Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Лӑсӑллӑ йывӑҫсен тӑррисене силлесе ҫил шӑхӑрнӑ.

Ветер свистел, качая хвойные вершины.

Иван Сусанин // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 20–36 с.

Акӑ тӑвӑл вӑхӑтӗнчи мӗскӗннӗн шӑхӑрнӑ сасӑ пек, тискер ӗрлевпе юнашарах унӑн хӑлхинче вӑл каҫару ыйтса калакан сӑмахсем, хӑйӗн тӗлсӗр-палсӑр каланӑ, халсӑрланса пыран сӑмахӗсем; тархасласа, тилмӗрсе, каллех каҫару ыйтса, пӗр вӗҫӗмсӗр каланӑ сӑмахсем янӑраса каяҫҫӗ…

И вот, как жалобный подсвист в бурю, рядом с диким воем зазвучали в его ушах и посыпались его бессвязные, слабеющие слова о пощаде, слова мольбы, просьбы и опять мольбы о пощаде и еще…

Элекҫӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Калама ҫук хытӑ шӑхӑрнӑ сасӑ хӑлхана ҫурсах ярать.

Слышен страшный рев.

XXXIII сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Манӑн хӑлхана ҫыран хӗррине лӑпкӑн пырса ҫапӑнакан хум сасси евӗрлӗ шыв шӑпӑлтатни илтӗнчӗ, вӑхӑчӗ-вӑхӑчӗпе ҫил те шӑхӑрнӑ пек туйӑнать.

До меня доносился плеск воды, точно волны во время прибоя набегали на берег, а порою я слышал свист ветра.

XXIX сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Ҫил шӑхӑрнӑ сасӑпа сарайӗнче ача ҫуратакан Олёна кӑшкӑрни хутшӑнса тӑчӗ, — вӑл халӗ те ҫуратса пӑрахаймарӗ пулас-ха.

Со свистом ветра смешивался крик рожающей в сарае Олены, — она, видимо, никак не могла родить.

IV // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Ял ҫав вӑхӑтра, ҫил шӑхӑрнӑ майӑн, айӑн-ҫийӗн вӗҫекен юр ӑшне пытанса лӑпкӑн ҫывӑрнӑ пек туйӑнчӗ.

А деревня, казалось, тихо спала под вой метели, в клубах мечущегося вверх и вниз снега.

IV // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Пульӑсем шӑхӑрнӑ вӑхӑтрах пырса ҫитрӗ.

Под пулями шла.

3 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Ҫывӑхрах шӑхӑрнӑ пек туйӑннӑ.

Казалось, свистят совсем близко.

Вӑтӑр улттӑмӗш сыпӑк // Николай Пиктемир. Голубева, Антонина Георгиевна. Уржум ачи: повесть; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 194 с.

Шӑплӑхра ҫав ҫинҫен шӑхӑрнӑ сасӑ хурлӑхлӑ та пӗр майлӑ кӗвӗллӗ пулса явӑнчӗ, пушӑ тӗттӗмлӗхре аташса ҫӳрерӗ, темскер шырарӗ, ҫывхарса килчӗ.

Он извивался в тишине тонкой струйкой, печальный и мелодичный, задумчиво плутал в пустыне тьмы, искал чего-то, приближался.

V // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Каҫхи шӑплӑхра таҫта инҫетре шӑхӑрнӑ сасӑ илтӗнсе кайнӑ…

Издалека в тишине ночи до него донесся свисток…

XXI // Николай Иванов, Евстафий Владимиров. Короленко В.Г. Чӗлхесӗр: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 108 с.

Мал енче, ҫын каллех сывлӑшри пек пӗр-пӗрин ҫулӗсене татса урамран урама вӗҫсе иртекен поездсене курать; тавралӑх машинӑсем шӑхӑрнӑ, хӑрлатнӑ, нӑйкӑшнӑ тата хӑлтӑртатнӑ сасӑсемпе тулнӑ.

А впереди человек видит опять, как в воздухе, наперерез, с улицы в улицу летит уже другой поезд, а воздух весь изрезан храпом, стоном, лязганием и свистом машин.

VI // Николай Иванов, Евстафий Владимиров. Короленко В.Г. Чӗлхесӗр: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 108 с.

Пӗчӗк карап пысӑккине хӳринчен те, сӑмсинчен те турта-турта пӑхнӑ, шӑхӑрнӑ, чашлатнӑ, ун-кун ҫаврӑнкаланӑ.

То потянет его за хвост, то забежит с носу, и свистит, и шипит, и вертится…

V // Николай Иванов, Евстафий Владимиров. Короленко В.Г. Чӗлхесӗр: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 108 с.

Курӑк ӑшӗнчен пӗр улма хыҫҫӑн тепӗрне патакпа кустара-кустара кӑларнӑ, ҫакна май хӑй е шуххӑн шӑхӑрнӑ, е кӑшкӑрнӑ; е: «Эх, ну, эх, ну!» — тесе калаҫнӑ.

Вышвыривает палочкой из травы одно яблоко за другим, сопровождая все это то лихим свистом, то криком, то громким междометием: «Эх, ну, эх, ну, ну!»

Вӑрман сыхлавҫи // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Сывлӑш шӑхӑрнӑ пек тухрӗ, кӗҫех куҫне чарса пӑрахрӗ, хускалми пулчӗ.

Он присвистнул и открыл, широко открыл глаза.

1944-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Павка тавҫӑрса илчӗ, ҫав вӑхӑтрах хӑй ҫӳлте ҫыран хӗрринче ларакан хӗр ҫине ҫаврӑнса пӑхмасӑрах: — Мӗн пакӑлтататӑр эсир — капла пулӑсем пӗтӗмпех тарса пӗтеҫҫӗ, — шӑл витӗр шӑхӑрнӑ пек каларӗ.

Павка сообразил и, не оборачиваясь, прошипел в сторону сидевшей наверху девушки: — Чего вы галдите? Так вся рыба разбежится.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Сасартӑк Ефимка шӑпӑрт пулчӗ, мӗншӗн тесен яриех уҫӑ чӳречерен темле тӗлӗнмелле сасӑ — шӑхӑрнӑ пек те, кӗрленӗ пек те — илтӗнсе кайрӗ.

Но тут и он замолчал, потому что услышал сквозь распахнутое окно какое-то странное то ли жужжание, то ли гудение.

Ҫутаттӑр // Олимпиада Таллерова. Гайдар, Аркадий Петрович. Ҫутаттӑр: калав; вырӑсларан О.Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1971. — 44 с.

Тиу-у, тиу-у… — тесе шӑхӑрнӑ сасӑсем илтӗнчӗҫ сарайсем тӑрринче.

Тиу-у, тиу-у… — взвизгнуло над сараями.

3 // Михаил Рубцов. Гайдар, Аркадий Петрович. Ман юлташсем: калавсем; вырӑсларан М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 158 с. — 3–53 с.

Чӗре сиксе тухас пек тапрӗ, ҫӳҫ хушшинче ҫил шӑхӑрнӑ пек, ытлашши нимех те ҫук…

Сердце дюже стучало да в волосах будто ветер, а так ничего…

Ҫирӗм виҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

— Ку сирӗн Ожерелкӑсем-и? — ҫил шӑхӑрнӑ май илтӗнчӗ Зимин сасси.

— Это твои Ожерелки? — сквозь свист и подвывание ветра расслышала она голос Зимина.

Иккӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

— Куратӑн-и эпӗ мӗнлине… шӑхӑртӑн та, йытта шӑхӑрнӑ пек, чупа патӑм сан хыҫран.

— Видишь, какая я… свистнул, как собачонке, и побежала я за тобой.

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.