Шырав

Шырав ĕçĕ:

шӑлӗсем (тĕпĕ: шӑл) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Тӑхӑрвунӑ ҫул тултарнӑ струльдбругсен юлашки шӑлӗсем тухса ӳкеҫҫӗ, ҫӳҫӗсем тӑкӑнма тытӑнаҫҫӗ.
В девяносто лет у струльдбругов выпадают зубы и волосы.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Урхи Наумӗ, Куҫма Чулкаҫ. Свифт, Даниэль. Лемюэль Гулливер ҫулҫӳренисем; вырӑсларан Н. Урхипе К. Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 368 с.

Ку япала шӑпах кирлӗ тӗле пулчӗ, мӗншӗн тесен ман туран шӑлӗсем хуҫӑлса ӳксе пӗтрӗҫ, анчах ку ҫӗршыври пӗр маҫтӑр та ҫӗнӗ тура тума пултараймарӗ.
Эта обновка оказалась очень кстати, потому что на моем гребне зубцы пообломались, а ни один здешний мастер не мог сделать мне нового.

Улттӑмӗш сыпӑк // Урхи Наумӗ, Куҫма Чулкаҫ. Свифт, Даниэль. Лемюэль Гулливер ҫулҫӳренисем; вырӑсларан Н. Урхипе К. Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 368 с.

Леннибергри хальхи ачасем ун чухлӗ канфет ҫимеҫҫӗ, ҫавӑнпа вӗсен шӑлӗсем питӗ ҫирӗп.
Теперь дети в Лённеберге больше конфет не едят, зато у них отличные зубы!

Ытларикун, майӑн 22-мӗшӗ. Эмиль яшка савӑтне пуҫа тӑхӑнни // Галина Матвеева. Линдгрен А. Лённебергӑри Эмиль мыскарисем: повесть; чӑвашла Г.А. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2018. — 203 с.

Гусеницӑн шал енче шӑлӗсем пулнӑ.
На некоторых траках гусениц были устроены шипы, направленные внутрь.

Танк-истребительсем // В. Сергеев. Дрожжин Олег. Ухӑран — танка ҫитиччен. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 110 с.

Анчах йӗлпӗрӗннӗ тутисемпе йӗрнӗ шӑлӗсем тата ҫиҫсе ялкӑшса илнӗ куҫӗсем вӑл «ҫӗнтертӗм», тесе хӗпӗртенине кӑтартнӑ.
Но улыбка и оскаленные зубы и засверкавшие глаза выражали злорадство и торжество победителя.

IX // Петӗр Хусанкай. Телешов Д.Н. Типшар: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 56 с. — 8–56 с.

Хура ҫырла ҫисе партизансен шӑлӗсем, тути-ҫӑварӗсем тата аллисем хуп-хурах хуралса пӗтрӗҫ.
От черники у партизан чернели зубы, губы и руки.

Лагерьте // Уйӑп Мишши. Медведев Д.Н. Ровно патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 246 с.

Вӑл аялти тутине ҫӳлелле мӑкӑртрӗ те ӑна шӑлӗсем ҫумне таччӑн ҫыпӑҫтарчӗ.
Он с усилием подтянул нижнюю губу кверху и плотно приклеил её к зубам.

Республика королӗсенчен пӗри // Александр Алга. Горький М. Америкӑра. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 76 с. — 46–61 с.

Старик пуҫне тайрӗ те ылтӑн шӑлӗсем витӗр: — Кулӑшла ҫын… Эпӗ, тен, сан пек ҫынна малтанхи хут куратӑп… — терӗ сӑмаха тӑстарса.
Старик наклонил голову и сквозь золото зубов протянул: — Забавный малый… Я, может быть, первый раз вижу такого…

Ҫӗрри, сехечӗ, шӑлӗсем — йӑлтах ылтӑн.
Перстень, часы и зубы — это всё золото, какое было на нём.

Пӗркеленнӗ пичӗ ҫинчи сухалне яп-яка хырнӑ, тути-ҫӑварӗ ывӑннипе усӑннӑ та уҫӑлса тӑрать, шӑлӗсем пӗтӗмпех ылтӑн.
Дряблая кожа его лица была тщательно выбрита, устало опущенная нижняя губа открывала хорошо сделанные челюсти, они были усажены золотыми зубами.

Вӗри тура шӑлӗ пек ҫулӑм шӑлӗсем ҫуртсем ҫинчи улӑма тураҫҫӗ.
Раскалённый гребень чесал солому крыш.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Эпӗ пусма патнелле ыткӑнтӑм, — мана хирӗҫ ҫӑра тӗтӗм пӗлӗчӗ йӑсӑрланса хӑпарать, картлашкасем тӑрӑх хӗп-хӗрлӗ ҫӗленсем явӑнса шӑвӑнаҫҫӗ, ҫав вӑхӑтрах аялта, ҫенӗкре, такамӑн тимӗр шӑлӗсем йывӑҫа кӑшланӑ пекех шатӑртатни илтӗнчӗ.
Бросился к лестнице, — густые облака дыма поднимались навстречу мне, по ступенькам вползали багровые змеи, а внизу, в сенях, так трещало, точно чьи-то железные зубы грызли дерево.

Унӑн арӑмӗ чӳрече витӗр ним хускалмасӑр пӑхса ларчӗ, анчах Никифорыч будка алӑкӗ хыҫӗнче курӑнми пулсанах, вӑл хӑвӑрт кӑна каялла ҫаврӑнса, хыттӑн чӑмӑртанӑ чышкине алӑк патнелле тӑсса, йӗрнӗ шӑлӗсем витӗр ҫав тери вӑйлӑ тархӑпа каласа хучӗ:
Жена его неподвижно смотрела в окно, но когда он скрылся за дверью будки, она, быстро повернувшись, протянула к двери туго сжатый кулак, сказав, с великой злобой, сквозь оскаленные зубы:

Сӑн-пичӗ унӑн тӗксӗм, ҫӳхеччӗ, ҫӳҫӗсем кӑтра та цыган ҫӳҫӗ пек хура, кӑвакрах тутисем хушшинчен кашкӑрла шӑлӗсем ҫуталса тӑраҫҫӗ.
Лицо у него было смуглое, тонкое, волосы курчавые и чёрные, как у цыгана, из-за синеватых губ сверкали волчьи зубы.

Эпӗ кӑмакаран тимӗр листисене кӑларатӑп, пекарь вӗсем ҫинчен пӗр вунӑ плюшка, слойка, сайка илет те вӗсене хӗрӗн арки ҫине пӑрахать, лешӗ вара, вӗри плюшкӑна пӗр ывӑҫи ҫинчен тепӗрин ҫине ывӑтса, ӑна сурӑх шӑлӗсем пек сарӑ шӑлӗсемпе ҫыртать, пиҫсе каять, хаяррӑн йынӑшса илет, ӗнерлет.
Я вынимаю из печи железные листы, пекарь хватает с них десяток плюшек, слоек, саек, бросая их в подол девушке, а она, перебрасывая горячую плюшку с ладони на ладонь, кусает ее желтыми зубами овцы, обжигается и сердито стонет, мычит.

Утасса вӑл тӗрӗс мар, пӗрмай пӑтрашса утрӗ те, мана та утма кансӗрлерӗ; эпӗ унӑн шӑлӗсем епле шакканине илтсе пытӑм:
Шагал он неверно, сбивчиво и мешал мне итти; я слышал, как стучали его зубы:

Выҫӑ ҫамрӑксем хушшинче текех, ним тӗлне пӗлмесӗр — хӗрлӗ ҫӳҫлӗ, кукша, сарлака янах шӑммиллӗ, пысӑк хырӑмлӑ, ҫинҫе ураллӑ, тӗмӗн пысӑкӑш ҫӑварлӑ та лаша шӑлӗсем пек шӑллӑ, ҫавӑн пирки мӑшкӑлласа «Хӗрлӗ лаша» тесе ят панӑ этем сулланса ҫӳретчӗ.
Среди голодной молодёжи бестолково болтался рыжий, плешивый, скуластый человек с большим животом, на тонких ногах, с огромным ртом и зубами лошади, — за эти зубы прозвали его Рыжий Конь.

Василий Георгиевич йытӑ шӑлӗсем хушшине ҫыру хыптарнӑ та, лешӗ Коля патнелле чуптарнӑ.
Василий Георгиевич скомандовал, и собака с письмам в зубах побежала к Коле.

Ҫирӗм виҫҫӗмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

Шурахса кайнӑ тути хушшипе унӑн шурӑ шӑлӗсем йӑлтӑртатрӗҫ.
Блеснули на секунду белые зубы.

XXXVI сыпӑк // Петр Золотов. Мстиставлский С.Д. Курак — ҫурхи кайӑк: повесть. Вырӑсларан П. Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 366 с.

Арҫын ҫаврӑнса пӑхрӗ те савӑнса тӗлӗнсе кайрӗ, сухалӗ хушшипе шурӑ шӑлӗсем йӑлтӑртатса илчӗҫ, пӳрнисем хӗлӗхсене хуллен те вӑрттӑн перӗнсе кӗвӗлерӗҫ.
Мужчина оглянулся на нее обрадованно и удивленно, блеснули под усами белые зубы, пальцы прошли по струнам тихим и вкрадчивым перебором.

XIV сыпӑк // Петр Золотов. Мстиставлский С.Д. Курак — ҫурхи кайӑк: повесть. Вырӑсларан П. Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 366 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика