Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Ҫак самантра чӑмӑрӗпе ыйӑхлӑ куҫӗсене йӑваласа, ун-кун пӑхкаласа, картишӗнчи пӳртрен Мирун персе тухрӗ.

Куҫарса пулӑш

Хӗр чӑрсӑрлӑхӗ // Геннадий Пласкин. Пласкин Г. А. Ҫавраҫил: Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1993. — 288 с.

Кун хыҫҫӑн Гариф чӑтса тӑраймарӗ, хӗрне тепре куҫ шурри кӑтартрӗ те ал чӑмӑрӗпе сӗтеле пӗтӗм вӑйран шанлаттарчӗ.

Куҫарса пулӑш

XXVI // Куҫма Турхан. Куҫма Турхан. Йӑмраллӑ ял. Роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 368 с., илл.

Пӗри чӑмӑрӗпе ҫапас тесе сулӑнчӗ, Аспар пӑрӑнса ӗлкӗрчӗ те хӑй урипе тапса тутарӑн янаххине ҫӗмӗрчӗ.

Куҫарса пулӑш

Пӑлхар ҫар ҫынни пӗтни // Андрей Чэн. Анрей Чэн. Пӑлхар ҫар ҫынни. Шупашкар: «Ҫӗнӗ вӑхӑт», 2020 — 100 с.

Мӑрса чӑмӑрӗпе вӗҫӗмсӗр сӗтеле ҫапрӗ, Тукая ҫӗрпе танлаштарса сысна кӗтӗвӗ кӗтме ярасси ҫинчен кӑшкӑрчӗ, пӗр сӑмаха пин хут каласа темле Таврида ҫинчен, шанчӑклӑ туссемпе гяурсем ҫинчен ҫухӑрашрӗ.

Куҫарса пулӑш

8. Чалӑмри тус // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Урасмет ку мӑшкӑла чӑтма пултараймарӗ, чӑмӑрӗпе юнаса пӗтӗм вӑйпа ҫухӑрса ячӗ:

Куҫарса пулӑш

15. Чӗн йӗвен // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

— Апла пулсан — сывӑ пул! — терӗ те Сашша янаххинчен сылтӑм чӑмӑрӗпе ҫапса сирпӗтсе ячӗ Маркела шӑп Энӗш пӗвин варрине.

Куҫарса пулӑш

3 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Сасартӑк ҫынсенчен пӗри, сӗтел хушшинче лараканскер, ҫӗкленчӗ те автомобиль еннелле чӑмӑрӗпе юнать, — автомашина Чупакан палӑкӗ тавра пӗрре ҫаврӑнсан пирӗнтен инҫех мар чарӑнчӗ.

Вдруг один человек, сидевший за столом, вскочил и протянул сжатый кулак по направлению автомобиля, объехавшего памятник Бегущей и остановившегося в нескольких шагах от нас.

XXII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Вӑл хӑйӑва чӑмӑрӗпе хупларӗ те ҫаврӑнса тӑрса савӑнӑҫлӑн кулма пуҫларӗ.

Она повернулась, сжав в кулаке ленту, и залилась смехом.

XXI сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Капитан манӑн алӑк патне пычӗ те вӗчӗх, тӳрӗ натурӑн теветкеллӗхӗпе чӑмӑрӗпе шаккама пуҫларӗ.

Капитан подошел к моей двери и постучал кулаком с решимостью нервной, прямой натуры.

XVI сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Боцмана тата аллине хӑвӑрт ҫӗклеме хӑнӑхнӑ Бутлера, аслӑ пулӑшуҫине, капитан манӑн умрах тӗк те ҫил тӗпӗртеттерчӗ, — ара, Бутлер повара чӑмӑрӗпе юнарӗ мар-и…

Боцману и скорому на расправу Бутлеру, старшему помощнику, капитан при мне задал здоровенный нагоняй за то, что тот погрозил повару кулаком.

VII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Атте тепӗр чух, — ку ытларах вӑл вӑйлӑ ӳсӗрӗлсен пулкалатчӗ, — манпа ҫыхӑнусӑр та ҫепӗҫҫӗн калаҫатчӗ; ас тӑвасса — вӑл карап пурнӑҫӗнчи ӗҫ-пуҫ, ишевсем ҫинчен кала-кала кӑтартатчӗ, калаҫу пӗтеспе вара ялан тенӗ пекех сӗтелрен чӑмӑрӗпе тӳнклеттере-тӳнклеттере хушса хуратчӗ:

Отец иногда бессвязно и нежно говорил со мною, что бывало с ним в моменты сильного опьянения; как помню, он рассказывал о своих плаваниях, случаях корабельной жизни и, неизменно стуча в конце беседы по столу кулаком, прибавлял:

I. Биографи // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Король хӗрсе кайса тавлашнӑ авӑкра улпучӗсене тата тухатмӑша кӑкӑрӗсенчен чӑмӑрӗпе чышкалать, мӑшлатать, тата, ахӑртнех, малалла мӗн тумаллине пӗлмест-ха.

Король в пылу спора с вельможами и жрецом толкал их в грудь кулаком, сопел и, видимо, не знал, на что решиться.

XIV. Н' Комбе король // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Ҫавӑнпа вӑл ура айӗнче явкаланса ҫӳрекен йытта чӑпӑрккипе ҫурӑмӗнчен тӑсса илчӗ те, ман еннелле чӑмӑрӗпе юнаса пӑрӑнчӗ.

А потому со злостью жиганул плетью по спине вертевшуюся под ногами собачонку и, погрозив мне кулаком, ушел.

ХII сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Юлашкинчен, Федя сассине ҫав тери ҫинҫелетсе пирӗн сасӑсене те, хӑйӗн баянӗ сассине те кӑшкӑрса хупласа илчӗ те, пуҫне усса, темӗн ҫинчен шухӑша кайрӗ, унтан мӑйӗнчен пыл хурчӗ пырса сӑхнӑ пек, кӑтра ҫӳҫӗсене лаштах ухтарса илчӗ те, чӑмӑрӗпе сӗтеле шаклаттарса каллех эрех крушки патнелле кармашрӗ.

Напоследок Федя взял такую высокую ноту, что перекрыл и наши голоса и свой баян, опустил голову, раздумывая над чем-то, потом тряхнул кудрями так яростно, точно его укусила в шею пчела, и, стукнув кулаком по столу, потянулся опять к чашке.

ХII сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Федя вӑрттӑн йӑпшӑнса пыма юратать: уншӑн пулсан лаша таканӗсем ан шаккаччӑр, шпорсем ан чанкӑртатчӗр, лашасем ан кӗҫенччӗр, — итлемен лашасене ҫавӑнтах сӑмсинчен чӑмӑрӗпе лектерсе илет, лашасем ҫинчи ҫынсем ан пӑшӑлтатчӗр, — итлемесен пӗр самах каламасӑрах ҫурӑмран саламатпа тӑсса илет.

Любил Федя подкрасться тихо, чтобы не стучали подковы, чтобы не звякали шпоры, чтобы кони не ржали — а не то кулаком по лошадиной морде, чтобы всадники не шушукались, а не то без разговоров плетью по спине.

VI сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Сывлӑшӗ пӳлӗннипе тертленсе, йӗнер пускӑчӗ ҫинче ҫӗклене-ҫӗклене Блюм лашине чӑмӑрӗпе тата револьвер кӗпҫипе ҫапать те ҫапать.

Задыхающийся, привстав на стременах, Блюм бил лошадь кулаками и дулом револьвера.

VI. Тинг Блюма хӑваласа ҫитет // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 383–426 с.

— Эпӗ вӑйлӑ, — кавир тирне пӑчӑртаса тытнӑ пӗчӗк чӑмӑрӗпе асӑрхануллӑн танклаттарнӑ май мӑнаҫлӑн хирӗҫлерӗ Ассунта, — эпӗ, чӑн та, ҫӳллӗ мар, ҫӑмӑл, ҫапах та санӑн манпа йӗкӗлтешме юрамасть.

— Я сильная, — гордо возразила Ассунта, осторожно стукая сжатым кулачком мех ковра, — я, правда, маленького роста и легкая, но все же ты не должен относиться ко мне насмешливо.

V. Шӑплӑх // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 383–426 с.

— Мери! — чӑмӑрӗпе сӗтеле шаплаттарса чӗнет купса.

— Мери! — сказал купец, ударив по столу кулаком.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 356–361 с.

Ҫиелтен пӑхсан лӑпкӑ курӑнакан Ван-Конет пӗр авӑк чӗнмерӗ, сасартӑк вара хӑрушла шурса кайрӗ те сӗтеле мӗн пур вӑйран чӑмӑрӗпе шаплаттарчӗ, ҫавна пула турилккесенчи чей савӑчӗсем тухса сирпӗнчӗҫ.

Внешне оставшись спокоен, Ван-Конет молчал и вдруг, страшно побледнев, хватил кулаком о стол с такой силой, что чашки слетели с блюдцев.

II сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Пихгольц — питех те аслӑ ҫар пуҫӗ!» — вӑл чӑмӑрӗпе каллех сӗтеле шантлаттарчӗ те — хальхинче тарӑхмашкӑн манӑн черет ҫитрӗ.

Пихгольц очень великий полководец», — и он снова ударил кулаком по столу так, что я рассердился.

III. Калаҫу // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 397–404 с.