Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

чӑмӑрӗсене (тĕпĕ: чӑмӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Миша куҫӗсене хӗсрӗ, чӑмӑрӗсене чӑмӑртарӗ.

У Миши уже глаза сузились и кулаки сжались.

Мӗншӗн Чижик авӑн ҫапнӑ ҫӗре лекмерӗ // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

«Лена «ан хӑра» тенӗшӗн кӳренчӗ пулмалла», — шухӑшларӗ Чижик, — ав епле чӑмӑрӗсене чӑмӑртарӗ!»

«Наверно, обиделся, что Лена сказала «не бойся», — подумала Чижик, — ишь, даже сжал кулаки!»

Миша килчӗ // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

Ал чӑмӑрӗсене вӑл шӑнӑр туртнӑ пек суллать.

Он судорожно потрясал кулаками.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Сасартӑк Мария Александровна Кокушкинӑри пӗр каҫхине Саша, Аня тата Володя, крыльца ҫинче тӑрса, хӗрӳленсе, чӑмӑрӗсене чӗтрете-чӗтрете, хыттӑн, тупа тунӑ пек каланине аса илчӗ:

И вдруг в памяти Марии Александровны возник вечер в Кокушкине, когда Саша, Аня и Володя, стоя на крыльце, разгоряченные, потрясая сжатыми в кулак руками, громко, как клятву, повторяли:

Ҫыру // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Чумакова Зина хавассӑн кулса ячӗ, колхоз ачисем пӑшӑлтатса илчӗҫ, анчах, Бабенчиков чӑмӑрӗсене чӑмӑртанине курсан, Сергей куласран тытӑнса юлчӗ.

Зинка Чумакова радостно хихикнула, колхозные ребята зашептались, но Сергей, заметив, что Бабенчиков сжал кулаки, вовремя удержался от смеха.

5 // Михаил Рубцов. Павленко П.А. Ҫеҫенхир хӗвелӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 96 с.

Кӗҫех атте, халтан кайса, ҫӗре лап персе анчӗ, аран сывлать; унтан каллех урайӗнче пӑлтӑр-палтӑр йӑваланма тытӑнчӗ, япаласене тыта-тыта ывӑтать, чӑмӑрӗсене ҫӗклесе силлет, хӑйне шуйттансем тытнӑ тесе кӑшкӑрать.

Скоро отец выбился из сил, упал на пол, а сам задыхается; потом стал кататься по полу быстро-быстро, расшвыривая вещи во все стороны и молотя по воздуху кулаками, кричал и вопил, что его схватили черти.

Улттӑмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

 — Далматри чухӑн пулӑҫсем тетелӗсем ҫумне ҫыхакан тӑхлан чӑмӑрӗсене, — эсӗ пӗлетӗн-и, ҫав чӑмӑрсене тетел ҫумне ҫыхсан, тетелсем шыв тӗпне ҫитиех путаҫҫӗ, — пульӑсем тума панӑ, тет!

 — Говорят, бедные далматские рыбаки пожертвовали своими свинчатками, — ты знаешь, этими тяжестями, от которых невода на дно опускаются, — на пули!

XXXIII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Ҫунасем патӗнчен паҫӑр лаша вырӑнне кӳлӗннӗ ҫынсем чӑмӑрӗсене сулкаласа чупаҫҫӗ.

От вереницы саней, размахивая кулаками, бежали мученики, сбросившие с себя лошадиные путы.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Полковник савӑннипе пӗр сӑмах калаймасӑр, чӑмӑрӗсене чӑмӑртаса, тутисене ҫырткаласа Катя умӗнче тӑчӗ.

Со сжатыми кулаками полковник стоял перед Катей, лицом к лицу, и жевал губами, не в силах выговорить от торжества ни слова.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Старикӗн пит-куҫӗ чӑнах та айӑплӑн, пӑшӑрханнӑ пек курӑннине офицер сӑнаса илчӗ, чӑмӑрӗсене уҫрӗ.

Офицер увидел, что и на самом деле у старосты лицо виноватое, смущенное, кулаки разжались.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Старик сассинче усаллӑн кулнӑ пек туйӑнсан, офицер чӑмӑрӗсене чӑмӑртарӗ.

В голосе старосты офицеру послышалось злорадство, и он в бешенстве сжал кулаки.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Ҫак сӑмахсене каланӑ хыҫҫӑн ашшӗ татах кӑшкӑрса пӑрахӗ, чӑмӑрӗсене чӑмӑрта пуҫлӗ, Степка вара ӑна:

После таких слов отец, наверное, опять в крик ударится, может снова кулак сожмет, а Степка ему:

Вуннӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Ашшӗ чӑнах та чӑмӑрӗсене чӑмӑртӗ, вӑл вара, Степка, йӑл кулса илӗ те, аллисене ҫурӑм хыҫне тытса, ҫапла калӗ:

У отца, конечно, пальцы сразу — в кулаки, а он легонечко усмехнется, руки за спину заложит и скажет:

Вуннӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

— Катя чӑмӑрӗсене хытӑ хӗстерчӗ.

 — Катя накрепко сжала кулаки.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

— Ун пек пулма пултарасса кӗтсех тӑр! — килӗшрӗ Ворожнев, вӑрӑм та тачка аллисене вӑл сӗтел ҫине хучӗ, пысӑк чӑмӑрӗсене ерипен сарса ячӗ, ассӑн сывласа илчӗ.

— Чего доброго! — согласился Ворожнев и, положив на стол свои длинные, кряжистые руки, медленно разжал большие кулаки, вздохнул.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫакӑн пек минутсенче Андрей е хашлатсах сывлать, е хаваслӑн тата шиклӗн чӑмӑрӗсене чӑмӑртать те, хаҫат ҫине пичетленине хӑй куҫӗсемпе курасшӑн пулса, Дубровкӑран хаҫат ыйтать.

В такие минуты Андрей то шумно вздыхал, то в радостном или тревожном волнении сжимал кулаки и просил у Дубровки газету, чтобы увидеть напечатанное своими глазами.

III // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

— Итле-ха, Смирнова! — хаяррӑн чашкӑрса илчӗ Володя, чӑмӑрӗсене пӑчӑртаса.

— Слушай, Смирнова, — грозно зашипел Володя, сжимая кулак.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

— Ух, апӑрша! — сасартӑк чӑмӑрӗсене пӑчӑртарӗ те Светлана, ӑнсӑртран хӑйӗн начальниклӗхне ҫухатса, ятлама пуҫларӗ: Володя ӑна ҫав тери ҫиллентерчӗ.

— Ух ты несчастный! — внезапно набросилась на него Светлана, сжимая худенькие кулаки: она нечаянно сорвалась с начальнического тона — так разозлил ее вдруг Володя.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Хӑйсем хушшинче кам та пулин «кӗтӗве вараласран» каллӗ-маллӗ нумай шухӑшласа тӑмасӑрах чӑмӑрӗсене хута ярать.

Чтобы среди них никто не «марал стадо», он часто пускал в ход кулаки без лишних раздумий.

Аманнӑ чӗресем // Сувар. «Сувар», 22(700)№, 2007.06.01

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех