Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Сисчӗвленмелли паллӑсем% пуҫ ыратни тата ҫаврӑнни, хӑлхара шавлани, куҫсем шывланни, ӑш пӑтранни, сывлама йывӑрри тата типӗ ӳслӗк.

Куҫарса пулӑш

Чи кирли – асӑрханулӑх // В.Давыдов. http://kasalen.ru/2022/11/11/%d1%87%d0%b ... bba%d1%85/

Ухтиван питне йӗпе тутӑр татӑкӗпе ислетсе шӑлнӑ чухне вӑл санӑн ыратни ман чӗрене те ыраттарать тенӗ евӗр, хӑйӗн пичӗпе те ыратнине палӑртать.

Когда она вытирала влажной тряпкой лицо Ухтивану, весь вид ее говорил, что ей так же больно, как и ему.

Таркӑнсем // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Хӑйне курорта яма килӗшнипе хавхаланнӑ рабочи аудиторинчен ҫӗкленӳллӗ кӑмӑлпа тухса кайрӗ, хырӑм ыратни те ҫӑмӑлланнӑ пек пулчӗ терӗ.

Куҫарса пулӑш

1 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей Павӑлӗ: хроникӑллӑ роман. 3-мӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984. — 240 с. — 3–231 с.

Эльгеевӑн ыратни унччен иртсе каймасан, Ухтеркке рольне малалла хӑй выляма килӗшрӗ.

Куҫарса пулӑш

3 // Петр Осипов. Осипов П.Н. Пиччӗшӗпе шӑллӗ: роман. Шупашкар: Чӑваш чӗнеке издательстви, 1977. — 352 с.

Сывӑ мар чухне ҫамкана е тӑнлава кӑшт йӗпетсенех, пуҫ ыратни иртсе каять, ӑна эпӗ хам та лайӑх пӗлетӗп, — ӗнентерме тӑрӑшрӗ Зинаида Степановна.

Куҫарса пулӑш

1 // Петр Осипов. Осипов П.Н. Пиччӗшӗпе шӑллӗ: роман. Шупашкар: Чӑваш чӗнеке издательстви, 1977. — 352 с.

Ыратни кӑшт лӑплансан, вӗсене тепӗр хут йӑтма тӑчӗ, анчах каллех лӑпчӑнса ларчӗ.

Куҫарса пулӑш

1 // Петр Осипов. Осипов П.Н. Пиччӗшӗпе шӑллӗ: роман. Шупашкар: Чӑваш чӗнеке издательстви, 1977. — 352 с.

1927 ҫулта Петр Осипов язвӑпа чирлӗ ҫынсене гистамин текен эмелпе укол туслн ыратни чарӑннине тӗпчесе пӗлет.

Куҫарса пулӑш

Автор ҫинчен // Геннадий Хлебников. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 459–463 с.

Алкоголӗн хӑйне евӗрлӗ, илӗртӳллӗ ӑшши, унӑн инкекӗпе сехӗрленӗвӗ хуҫаланнӑран, асаплантарса ыратни вӑхӑтлӑх чарӑннине аса илтерет, унтан, тарӑннӑн сывлӑш ҫавӑрса ярса, хӗр ун таврашне кӑвайт хӗрӳлӗхне саракан чул катрамӗнчен сӗвенчӗ.

Особая, заманчивая теплота алкоголя, при ее горе и страхе, напоминала временное прекращение мучительных болей, и, глубоко вздохнув, она прислонилась к камню, отражавшему вокруг нее жар костра.

XX сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

— Эпӗ вӑл уксус мар-ши терӗм, мӗншӗн тесен пуҫ ыратни аптӑратать, ҫавӑнпа та сӑмса тутрине кӑштах ҫеҫ ислетрӗм.

 — Я только подумал, не уксус ли это, так как страдаю мигренью, и смочил немного платок.

IX // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Сӑмах хӑрушлӑх, ҫухату, иккӗленӳсем пирки, такамӑн темӗн ыратни, чир ҫинчен, «тӗп-тӗрӗс пӗлмелли» ҫинчен пырать.

Речь шла об опасности, потере, опасениях, чьей-то боли, болезни; о том, что «надо точно узнать».

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Шӑйрӑлнӑ-сӗвӗннӗ чӗр куҫҫисем, пылчӑкпа хуралнӑ, юнланнӑ аллисем, шыҫӑннӑ мӑйӗсем, вӗче шӑмми туртса ыратни е пӗрне, е тепӗрне ҫурма ӑнлӑ тӑрӑма кӗртеҫҫӗ те ураран ӳкереҫҫӗ.

Ободранные колени, руки, черные от грязи и засыхающей крови, распухшие шеи и боль в крестце заставляли иногда то одного, то другого падать в полусознательном состоянии.

XIV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Вӗсен ҫӳҫӗпе пичӗ шап-шурӑ тусанпа витӗннӗ; акшар пӗрчисем куҫӗсене лексе йӑмӑхтараҫҫӗ, вӗсем куҫ хупанки айӗнчен чӗпӗтекен вӗтӗ-вӗтӗ пӗрчӗсене кӑларассишӗн тертленеҫҫӗ, пичӗсене чарари шывалла усса куҫ улмисем хӗссе ыратнӑран шӑлне ҫыртса ӗшеничченех мӑчлаттараҫҫӗ, ыратни иртсен лаштах сывласа яраҫҫӗ.

Волосы и лица их стали белыми от пыли; мелкие осколки часто попадали в глаза, и они мучительно возились с удалением из-под века раздражающих микроскопических кусочков, опустив лицо в таз с водой и мигая там со стиснутыми от рези глазного яблока зубами, пока не удаляли причину страдания.

XII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Вӑл ӳпкин пӗтӗм вӑйӗпе сывлать, ҫакӑ шанӑҫпа кисреннӗ чӗрине хӗссе тапма кансӗрлет; тӳссе выртаймарӗ: ури ыратнинчен йӗрӗнсе, — ыратни халӗ ниме тӑман пулӑм пек, ку пысӑкрах пӗлтерӗшлӗ ытти пулӑмсене сиен кӳме вӑй ҫитереймессӗн туйӑнать, — Тиррей тӑчӗ те форточка патӗнче чылайччен чӗлӗмне паклаттарчӗ.

Дыша всей силой легких, теснящих оглушенное надеждами сердце, Давенант, презирая боль в ноге, даже находя ее приятной, как незначительное обстоятельство, бессильное повредить другим, более важным обстоятельствам, встал и долго курил у форточки.

IХ сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Тыткӑнҫӑ пурнӑҫне ури хӑрушла ыратни тӗксӗмлетет, суранне ҫыхнӑ чух уйрӑмах хытӑ ыратать.

Существование пленника омрачали жестокие боли, какие приходилось ему терпеть в часы перевязок.

IХ сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Ӑнтӑлса, ҫил пек васкаса чупса пыни, хӗр ача ӳкни, хул пуҫҫисем хӑрушла ыратни, хумханакан Гаррисон, пӑвӑннипе антӑхакан кӑкӑрӗ сывлӑшсӑр касӑхни, вӑл хӑйне мӗн кирлине — пулма пултарайманнине — ыйтни, Гаррисон кӑмӑлсӑртараххӑн, анчах пархатарлӑн йышӑну туни…

Порыв, падение девочки, адская боль в плечах, взволнованный Гаррисон, просьба о невозможном, чего хотел он, как сдавленная грудь хочет полного воздуха, неловкое и высокое решение Гаррисона —

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 259–266 с.

— Синопӑшӑн ыратни нимӗн те мар, вӑл макӑрмасть.

— Синопа равнодушен к боли, он не плачет.

Икӗ Синопа // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Джеймс Ш. Пӗчӗк индеец Синопа: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 109 с.

Упӑшки больницӑна пачах килсе курманни мар, ачисем пирки чӗре ыратни канӑҫ памарӗ виҫӗ эрне больницӑра сипленекен Нинӑна.

Куҫарса пулӑш

Саншӑн чунӑм та шел мар // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 166–199 c.

— Ӗҫсе пӑх-ха пӗр черкке, чӗрӳ ыратни иртсе кайӗ.

— Выпей одну рюмочку, на сердце полегчает.

Аня… Анечка… Анна // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 3–67 c.

Пуҫ ыратни те иртрӗ Аньӑн, ӳслӗкне те пӗтерчӗ савӑнӑҫ.

И головная боль прошла у Ани, от радости она перестала кашлять.

Аня… Анечка… Анна // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 3–67 c.

Каҫхи апат ҫинӗ хыҫҫӑн Альфред хӑйӗн суранланнӑ пӳрни ыратни ҫинчен пӗлтерчӗ.

После ужина Альфред пожаловался, что у него болит палец.

Шӑматкун, декабрӗн 18-мӗшӗнче Эмиль пӗтӗм Ленниберга ялне тӗлӗнтерчӗ, ҫакӑншӑн унӑн мӗнпур ҫылӑхӗсене каҫарчӗҫ. Тӗрӗсрех каласан, вӗсем ҫинчен манса кайрӗҫ // Галина Матвеева. Линдгрен А. Лённебергӑри Эмиль мыскарисем: повесть; чӑвашла Г.А. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2018. — 203 с.