Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Унӑн пичӗ ҫинче пӗр хуратут пӗрчи те ҫук, шӑлӗсем шурӑ та вӗте, куҫӗсем кӑн-кӑвак, таса.

На лице ее нет ни одной веснушки, у нее белые мелкие зубы и ясные голубые глаза.

Ҫыран хӗрринчи пӳрт // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Шӑмӑсем тӗпреннӗҫемӗн унӑн шӑлӗсем те тӗпрене пуҫларӗҫ.

Иногда ломалась кость, иногда его зубы.

Пурнӑҫа юратни // Николай Степанов. Лондон, Джек. Пурнӑҫа юратни: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с. — 5–34 с.

Унӑн шӑлӗсем йӑлтӑртатаҫҫӗ.

Блеснули её зубы.

Хао // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Ҫи витти шӑлӗсем витӗр тӗлӗнмеллерех мӗлке шӗвӗр вӗҫӗпе кӑнтарӑнса тӑрать.

Из-за зубцов крыши торчала острым углом странная тень.

Лось Гусева пулӑшма васкать // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Вӑл мана… сана тата санӑн юлташна вӗлерме хушрӗ, — Аэлитӑн шӑлӗсем йӑлтӑртатаҫҫӗ.

Он мне велел убить тебя и твоего товарища, — зубы Аэлиты блеснули.

Ӑрӑм-сурӑм (тухату) // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Унӑн шӑлӗсем шӑтӑртатни илтӗнет.

Было слышно, как скрипнули его зубы.

Тускуб // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Куҫӗсем Марс ҫинчи малтанхи кун курнӑ тискер чӗр чунӑннилле ҫиҫеҫҫӗ, шӑлӗсем уҫӑлчӗҫ.

Глаза у неё светились, как у давешнего зверка, зубки раскрылись.

Ӑнсӑртран пӗлни // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

— Ихошкӑн шӑлӗсем шаклатаҫҫӗ.

— У Ихошки стучали зубы.

Ӑнсӑртран пӗлни // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Театрта спектакль кӑтартнӑ чухне вӑл сцена хыҫӗнче арӑслан уланине, носорог тапӑртатнине, крокодил шӑлӗсем кӑчӑртатнине, ҫил уланине тата ытти кирлӗ сасӑсене кӑларса тӑма пултарать, — терӗ Буратино.

Во время представления он может изображать за кулисами рычание льва, топот носорога, скрип крокодиловых зубов, вой ветра — посредством быстрого верчения хвостом — и другие необходимые звуки.

Вӑрттӑн алӑк хыҫӗнче вӗсем мӗн тупрӗҫ // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Унӑн шӑлӗсем качӑртатса илчӗҫ.

Лязгнули его зубы.

Вӑрттӑн алӑк хыҫӗнче вӗсем мӗн тупрӗҫ // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Мӑнтӑр шурӑ гусеница Буратино пуҫӗ ҫине хӑпарса кайрӗ те, унӑн сӑмси ҫинчен усӑнса тӑрса, унӑн шӑлӗсем ҫине шӑл тасатмалли паста кӑларса хучӗ.

Жирная белая гусеница вползла на голову Буратино и, свесившись с его носа, выдавила немного пасты ему на зубы.

Ҫӗр шӑтӑкӗнче // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Унӑн тураса якатман ҫӑра сухалӗ урайӗнченех сӗтӗрӗнсе пырать, сиксе тухнӑ куҫӗсем ҫавӑрӑнса тӑраҫҫӗ, пысӑк ҫӑварӗнчи шӑлӗсем шаккаса тӑраҫҫӗ.

Густая нечёсаная борода его волочилась по полу, выпученные глаза вращались, огромный рот лязгал зубами.

Комеди кӑтартнӑ чухне пуканесем Буратинона палласа илеҫҫӗ // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Вӑл ҫӳхе кӑвак пальтопаччӗ, аллисене брюки кӗсъисене чикнӗччӗ, шӑлӗсем хушшинче пирусчӗ, шӗлепки ӗнсе ҫинче ларатчӗ; унӑн кӑмӑла каякан сӑнӗ-пичӗ мана йӑл кулса пӑхатчӗ.

Он шел в легком сером пальто, руки в карманах брюк, в зубах папироса, шляпа на затылке; его приятное лицо дружески улыбалось мне.

XV. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Тултан пӑхма йӑвашскер, хуҫи алӑпа сулсанах пӑхӑнса тӑраканскер, вӑл яланах хӑй сухалӗ ҫинелле пӑхса, ӑслӑн кулкаласа ҫӳретчӗ, ҫивӗч сӑмах калама юрататчӗ, унтан хӑйӗн шӑлӗсем шурӑ та ҫирӗп пулнӑ пулсан та ҫӗрӗк шӑллӑ ҫынсенчен кӗрекен лайӑх мар шӑршӑ кӗретчӗ.

Внешне кроткий, покорный каждому жесту хозяина, он всегда улыбался в бородку себе умненькой улыбочкой, любил сказать острое словцо, и от него исходил тот дрянной запах, который свойствен людям с гнилыми зубами, хотя зубы его были белы и крепки.

XV. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Ҫӳхе ҫӑкӑр чӗлли тата хулӑм аш касӑхӗ касса илсе ҫиекенӗ вӗсене пӗрле тирпейлесе тытать, икӗ аллипе те ҫӑвар патнелле илсе пырать, — тути унӑн чӗтрет, вӑл ӑна йытӑ чӗлхипе ҫуланӑ пек вӑрӑм чӗлхипе ҫулать, вӗтӗ те ҫивчӗ шӑлӗсем курӑнаҫҫӗ, — вара сӑн-питне аш патнелле йыта манерлӗ тайӑлтарать.

Отрезав тонкий ломоть хлеба и толстый мяса, едок аккуратно складывает их вместе, обеими руками подносит ко рту, — губы его дрожат, он облизывает их длинным собачьим языком, видны мелкие острые зубы, — и собачьей ухваткой наклоняет морду над мясом.

XII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Вӑл куҫне хӗсрӗ те, сасартӑк унӑн хаяр сӑн-пичӗ йӑл кулнипе улшӑнса тӑчӗ, хӗвелпе пиҫнӗ тачка питҫӑмартийӗсем хум пек хӑлхисем патнелле выртрӗҫ, лаша шӑлӗсем пек пысӑк шӑлӗсене уҫса кӑтартрӗҫ, уссийӗсем ҫемҫен аялалла усӑнса анчӗҫ — вӑл ырӑ кӑмӑллӑ, мӑнтӑр хӗрарӑм евӗрлӗ пулса тӑчӗ.

Он мигнул, и вдруг его свирепое лицо изменилось от широкой улыбки, толстые, калёные щёки волною отошли к ушам, открыв большие лошадиные зубы, усы мягко опустились — он стал похож на толстую, добрую бабу.

V. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Ну-ка, ҫӑварна кар-ха! — вара савӑнса кӑшкӑратчӗҫ: — хыпса янӑ татӑкне, ав шӑлӗсем хушшинче тӗпренчӗксем курӑнаҫҫӗ!

Ну-ка, открой рот! — и торжествующе кричали: — Сожрал привесок, вон крошки-то в зубах!

IV. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

— Эпӗ малтан паллаймарӑм, йытӑ пуль терӗм, пӑхатӑп — асав шӑлӗсем кашкӑрӑн, мӑйӗ те кашкӑрӑн!

— А я вначале опозналась, думала — собака, гляжу — ан клыки-то волчьи, да и шея тоже!

III. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Унӑн шӑлӗсем шаклатаканах пулчӗҫ.

Он задыхался и до боли сжимал челюсти.

23 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Хура шлепке, ҫӑмне тулалла туса ҫӗлетнӗ пиншак тӑхӑннӑ, сарӑ та ҫурри таранах катӑлса пӗтнӗ шӑлӗсем хушшине чӗлӗм хӗстернӗ, кӑвак уссиллӗ верховинец, хунарне сулкаласа, хыпӑнсах ӳкрӗ:

Седоусый верховинец в старой черной шляпе и кожушке навыворот, в желтых, наполовину съеденных зубах кивнул, размахивая фонарем, засуетился старик:

16 // Василий Алентей. Авдеенко А.С. Тисса хӗрринче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 196 с.