Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

шеллени (тĕпĕ: шелле) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Шеллени сахал-ха, ун умӗнче мана тӑшман туса хучӗҫ.

Мало того, что жалко, еще злодеем меня перед ним изделали.

VIII // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Эсир салтака шеллени лайӑх.

То, что вы солдата жалеете, это хорошо.

II // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Кирлӗ мар мана эс шеллени.

Не треба мне этого.

XXIX сыпӑк // Андрей Краснов. Катаев В.П. Эпӗ — ӗҫхалӑх ывӑлӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 112 с.

Анчах юратакан юратнӑ ҫыннине шеллени питӗ пысӑк та хӑватлӑ туйӑм.

Но жалость любящего человека, обращенная к любимому, — великое и могучее чувство.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Палламан сын пичӗ ҫинче вӗсене шеллени палӑрчӗ.

На лице незнакомца отразилось сочувствие.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Шеллени тӗп пултӑр, епле пулсан та тӑван ҫӗршыва хӳтӗлеме тӑрӑшмалла.

Жалость жалостью, а землю оборонять все-таки надо.

Староста арӑмӗ Василиса // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 52–75 с.

Старик куҫӗсенче шеллени, хӗрхенни палӑрать.

Во взгляде старика мелькнуло сожаление и участие.

VII // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

«Анчах шеллени кирлӗ мар вӗт-ха ӑна, — шухӑшларӗ вӑл, — юрамасть, хама та, ӑна та улталама юрамасть…»

«Но ведь не жалость ей нужна, — мелькнуло у него, — нельзя, нельзя обманывать себя и ее…»

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

4-мӗш Украински пачах урӑхлаччӗ: ятлать, анчах хӑйӗн куҫӗсенче шеллени палӑрать, вӑл мар — эсӗ ху ӑна ятланӑн туйӑнатчӗ.

У Четвертого Украинского совсем другой подход был: частит, а у самого в глазах жалость, будто ты его, а не он тебя в мать сыру землю адресует.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Тата — Смирнов капитана шеллени ҫинчен те калӑп.

А еще — что мне тоже очень жаль капитана Смирнова.

1944-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Николай сассинче йӑлӑну, тархаслу, шеллени.

В голосе Николая мольба, просьба, жалость.

3 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Ҫурӑмне мӑкӑртса, пуҫне майӗпен те йывӑррӑн пӑркаласа, Иван Алексеевич хуторти палланӑ ҫынсем ҫине тинкерсе ҫаврӑнчӗ, анчах нихӑшӗн сӑнӗнче те шеллени е хута кӗни палӑрмарӗ, — казаксемпе хӗрарӑмсем пурте ун ҫинелле куҫ айӗпе, кӗҫ-вӗҫ туртса ҫурас пек хаяррӑн тирӗнсе пӑхаҫҫӗ.

Ссутулясь, медленно и трудно поворачивая голову, обводил он взглядом знакомые лица хуторян и ни в одном встречном взгляде не прочитал сожаления или сочувствия, — исподлобны и люты были взгляды казаков и баб.

LVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Салтаксем, сак ҫине тӑрса ларса, тыткӑна илнӗ нимӗҫпе ним чухлӗ те интересленменни, хӑйсен лӑпкӑ ыйхине татнӑшӑн шеллени Олейника тӗлӗнтерчӗ.

Олейника удивило, что солдаты, поднимаясь на нарах, не проявили к пленному особого интереса и явно жалели, что их оторвали от спокойного сна.

XXII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Пӗр япали ҫеҫ — хама хам шеллени — ҫакна тума чарса тӑчӗ, унсӑр пуҫне эпӗ тата арӑма чӑтма ҫук курайми пулса ҫитрӗм.

Одно, что мешало это сделать, была жалость к себе, тотчас же непосредственно за собой вызывавшая ненависть к ней.

XXV // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Ҫавӑн чухне-ҫке ҫывӑхрине пӑрулла шеллени мар, хама хам турӑлла юратни пӗрлештерсе ярать те ӗнтӗ ман вӑя ыттисен, хампа пӗр тан хаваллӑ ҫынсен вӑйӗ-хӑвачӗпелен!

И тогда-то не телячья жалость к ближнему, а божественная любовь к самому себе соединяет мои усилия с усилиями других, равных мне по духу людей.

XXI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Эпӗ хамӑн усал карчӑк ҫинчен пухӑва пӗр самант хушшинче ӑнлантарса пама тивӗҫ, мӗншӗн тесен манӑн халӑха хама шеллеттермелле, ҫав шеллени пулмасан — Ҫӑрттанӑн ҫӗр ҫине выртасси те вилесси ҫеҫ юлать, ҫӑва ҫӑтасшӗ!

Должен я собранию в один секунд, не затягивая дела, прояснить насчет моей зловредной старухи, потому что должен я от народа восчувствие себе иметь, а не сыщу я того восчувствия — тогда ложись, Щукарь, на сырую землю и помирай с господом богом к едреной матушке!

XXIII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Хӑйне хӑй шеллени ӑна хурлантарса ячӗ, вӑл кӑштах макӑрса та илчӗ, сӑмсине шӑнкарчӗ, унтан хӗрелнӗ куҫне кӗпи ҫаннипе шӑлса илчӗ те тӗлӗрме пуҫларӗ.

Жалость к самому себе обуяла Щукаря, он немного всплакнул, высморкался, вытер рукавом рубахи покрасневшие глаза и стал дремать.

XVIII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Юлашки сӑмахсене Давыдов хӑй Макара шеллени ҫинчен тӳрех каласран ҫеҫ каласа хучӗ.

Последнюю фразу Давыдов добавил только потому, что не хотел в открытую выказывать Макару свое сочувствие.

XII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Эсир хӑвӑрах сирень ҫыххине, юратнӑ сака шеллени ҫинчен калатӑр-ҫке?

Вы сами же говорите, что вам было жаль букета сирени, любимой скамьи.

IV сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Тӗленӳ, ачашлӑх та шеллени янӑрарӗ ун сассинче пӗр харӑсах.

 — В голосе ее зазвучали удивление, нежность и сострадание.

XIII сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех