Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

чӑпӑрккине (тĕпĕ: чӑпӑркка) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Эппелюкпа Хемит ун чӑпӑрккине туртса илчӗҫ те, аврине хуҫкаласа, пахча еннелле ывӑтрӗҫ.

И тут Эппелкж с Хемитом ловко выхватили из его рук кнут, переломили кнутовище и кинули прочь.

VII. «Ҫинҫе шывӗ сивӗ мар» // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Мишер лавӗ ҫинчен анчӗ те, аллинчи чӑпӑрккине пӑрахмасӑрах, ҫул хӗрринелле иртрӗ.

Мижер слез с подводы и, держа кнут в руках, пошел обочь телеги.

VII. «Ҫинҫе шывӗ сивӗ мар» // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Пурте хӑй ҫине пӑхнине пӗлсе, Славка чӑпӑрккине маттуррӑн та кӑшкӑра-кӑшкӑра шартлаттарать:

Зная, что все взгляды устремлены ему навстречу, Славочка красовался, лихо щелкая кнутом и покрикивая:

7. Алеша сӑрчӗ ҫинче // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Кур авӑ, чӑпӑрккине суллама та пуҫларӗ вӑл, ӑна пӗрре пӗр лашин, тепре тепӗр лашин тӳрчӗ тӗлӗнче ҫавӑрттарать.

Глядь, уже машет кнутом, вертит им над острой хребтиной то одной, то другой лошади.

Паня-Ганя // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

— Вӑл чӑпӑрккине ҫул хӗррипе пыракан ыйткалакан пек тумланнӑ старик ҫине тӗллерӗ.

— Она указала хлыстиком на пробиравшегося сторонкой нищенски одетого старика.

XLI // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

Санин та хӑй лаши ҫине утланса ларчӗ: Марья Николаевна чӑпӑрккине сывлӑшра шартлаттарса илсе Полозов г-нпа сывпуллашрӗ, унтан хӑйӗн лашине лаптак та авӑнчӑк мӑйӗнчен ҫапрӗ; лаши кайри урисем ҫине тӑчӗ, малалла сикрӗ те, мӗнпур шӑнӑрӗсене чӗтретсе, тулхӑра-тулхӑра малалла ерипен кайрӗ.

Взобрался и Санин на своего коня; Марья Николаевна отсалютовала г-ну Полозову хлыстиком, потом ударила им свою лошадь по выгнутой и плоской шее: та взвилась на дыбы, прыгнула вперед и пошла щепотким, укрощенным шагом, вздрагивая всеми жилками, собираясь на мундштуке, кусая воздух и порывисто фыркая.

XLI // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

Панталеоне ӗнерхи пекех хаваслӑ пулма тӑрӑшрӗ пулас; вӑл Санинпа каретӑна кӗрсе ларсан, лавҫӑ чӑпӑрккине шӑхӑртса илчӗ те, лашасем тапрансанах хытӑ чупма пуҫларӗҫ, вара ӗлӗкхи юрӑ ӑсти тата Падуй драгунӗсен тусӗ пулнӑ Панталеоне сасартӑк улшӑнса кайрӗ.

Панталеоне видимо бодрился, по-вчерашнему; но когда он сел в карету с Саниным, когда кучер защелкал бичом и лошади с места пустились вскачь, — с бывшим певцом и приятелем падуйских драгунов произошла внезапная перемена.

XXI // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

Унтан вӗсем арена тавра хытӑран та хытӑрах сиктерсе чупрӗҫ, йӗнер ҫинче шутсӑр меллӗн ташларӗҫ: пӗрре пӗр урине сывлӑшалла ҫӗклеҫҫӗ, тепре — тепӗр урине; ҫак ӗҫсене тума хушаканни арена варринче шӑчӑ тавра уткаласа ҫӳрет, чӑпӑрккине шартлаттарса «хоп-хоп!» тесе кӑшкӑрать, ун хыҫӗнче ҫӳрекен клоун шӳт тӑвать; унтан лешсем пурте йӗвен аврисене ячӗҫ, дамисем аллисене пилӗк ҫине, арҫынӗсем кӑкӑр ҫине хӗреслесе хучӗҫ, лашисем ташла-ташла чӗркуҫленчӗҫ.

А потом они поскакали вокруг арены все быстрей и быстрей и отплясывали на седле так ловко: то одна нога в воздухе, то другая; а распорядитель расхаживал посредине, вокруг шеста, щелкая бичом и покрикивая: «Гип, гип!», а клоун за его спиной отпускал шуточки; потом все они бросили поводья, и дамы уперлись пальчиками в бока, мужчины скрестили руки на груди, а лошади у них гарцевали и становились на колени.

Ҫирӗм иккӗмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Пӗтӗмпех намӑса кӗнӗ Ситников хӑйӗн кучерӗ ҫине пӑхрӗ, анчах лешӗ чӑпӑрккине пичеври лаша хӳри патӗнче вылятса кӑна ларать.

Ситников, окончательно сконфуженный, посмотрел на своего кучера, но тот играл кнутиком над хвостом пристяжной.

XIX // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

— Эсӗ мӗн тӗпчетӗн? — ыйтрӗ вӑл Катьӑна чӑпӑрккине кӑтартса.

— Чего допытываешься? — спросил Семен и замахнулся кнутом на Катю.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Чумаков чӑпӑрккине пылчӑк ҫине пӑрахса таптарӗ, чӗтрекен сасӑпа каларӗ:

Чумаков бросил на землю плеть, затоптал ее ногами в грязь, сказал дрогнувшим голосом:

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Чӑпӑрккине силлесе ҫеҫ тискеррӗн ҫухӑрса ячӗ:

Потрясая плетью, он заорал:

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кунӗ епле лайӑх та! — чӑпӑрккине пӗлӗт еннелле тӑсса кӑтартрӗ вӑл.

Погода-то вона какая! — И он показал кнутовищем в небо.

VII сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

— Утсене кунта! — хаяррӑн кӑшкӑрчӗ Григорий, чӑпӑрккине аллинче пуҫтарса тытса.

— Коней! — зычно крикнул Григорий, комкая в руках плеть.

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Мӗскер пит кирлӗ? — чӑпӑрккине вылятнӑ май кӑмӑллӑн кулкаласа ыйтрӗ Копылов.

Чего ты вообще хочешь? — добродушно улыбаясь и поигрывая плеткой, допытывался Копылов.

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Чӑпӑрккине пуҫ тӑрринелле ҫӗклесе тытнӑ Григорий ӑна хӑвӑрт хуса ҫитсе пычӗ.

Григорий настигал его, высоко подняв над головой плеть.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл чӑпӑрккине ҫавӑркаланӑ, шӑхӑра-шӑхӑра илнӗ, йӑлтӑркка картус сӑмси айӗнчен куҫӗсене хӗснӗ.

Поигрывая ременной плеткой, он свистел, щурил белесые глаза под лакированным козырьком фуражки.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Мишка урисене ирӗклӗн чармакласа тӑчӗ; чӑпӑрккине вылятрӗ, питне-куҫне шӑмарса, хӗрӗнни пек кӳпшек тутине чӑмӑртарӗ.

А Мишка стоял, непринужденно отставив ногу; играл плетью, хмурился, поджимал девически пухлые губы.

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Мишка, чӑпӑрккине сулкаласа, крыльца умӗнче чарӑнса тӑчӗ.

Мишка стал около крыльца, помахивая плетью.

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Утне Дон ҫумӗнчи вӑрмантан юпленсе анакан симӗс ҫилхеллӗ кӑчкӑ йывӑҫҫисем ҫинелле тытрӗ, чӑпӑрккине ҫӗклерӗ.

Выбрал зеленую гривку верб, отножиной выходившую из придонского леса, поднял плеть.

LXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех