Шырав

Шырав ĕçĕ:

шӑлӗсем (тĕпĕ: шӑл) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Сухаллӑ Сысна вара… вӗсене вӑл халиччен апат курманла кӳпет те кӳпет: унӑн кӑкшӑмла портретӗнче куҫ шуррисемпе шӑлӗсем ҫиҫеҫҫӗ-йӑлтӑртатаҫҫӗ; кашни ӑстрӑм ҫимессерен хӗвел питтине выртать, хырӑмне ал тупанӗпе ачашшӑн-ачашшӑн сӑтӑркалать; вӑл пӗр вӗҫӗмсӗр ӗҫет те ҫиет, ӗҫет те ҫиет; сана каламаллах: ултӑ ҫыншӑн апатланать.
А Бородатая Свинья пожирал их, сверкая зубами и белками на кувшинном своем портрете, и после каждой смены ложился на солнцепек, нежно поглаживая живот ладонью; все время он пил и ел и, надо тебе сказать, пообедал за шестерых.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 375–381 с.

Анчах унӑн ҫӳхелнӗ тутипе ҫавӑрнӑ йӗпе шӑлӗсем тавра сарлака та ҫивӗч кулӑ йӑлкӑшать.
Но вокруг влажных его зубов, обведенных исхудавшими губами, широкая и острая сверкала улыбка.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 216–225 с.

Ҫилӗ шӑлӗсем те ҫавнашкалах шаклатаҫҫӗ.
Так же щелкают зубы гнева.

Ашшӗн ҫилли // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 209–215 с.

Унӑн тумтирӗ ҫӗтӗк-ҫатӑк, ҫӳҫӗ ҫав тери вӑрӑм, лапсака, куҫӗсемпе шӑлӗсем ялтӑр-татаҫҫӗ.
в лохмотьях, так густо обросшего волосами, что сверкали только глаза и зубы.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 49–57 с.

Вӑл сиксе чӗтрет, шӑлӗсем шаккаҫҫӗ.
Ее трясло, зубы стучали.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 23–48 с.

Эстамп — ҫулланнӑ ҫын, ҫав тери шуранка, сӑрӑ куҫлӑ, куҫ харшисем хӗрлӗ, калаҫма кӑмӑлламасть; Рениор — вӑрӑм хура ҫӳҫлӗ, чармак куҫлӑ, такамӑн тумне тӑхӑннӑ манаха аса илтерет; Чинчар — кукӑр, йӑрӑ старик, шӑлӗсем хуралнӑ, кӑвак куҫӗсем тунсӑхлӑ, тӑрӑхлавлӑ.
Эстамп был пожилой, очень бледный, сероглазый, с рыжими бровями, неразговорчивый человек; Рениор, с длинными черными волосами и глазами навыкате, напоминал переодетого монаха; Чинчар, кривой, ловкий старик с черными зубами и грустным голубым глазом, отличался ехидством.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 347–370 с.

Ҫыртса лартнипе шӑлӗсем япӑх флюгертан кая мар шатӑр-р шатӑртатрӗҫ, урипе ҫиллессӗн тапрӗ те ҫӗре чавса лартнӑ пичкерен ҫирӗпрех — пӗр вырӑнта — саркаланса тӑрать.
Стиснув зубы так, что они взвизгнули не хуже плохого флюгера, и топнув ногой, он утвердился на месте крепче принайтовленной бочки.

«Тӑватӑ ҫил» штурманӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 117–123 с.

Унччен те пулмарӗ — кашкӑр ами йӑваран вӗлт! сиксе тухрӗ те, хӑй ӗмӗрӗнче вуншар, ҫӗршер чӗрчуна туртса ҫурнӑ асав шӑлӗсем кӑнтарса тӑракан ҫӑварне хӑрушшӑн карса, тарӑху капланса-тулса ҫитнӗрен хӑрӑлтӑкпа чыхӑна-чыхӑна, тӑвалла, хыр вулли хыҫӗнче тӑракан Сӑпани патнелле хӑватлӑн тапса ыткӑнчӗ.
Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Шӑлӗсем пурте шӑтса ҫитсен, вӑл аш, ҫырласем тата тӗрлӗ тымар-ҫимӗҫсем ҫиме тытӑннӑ.
Когда же у него прорезались все зубы, он стал есть мясо, ягоды и коренья.

Икӗ Синопа // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Джеймс Ш. Пӗчӗк индеец Синопа: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 109 с.

Алешкин пӗтӗм пит-куҫӗ туртӑнса кӗнӗ, шӑл тунисем, шӑлӗсем курӑнса тӑраҫҫӗ.
У Алешки все лицо обтянутое, даже выступили десны и зубы.

5 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Агриппина хӑвӑрт кӑна айӑккарах пӑрӑнчӗ те, шӑлӗсем витӗртерех сӑрӑхтарса ответ пачӗ.
Агриппина быстро отодвинулась, сквозь зубы ответила.

1 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Хӗр тинех тӑрук малтанхи хут кулса ярать, — куҫхаршийӗсем ун ачанни пек сарӑлса каяҫҫӗ, сӑнӗ-пичӗ — ҫап-ҫаврака, пушшех те кӑмӑллӑ пулса тӑрать, тип-тикӗс шӑлӗсем курӑнаҫҫӗ, — вӑл роза пек сарӑлса чечекленет.
Тогда она вдруг, в первый раз, засмеялась, — брови ее по-детски разошлись, лицо стало круглым, милым, открылись ровные зубы, — расцвела, как роза.

2 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Кӑна хирӗҫ Иван Прохватилов труках тавӑрмарӗ, — унӑн пӗчӗкҫӗ ҫӑварӗ уҫӑлчӗ те тӑп тытса ҫыртнӑ ҫирӗп, шурӑ шӑлӗсем курӑнчӗҫ; хӑй Миколай ҫине мӑшкӑланӑ пек тинкерсе пӑхать, хӗвелпе пиҫсе хуралнӑ ури пӳрнисем вӗриленнӗ тӑпрана тӑрӑнса кӗнӗ.
Иван Прохватилов не сразу ответил, — маленький рог его приоткрылся, белые, крепкие зубы сжаты, с усмешкой пристально глядел на Миколая, пальцы загорелой ноги впились в горячую землю.

3 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Ӑна ҫав тери тимлӗн итленӗ пирки, хӑшпӗр сӑмахӗсене каланӑ чухне, темиҫе пин ҫыннӑн шӑлӗсем шатӑртатса кайни илтӗннӗ пек туйӑнать.
Ему так внимали — казалось, при иных его словах услышишь, как у тысячи человек шуршат зубы.

Чебышевӑн каллех вӗтӗ шӑлӗсем усаллӑн курӑнаҫҫӗ.
У Чебышева опять открылись мелкие злые зубы.

— Генерал Краснов нимӗҫсен вӑйӗпе усӑ курма шут тӑвать, — тет Чебышев, тирпейлӗ вӗтӗ шӑлӗсем ҫийӗнчи тути хӗррине ҫиленнӗ пек ҫӗклесе.
— Генерал Краснов делает ставку на немцев, — сказал Чебышев, зло приподняв губу над мелкими опрятными зубами.

Шӑллӗ начар итленӗшӗн Алешка ҫиленет, хӑшпӗр чухне вӑл чӑмӑрӗпе шакла пуҫлӑ шӑллӗне ӗнсинчен хытах чышать те, Мишкин шӑлӗсем шӑлтлатсах илеҫҫӗ.
Алешка сердился, что брат плохо слушает, — толкал его кулаком в стриженый затылок иногда так здорово, — у Мишки щелкали зубы.

Вӑл йӗрӗнӳллӗ тарӑхпа, шӑлӗсем витӗр ҫиллессӗн шӑхӑрттарса калаҫать:
Он говорил с гневным отвращением, с гневным присвистом сквозь стиснутые зубы:

4 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Йӑтса каймалла та чул кӑларакан ҫырмана пемелле, анчах ӑна, мӑнтӑрскере, йӑтаяс ҫук ҫав, ҫитменнине тата унӑн шӑлӗсем ват лаша шӑлӗсем пек сап-сарӑ.
Унести ее и бросить в каменоломни, но ее, толстую, не поднять, да и зубы у нее желтые, как у старой лошади.

1 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Лина ҫӑм тасатрӗ, Альфредпа Эмиль вара кӗрепле шӑлӗсем туса хатӗрлерӗҫ.
Лина чесала шерсть, Альфред и Эмиль стругали колышки для граблей.

Шӑматкун, декабрӗн 18-мӗшӗнче Эмиль пӗтӗм Ленниберга ялне тӗлӗнтерчӗ, ҫакӑншӑн унӑн мӗнпур ҫылӑхӗсене каҫарчӗҫ. Тӗрӗсрех каласан, вӗсем ҫинчен манса кайрӗҫ // Галина Матвеева. Линдгрен А. Лённебергӑри Эмиль мыскарисем: повесть; чӑвашла Г.А. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2018. — 203 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика