Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

чӗтрерӗ (тĕпĕ: чӗтре) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Григорин шӑлӗсем шаккарӗҫ, ҫурӑмӗ сӑрӑлтатрӗ, хӑй те вӑл пӗтӗм кӗлеткипе сиксе чӗтрерӗ, анчах ҫил пек вӗҫтерсе пынипе часах ӑшӑнса ҫитрӗ те хутор патнелле ҫывхарарахпа, йӗри-тавралла унӑн-кунӑн пӑхса, кашни сас-чӗве тимлӗ тӑнласа, лашисене уттарса кайрӗ.

Зубы Григория стучали, по спине бежал озноб, и сам он весь дрожал, но вскоре быстрая езда его разогрела, и неподалеку от хутора он поехал с лошадьми шагом, осматриваясь по сторонам и чутко прислушиваясь.

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Унӑн типнӗ тар йӗрӗсемпе вараланса сарӑхнӑ сӑн-питӗнче ывӑнни сисӗнчӗ, кашӑка ҫӑвар патне илсе пынӑ чух алли вӗттӗн сиккелесе чӗтрерӗ.

На желтом лице его, покрытом грязными полосами засохшего пота, отражалось утомление, рука мелко вздрагивала, когда он нес ко рту ложку.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хушӑран ҫеҫ унӑн хулпуҫҫийӗсем хутлана-хутлана илчӗҫ, тата кӗлетки вӗттӗн сӑрӑлтатса чӗтрерӗ.

Лишь изредка поднимались ее плечи да по телу пробегала мелкая дрожь.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хӗлӗх пек карӑнтарса пынӑ чӗлпӗр сулахай ал пӳрнисенче чӗтрерӗ, пуҫ тӑрринелле ҫӗкленӗ хӗҫ ҫивӗчӗшӗ хирӗҫ вӗрекен ҫил варкӑшне вичкӗннӗн шӑхӑрттарса ҫурса пычӗ.

В пальцах левой руки дрожали, струной натянутые, поводья, поднятый над головой клинок со свистом рассекал струю встречного ветра.

XLIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Аллисем Мишкӑн мӑйне хыпашларӗҫ, пуҫӗ ун кӑкӑрӗ ҫумӗнче ҫилленсе чӗтрерӗ.

Руки ее шарили, хватали Мишку за шею, а голова колотилась у него на груди.

XXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Старик урай тӑрӑх мар, темле путакан лачака тӑрӑх утнӑ пек, пӗтӗм кӗлеткипе чӗтрерӗ.

Старик весь ходил ходуном, словно пол под его ногами зыбился трясиной.

XXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл пӗтӗм ӑшчикӗпе чӗтрерӗ, йытта персе пӑрахнӑ тата хӑйӗнпе пӗрехмай сӗмсӗррӗн чӑрсӑрланса калаҫнӑ хӗрлӗармеец ҫине пӑхмассерен чӗри патне чуна тӑвӑнтарса ыраттаракан хум капланса тулчӗ.

У него все внутри дрожало, к сердцу приливала щемящая волна при взгляде на того, который застрелил собаку и все время держался в отношении его вызывающе и нагло.

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Янаххи чӗтрерӗ унӑн, куҫӗсем пӑлханчӑклӑн сиккелесе вылярӗҫ.

У него дрожала челюсть, растерянно бегали глаза:

III // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӑй вӑл пӗтӗм кӗлеткипе тӑвӑнса чӗтрерӗ, мӑчлатман куҫӗсене юр ҫийӗн шутарса ҫӗклерӗ те, хаяр курайманлӑхӑн пӗтӗм йывӑрӑшӗпе тирӗнсе, Чернецовӑн сӗмсӗр хӑюлӑх та йӗрӗнсе пӑхакан куҫӗсене аяккалла тартрӗ.

Он весь дрожал, немигающие глаза его ползали по изрытвленному снегу, поднявшись, скрестились с бесстрашным, презирающим взглядом Чернецова и обломили его тяжестью ненависти.

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Унӑн сассинче тарават та хаваслӑ кулӑ чӳхенсе чӗтрерӗ.

 — В голосе его подрагивали нотки добродушного, беззлобного смеха.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Афанасий Шошин сивчир силленӗ пекех чӗтрерӗ.

Афанасия Шошина трясло как в лихорадке.

VI // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Яман-Джалга колхозницисемпе самаях ӑнӑҫсӑр та, кӑмӑла хуҫӑлтармалла тӗлпулу пулса иртнӗ хыҫҫӑн Евсей чылай вӑхӑтчен сив чир тытнӑ пек чӗтрерӗ; унӑн пуҫӗнче те ҫӗнӗ туйӑм ҫуралчӗ.

От этой довольно-таки неудачной и малоприятной встречи с яман-джалгинскими колхозницами в Евсее еще долго жило что-то похожее на лихорадку.

X // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Анчах вӑл ниепле те тумланма пултараймарӗ; вӑл пӗтӗм ӳт-пӗвӗпе чӗтрерӗ, аллинчи тумтирне хыпашласа, ӑшӗ пиҫнӗ пек, стена ҫумне лӑпчӑнчӗ…

Но он никак не мог одеться: он дрожал всем телом, шаря руками по мундиру, прилип к стене, как испеченный.

XVI // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Сулахай чӗркуҫҫийӗ чӗтрерӗ.

Левое колено вздрагивало.

XV // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Соня чӗнмерӗ, хытса кайнӑ пек пӗр вырӑнта тӑчӗ, Виктор ун ҫумне сӗртӗнме пуҫласан ҫеҫ вӑл чӗтресе илчӗ, анчах сивӗпе шӑннӑ чухнехи пек мар, темле ӑш вӑрканӑ чухнехи пек йывӑррӑн чӗтрерӗ.

Она молчала, точно окаменела, и только когда Виктор хотел прикоснуться к ней, она сжала на груди руки и вздрогнула, но не так, как дрожат от холода, а с тяжелой внутренней болью.

II // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Туршӑн та!.. — унӑн сӑсси чӗтрерӗ, тытӑнчӗ.

Ей-богу!.. — Голос его дрожал и прерывался.

XIII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Часах хӗвел тухрӗ, ҫӗре, ҫӑм миххисене, Егорушка тумтирне типӗтрӗ, анчах михӗ ҫинче выртакан ача ҫаплах чӗтрерӗ те чӗтрерӗ-ха.

Егорушка лежал на тюке и дрожал от холода, хотя солнце скоро показалось на небе и высушило его одежду, тюк и землю.

VII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Ача хытӑрах та хытӑрах чӗтрерӗ.

Озноб становился всё сильней и сильней.

VII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

«Голос! Голос!» тесе кӑшкӑрчӗ — саккуна хирӗҫ пырать тейӗн ҫав, хӑй, тупата, сиксе чӗтрерӗ.

Кричит: «Голос! Голос!» — словно какая припадочная, а сама вся дрожит от страха.

XIX. Ламри сӑмах // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Верочка, тусӑм, эсӗ мана ӳпкелерӗн, — унӑн сасси пурнӑҫра иккӗмӗш хут тата юлашки хут чӗтрерӗ; малтан унӑн сасси хӑй тавҫӑрса илтӗм тесе шухӑшласа иккӗленнӗ чухне чӗтрерӗ, халӗ вӑл савӑннипе чӗтрерӗ, — эсӗ мана ӳпкелерӗн, анчах ҫак ӳпкев мана юратса каланӑ пур сӑмахран та хаклӑрах.

— Верочка, друг мой, ты упрекнула меня, — его голос дрожал во второй раз в жизни и в последний раз; в первый раз голос его дрожал от сомнения в своем предположении, что он отгадал, теперь дрожал от радости, — ты упрекнула меня, но этот упрек мне дороже всех слов любви.

XX // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех