Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ыйткалакан сăмах пирĕн базăра пур.
ыйткалакан (тĕпĕ: ыйткалакан) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ыйткалакан пушхирте тӑрса паҫӑрхи пек ахӑлтатрӗ.

А нищий стоял на пустыре, продолжая хохотать.

«Сире мӗнле килӗшет?» // Александр Клементьев. Тихонов Н.С. Пакистан ҫинчен: калавсем; вырӑсларан А. Клементьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 99 с.

Ыйткалакан ҫак ҫынна юмахҫа итленӗ пек итлерӗ.

Нищий слушал говорившего, как слушают сказочника.

«Сире мӗнле килӗшет?» // Александр Клементьев. Тихонов Н.С. Пакистан ҫинчен: калавсем; вырӑсларан А. Клементьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 99 с.

Йытӑ хаяррӑн вӗрсе ячӗ, ҫавна пула ыйткалакан шартах сикрӗ, ҫаврӑнса пӑхрӗ.

Собака залаяла так злобно, что он вздрогнул и обернулся.

«Сире мӗнле килӗшет?» // Александр Клементьев. Тихонов Н.С. Пакистан ҫинчен: калавсем; вырӑсларан А. Клементьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 99 с.

Ыйткалакан ахлатса-ӗхлетсе пӗшкӗнчӗ те кӑвайта вӗрме пуҫларӗ.

Нищий, охая и кряхтя, нагнулся и подул на костерчик.

«Сире мӗнле килӗшет?» // Александр Клементьев. Тихонов Н.С. Пакистан ҫинчен: калавсем; вырӑсларан А. Клементьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 99 с.

— Маншӑн ялан ҫӗрле, — терӗ ӑна хирӗҫ ыйткалакан.

— У меня всегда ночь, — ответил нищий.

3 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Кӑвайт умӗнчи ҫынсем пурте ыйткалакан ҫине чарӑлса кайнӑ куҫӗсемпе пӑхса ларчӗҫ.

Все, кто сидел у костра, слушали нищего.

3 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Ку тата… хӗрачи… мана ыйткалакан терӗ.

Подумаешь, цаца, побирашкой меня назвала!

3 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

— Эй, ыйткалакан, ут ман хыҫҫӑн.

Эй, побирушка, иди за мной.

3 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Ку — ыйткалакан, хӗрхен ӑна, Геня!

Ты же видишь, он побирушка, Геня!

3 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Акӑ, эпӗ, вырӑс, анчах ыйткалакан пек пурӑнанӑп.

Я русский, а живу как нищий.

6 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Городовой ыйткалакан ҫинелле ыткӑнчӗ:

Городовой наступал на нищего:

6 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Ыйткалакан хыҫҫӑн юрласа, шарманка пӗрре кайӑк пек шӑхӑрать, тепре труба кӑшкӑртнӑ пек сас кӑларать, шӑпа ним намӑса пӗлмесер тӗпсӗр ҫырмана ывӑтнӑ ҫынна шел пулнӑ пек, хуллен кӑна нӑйкӑша-нӑйкӑша илет.

Подпевая за стариком, шарманка то свистела по-птичьи, то дудела трубными звуками или начинала тихонько всхлипывать, будто ей самой было жалко человека, которого судьба бросила в бездну без стыда.

6 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Мана Алеша Пупок, «Шанхӑй» поселокӗнчи ыйткалакан, хӑваласа ҫитрӗ.

На углу улицы мне встретился Алеша Пупок, нищий из поселка «Шанхай».

3 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

— Ҫак мулкач вырӑнне шарикленӗ кушакпа хӑналамашкӑн тата кама кӗтетӗн паян эсӗ? — терӗ ыйткалакан.

— Кого это ты ждешь сегодня вечером в свою харчевню, для кого жаришь драных кошек и хочешь выдать их за зайцев? — спросил нищий.

III сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

— Юпитер кахал пулман пулсан, хальхи пек ытла нумай ҫывӑрман пулсан, вӑл тахҫанах ҫак усал шӑршӑллӑ Лувение ҫиҫӗмпе ҫунтарса янӑ пулӗччӗ, — терӗ ыйткалакан.

— Не будь Юпитер лентяем и не спи он так крепко, уж он истратил бы одну из своих молний и мигом испепелил бы тебя, прощай тогда могильщик Лувений, бездонный, зловонный бурдюк!

III сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

— Масар чаваканӑн тӳрӗ сӑмахне калатӑп: санӑн, Лутация, ҫак путсӗр Веллений (ыйткалакан ячӗ) какайӗ ҫине хӑй кӑкӑрӗ ҫумне ҫиппе тирсе ҫакакан какая хумаллаччӗ, вӑл унпа ҫук кӗсен-ҫӑпанах пур тесе, ҫемҫе кӑмӑллӑ граждансене улталать, хӑйне хӗрхенсе укҫа нумайрах паччӑр, тесе илӗртет.

— Лутация, послушай честного могильщика: когда готовишь битки для этого чумазого Велления (так звали нищего), клади в них тухлую говядину — ту самую, что он привязывает веревкой к груди и выдает за кровавые раны, никаких ран у него и в помине нет, только надувает сердобольных людей, чтобы ему подавали побольше.

III сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

— Заклада сестреций хывса калатӑп, масар чавакан Лувений ӑна Эсквилин уйӗнчен ҫӑхансем валли пӑрахнӑ вилӗсене ҫеҫ кӳрсе парать, вӑл тамӑк валли апат хатӗрлеме те юрӑхлӑ! — тесе кӑшкӑрчӗ унтах ларакан ыйткалакан.

— Ставлю сестерций, что Лувений доставляет ей с Эсквилинского поля мертвечину, не доеденную воронами, вот из какого мяса Лутация готовит свои дьявольские битки! — кричал нищий, сидевший рядом со стариком гладиатором.

III сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Вӗсем ӑна ирхи апат хыҫҫӑн курчӗҫ, вӑл карап пуҫне кайса, иртсе каякан матрос умне пычӗ те, ыйткалакан пек аллине тӑсрӗ.

После завтрака он прокрадывался на бак и, словно нищий, протягивал руку кому-нибудь из матросов.

Пурнӑҫа юратни // Николай Степанов. Лондон, Джек. Пурнӑҫа юратни: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с. — 5–34 с.

Тен: «Кай кунтан, ыйткалакан!» тейӗ.

Или: «Пошла прочь, нищенка!»

II // Л. Борисова. Сенкевич Генрик. Ҫӑкӑр шыраса: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 62 с.

Урӑх ыйткалакан пек пурӑнас ҫук вӑл.

Он больше не будет жить по-темному.

26 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех