҫӑмарти валли юн ҫитмен пек, сылтӑм пит ҫӑмартине кӑна чирлӗ ҫыннӑн кӑшт ҫеҫ палӑракан писевӗ тухрӗ.

На лбу и на верхней губе его проступила испарина, слабый, болезненный румянец пробился лишь на одну правую щеку, словно на левую крови уже не хватило.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Аникей ӑна аллисемпе ытамласа хӑй ҫумне тытса чӑмӑртарӗ, ҫамкипе ун кӑкӑрӗнчен сӗртӗнчӗ.

Аникей опять прижал ее обеими руками к себе, потерся лбом о ее грудь.

11 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл мӑкӑллӗ пуҫне кӑшӑл пек тытса тӑракан симӗсрех картусне хыврӗ те картус хӗрри ҫӗвӗ пек хӗретсе хӑварнӑ ҫамкипе картланса тӑракан кӗрен тӗслӗ мӑнтӑр ӗнсине шултра чечеклӗ сӑмса тутрипе шӑлма пуҫларӗ; унӑн мунча кӗрсе тухнӑ пек хӗрелнӗ кӳпшек пит ҫӑмартийӗсем тӑрӑх тар пӗрчисем юхса анчӗҫ, тӑваткалрах янаххи ҫинче йод сӗрнӗ хӑмӑр пӑнчӑ курӑнчӗ: васкаса хырӑннӑ чух кастарнӑ пулмалла.

Он сиял защитного цвета картуз, обручем стягивавший его шишкастую голову, и стал торопливо обтирать большим цветастым платком лоб, через который, как рубец, тянулась красноватая отметииа от картуза, и толстый загривок с розовой складкой; по рыхлым, распаренным, как после бани, щекам его катились капельки пота, на угловатой скуле темнело пятно йода — след свежего пореза: видно, второпях брился.

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Григорин ҫамкипе мӑйӗ ҫинчи юн тымарӗсен тӗввисем вӗрсе хӑпартнӑ пек кӳпчесе кайрӗҫ, куҫ шӑрҫисем симӗсрех хӗрлӗ ҫутӑпа йӑлтӑртатса илчӗҫ.

У Григория вздулись на лбу и на шее связки вен, зеленоватыми искорками брызнули зрачки.

XXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Григорий ӑна чӗтрекен аллипе пуҫӗнчен, тарлӑ ҫамкипе нӳрӗ питӗнчен ҫупӑрласа ачашларӗ.

Григорий рукой трясуче гладил голову ее, потный лоб и мокрое лицо.

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— «Малатса» тӑр ӗнтӗ халь! — витлерӗ ӑна кӗререх сӑн-питлӗ Боговой, ҫамкипе пичӗ пӑшал тарӗ ҫунтарнӑран кӑвак пӑнчӑсемпе йӗрленсе пӗтнӗскер.

— Вот тебе и «зачем»! — передразнивал его смуглолицый, с синими крапинками пороха на лбу и щеках, Боговой.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ҫулҫӑсем хушшинчен уйӑх ҫути сӑрхӑнса тухрӗ, ывӑлӗн ҫамкипе куҫӗсем ҫине ӳкрӗ.

Сквозь листья пробился свет луны и осветил его лоб и глаза.

III сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ҫамкипе урай хӑмине перӗнет.

Прижался лбом к половицам.

Чӗри тапма чарӑнчӗ тейӗн Гришаткӑн // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

Ҫамкипе пичӗ ҫине хӗртнӗ тимӗрпе «вӑрӑ» тесе ҫырнӑ.

На лбу и щеках «вор» выжжено.

Хӑрушӑ ҫын // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

Саралса кайнӑ ҫамкипе кантӑк пек хытса ларнӑ куҫӗсем ҫинче сарӑ шултра кӑткӑсем чупнине кӑна куртӑм.

Видел лишь желтых крупных муравьев, ползавших по желтому лбу и остекленевшим прищуренным глазам.

11 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ҫап-ҫара пуҫӗ ҫинче унӑн тар тумламӗсем йӑлтӑртатаҫҫӗ, ҫамкипе тӑнлавӗсем ҫинче пӑнтӑ-пӑнтӑ тулса ҫитнӗ юн тымарӗсем курӑнаҫҫӗ.

Голая голова его блестела потом, на лбу и висках вздулись веточки жил.

2 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Вӑл ӳсӗр ҫынсем ҫывӑрнӑ пек, йывӑррӑн та асаплӑн сывлать: Татьяна унӑн усӑнса аннӑ вӑйлӑ та сарлака алтупанлӗ аллине, арпашӑнса пӗтнӗ ҫӳҫӗ ҫамкипе куҫӗсене хупӑрласа илнине курчӗ тата йынӑша-йынӑша хӑрӑлтатнине илтрӗ, эрехӗн йӗрӗнчӗклӗ шӑршине туйрӗ, — ҫаксем пурте унӑн чун-чӗрине ыраттарчӗҫ.

Он спал тем тяжелым и нездоровым сном, каким спят пьяные, и когда Татьяна увидела висевшую его сильную руку с широкой ладонью, взлохмаченный чуб, закрывавший лоб и глаза, когда она услышала стонущий храп и ощутила противный запах водки, ей стало и досадно, и больно, и грустно.

XXVII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Корнейӑн вут пек пӗҫерекен ҫамкипе пичӗ ҫине пас пӗрчисем пыра-пыра ӳкеҫҫӗ.

Снежинки инея падали ему на горевшие щеки и лоб.

I // Феодосия Ишетер. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 93–110 стр.

Андрей тарласа кайнине асӑрхаса, Умрихин пӗшкӗнчӗ те ун ҫамкипе тӑнлавӗсене хуллен ҫеҫ вараланчӑк тутӑр татӑкӗпе шӑлса илчӗ.

Заметив, что Андрей вспотел, Умрихин нагнулся над ним, осторожно обтер его лоб и виски грязной тряпицей.

XI // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Юман айӗнче выртакан снаряд ешӗкӗ ҫине вырнаҫса ларсан, Волошин майор, каскине хывмасӑрах, ҫамкипе тӑнлавӗсене тепӗр хут тутӑрпа шӑлчӗ.

Устроившись на снарядном ящике под дубом, майор Волошин, не снимая каски, обтер платком лоб и виски.

X // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.