Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

чӗрни (тĕпĕ: чӗрне) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Урисене «кушак чӗрни» тӑхӑннӑ связист-салтаксем, юпасем ҫине ваштах хӑпарса, ҫыхӑну линисене юсаса майлаштараҫҫӗ.

Солдаты-связисты, надев на ноги зубастые кошки, быстро лазили по столбам, налаживая связь.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Унтах кабарга йӗрри те пур, чӗрни вырӑнӗсем аванах палӑраҫҫӗ, унпа юнашар тата тепӗр чӗрчун иртнӗ, йӗрри унӑн упанни пек, анчах пӗчӗкрех: ку — росомаха йӗрӗ.

Затем — след кабарги, оставленный ее маленькими, острыми копытцами; а рядом — другой, похожий на медвежий, но значительно меньший размерами: это шла росомаха.

Вӑрманти легенда // Александр Галкин. Арсеньев В.К. Тайгари тӗлпулусем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 178 с. — 61–64 с.

Тискер кайӑксен чӗрни пек шалалла кукӑрӑлса тӑракан чӗрнесем хитре мар.

Некрасиво, когда ногти загибаются подобно когтям хищной птицы.

Косметика // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

— Пӑхаҫҫӗ — качака чӗрни выртать, унта туллиех шыв.

 — Смотрят — стоит козье копытце, полно водицы.

Аслипе кӗҫӗнни // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

— Ӗнесӗр тӑрса юлнӑ пулсан, хаҫан ӗне чӗрни курнӑ пулӑттӑмӑр?

— А остались бы без коровы, потом не знай еще когда увидели хотя бы ее копыта?

XIX. Каҫхи сасӑ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Унӑн ҫапах та чӗрни те, сӑмси те урӑхларах, — килӗшрӗ Ла-Вьевиль.

— Конечно! Все же когти и клюв! — согласился Лавьевилль.

III. Чаплӑ ҫынсемпе ахаль ҫынсем // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

… Лаша каллех чӗрнипе чаклаттарать, кӗсре пуҫӗ сулланать, унӑн ура чӗрни айӗнчен пылчӑк сирпӗнет…

…Снова цоканье копыт, качающаяся голова кобылы, комья летящей из-под копыт грязи…

3. Ҫуркунне // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Майӗпенех, вӗсем кӑна мар, пӳлӗм те пӗтӗмӗшпех тата йӗри-таврари япаласем пӗтӗмӗшпех: сӗтел ҫинчи сӑмавар та, Увар Ивановичӑн кӗске жилечӗ те, Зойӑн яп-яка чӗрни те, Константин Павлович аслӑ княҫӑн стена ҫинче ҫакӑнса тӑракан ҫуллӑ сӑрпа ӳкернӗ портречӗ те тӗлӗкре курӑннӑн туйӑнчӗ; пурте куҫ умӗнчен сирӗлчӗҫ, пурте тӗттӗмпе карӑнчӗҫ, пурте пӗтрӗҫ.

Понемногу не только они, но и вся комната, всё, что окружало ее, показалось ей как бы сном — всё: и самовар на столе, и коротенький жилет Увара Ивановича, и гладкие ногти Зои, и масляный портрет великого князя Константина Павловича на стене: всё уходило, всё покрывалось дымкой, всё переставало существовать.

XIX // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Хутран-ситрен юр айӗнче выртакан хӑрӑк турат, лаша чӗрни пуснипе, ҫӳлелле ҫаврӑнса тухать те шӑтӑртатса илет.

Изредка заворошится под снегом прижатая к земле копытом ветка, затрещит — тогда всхрапывает конь.

Иккӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Мул ҫине утланнӑ самантра ӗмӗрне сапаланчӑк Паганелӗн ҫамкинчен чуть ҫеҫ мулӑн чӗрни шаплатса тиветчӗ.

Вечно рассеянный Паганель, садясь на мула, чуть-чуть не получил удара копытом.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

— Эккей, мӑнтӑркка, — терӗ кӑмӑллӑн Павел Петрович, Митян икӗ хутлӑ янахне шӗвӗр пӳрнин вӑрӑм чӗрни вӗҫӗпе кӑтӑкласа; ача чиж ҫине тинкерчӗ те кулса ячӗ.

— Экой бутуз, — снисходительно проговорил Павел Петрович и пощекотал двойной подбородок Мити концом длинного ногтя на указательном пальце; ребенок уставился на чижа и засмеялся.

VIII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Виҫӗ пӗчӗк кайӑк часах унӑн чӗрни хушшинче тапалана пуҫларӗҫ.

Три маленьких птички сразу забились в её когтях.

Вӑрман разведчикӗсем // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 107–116 с.

Пулӑҫӑ-кайӑк чӗрни хушшине хӗстернӗ ҫӑрттанпа вӗҫсе хӑпарнӑ чух карап ҫинче шӑши ҫури пулман.

Когда рыболов тяжело поднялся из воды со щукой в когтях, на перевёрнутом кораблике никого не было.

Карап тусни // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.

Хуллен пуҫтарӑнса, йӑпшӑнса, хатӗрленсе пычӗ те сисмен хушӑра хайхи-майхине чӗрни хушшине хӗстерсе те хучӗ.

Незаметно сгруппировалась, подкралась осторожно и в один миг прижала супостата меж коготков.

Мерекке // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 9–13 с.

Юлашки кунсенче вӑл, хуллен-хуллен, васкамасӑр хӑйпӑтса илнӗ чухнехи евӗр, ҫав тери хытӑ ыратрӗ, унтан ыратни пӗтрӗ, ҫакӑнпа пӗрле чӗрни хӑй те ҫухалчӗ.

В последние дни он сильно болел, словно ноготь медленно срывали, и вот боль ушла, и вместе с ней ушло ощущение ногтя.

4 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Ятсӑррийӗн чӗрни пуррине те уйӑрса илме ҫук.

У безымянного пальца исчезло ощущение ногтя.

4 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Вӗсен — алӑ, манӑн ав — ӗҫлесе мӑкӑль тухса тулнӑ пирки — лаша чӗрни!

У них — руки, а у меня — от старых музлей — копыто!

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ут чӗрни айӗнчен шӑши вучӗ пек сарӑ хӗм сирпӗнсе тухрӗ: такан ҫара ҫӗпре амӑшӗ тӑрӑх шуса кайрӗ пулмалла.

Из-под копыт выпорхнула желтым светлячком искра; должно, подкова скользнула по оголенному кремню.

XXX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Григорин чӑпӑркка аври, чӑн та, хир качакин ури тирӗпе питӗ ҫыпӑҫуллӑн турттарнӑскер-мӗн: аври вӗҫӗнче пӗчӗкҫӗ чӗрни те чип-чиперех упранса юлнӑ, ҫитменнине, питӗ ӑстайлӑн ӑна пӑхӑр таканпа таканласа капӑрлатнӑ.

Держак плетки Григория и в самом деле был искусно обтянут кожей ножки дикой козы; даже крохотное копытце на конце сохранилось в целости и было столь же искусно украшено медной подковкой.

XXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ахӑртнех наганне вӗҫертсе илме те хӑтланса пӑхнӑ пулас — сарӑхса кайнӑ сарлака ал лаппи ҫинче этем чӗрни касса кӗнӗ шурӑ йӗрсем палӑраҫҫӗ, — анчах наган хурҫи алӑ ҫумне нихӑҫан уйрӑлмаслах ҫыпҫӑнса ларнӑ-тӑр — вӗҫертсе илеймен.

Наган, видимо, пытались вынуть, — желтая широкая кисть руки белела царапинами, но, знать, плотно вкипела сталь, — не расстаться.

III // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех