Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Сасартӑк унӑн пысӑк куҫӗсем хӗсӗнеҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

10. Ҫинҫе кӑна ҫутӑ пайӑрки // Леонид Агаков. Чаковский А. Б. Инҫетри ҫӑлтӑр ҫути: повесть / А. Б. Чаковский ; вырӑсларан Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1966. — 275 с.

Ҫынпа калаҫма тытӑнсанах куҫӗсем чеен ялкӑшма тытӑнаҫҫӗ, хӗсӗнеҫҫӗ, вӗсенче хӗлхемсем выляма пуҫлаҫҫӗ, тӑп-тӑп тута вырӑнне пӗр тикӗс шурӑ шӑлсем курӑнаҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

V // Анатолий Емельянов. Емельянов, А.В. Кӑвайт ҫутисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 153 с. — 137–154 с.

Ҫывӑхри ҫынсем ун куҫӗпе тӗл пулсан каялла хӗсӗнеҫҫӗ.

Те, кто сидят поближе к нему, встретившись с ним взглядом, жмутся назад к толпе.

Ҫӗр вӑрлани // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Вӑл хут листине пӑрахрӗ, куҫӗсем чеен кулса хӗсӗнеҫҫӗ.

— Он бросил листочек, глаза его сощурились лукавой хитростью.

1 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Кулнӑ чух ҫеҫ Ленин малтанхи майлӑ пулса каять: пит шӑммисем ҫинчи ӳчӗ сарӑлать, куҫӗсем хӗсӗнеҫҫӗ, куҫӗсемпе тӑнлавӗсен айне чее те ырӑ кӑмӑллӑ пӗркеленчӗксем пуҫтарӑнса пӗрлешеҫҫӗ.

Только когда Ленин улыбался, он становился прежним: кожа натягивалась на скулах, суживала глаза, собиралась под глазами и на висках в хитрые и добрые морщинки.

4 // Аркадий Малов. Казакевич Э.Г. Кӑвак тетрадь: повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 158 с.

«Савса параканнисем» хӗсӗнеҫҫӗ курӑнать.

Прижимаются «благотворители».

XXXII сыпӑк // Петр Золотов. Мстиставлский С.Д. Курак — ҫурхи кайӑк: повесть. Вырӑсларан П. Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 366 с.

Эпир хамӑр сехӗрленӳ ҫинчен мӗн чухлӗ нумай каланӑҫемӗн, вӗсем ҫавӑн чухлӗ хытӑрах хӑйсен кӗтессинелле хӗсӗнеҫҫӗ.

Чем больше говорили мы о наших тревогах, тем сильнее все льнули к своим углам.

IV сыпӑк // Никита Волков. Стиветсон, Р.Л. Мул утравӗ: роман / вырӑсларан Н.Волков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 168 с.

Унӑн ҫӑра куҫ харшисем ҫӗклене-ҫӗклене хӗсӗнеҫҫӗ.

Густые ресницы её помаргивали.

Ӑнсӑртран пӗлни // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Укаллӑ кӑвак тумтир тӑхӑннӑ швейцарсемпе лакейсем, сехӗрленсе ӳкнӗскерсем, ӑҫта кирлӗ унта хӗсӗнеҫҫӗ.

Дворцовые служители, в синих ливреях с позументами, в ужасе пятились.

Зимний — хамӑр алӑра // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Унӑн сарлака пит шӑммиллӗ, хӗвелпе пиҫсе хуралнӑ сӑн-пичӗ ырӑ кӑмӑллӑ, чалӑш куҫ шӑтӑкӗсем ӗненӳллӗн хӗсӗнеҫҫӗ.

Его скуластое, сухое, смуглое лицо было добрым, а косые щелочки глаз доверчиво щурились.

IV // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Инҫетелле пӑхнӑ чух куҫӗсем кӑштах хӗсӗнеҫҫӗ.

Когда он смотрит вдаль, то прищуривается.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

Учителӗн мӑнтӑр кӑна пысӑк кӗлетки пӗчӗккӗн чӳхенме пуҫлать, унӑн ырӑ кӑмӑллӑ, пӗчӗккӗ, сӑрӑ куҫӗсем хӗсӗнеҫҫӗ те, класра пӗр хушӑ ватӑ ҫыннӑн «хе-хе-хе» кулли илтӗнсе тӑрать.

Толстая, громадная фигура учителя начинает слегка колыхаться, добродушные маленькие серые глаза прищуриваются, и некоторое время старческое «хе-хе-хе» несется по классу.

Ӗҫри кунсем // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Куҫӗсем унӑн пӗрре хӗсӗнеҫҫӗ, тепре чарӑлса каяҫҫӗ; вӑл ҫав тери ӑслӑн та чӗррӗн пӑхнӑ пирки, Павлинӑн тухтӑр сӑмахне ниепле те ӗненес килмест.

Глаза его то суживались, то расширялись; выражение их было настолько осмысленным и живым, что Павлин никак не мог поверить словам доктора.

4 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Йӗкӗлтесерех кулнӑран унӑн куҫ харшисем, сӑмсипе тута хӗррисем кӑшт чӗтреҫҫӗ; тӗксӗм куҫӗсем пӗр чӑрсӑрланса та пӗр савӑнса хӗсӗнеҫҫӗ.

Странная усмешка слегка подергивала ее брови, ноздри и губы; полудерзко, полувесело щурились темные глаза.

IV // Асклида Соколова. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 84–131 с.

Унӑн пысӑк ҫутӑ куҫӗсем тӳррӗн, хӑюллӑн пӑхаҫҫӗ, анчах хушӑран куҫ хупаххисем хӗсӗнеҫҫӗ те, куҫӗсем, тарӑна кайса, ачашшӑн пӑхакан пулаҫҫӗ.

Ее большие глаза глядели прямо, светло, смело, но иногда веки ее слегка щурились, и тогда взор ее внезапно становился глубок и нежен.

II // Асклида Соколова. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 84–131 с.

Ҫав тери ҫутӑ пулнӑран куҫсем хӗсӗнеҫҫӗ.

От яркого света глаза смыкаются.

Чыс та салам // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

Мӗн пурри йӑлкӑшать, икӗ енче те тӑватшар хутлӑ ҫурт стенисем капмаррӑн ҫӗкленеҫҫӗ, пур енчен те аслати кӗмсӗртетнӗн ут таканӗсемпе урапа сассисем илтӗнеҫҫӗ; ҫӗр айӗнчен тухса ҫӗкленнӗ пек, кашни утӑмрах ҫуртсем ҫитӗне-ҫитӗне лараҫҫӗ, кӗперсем кисренеҫҫӗ; каретӑсем вӗҫнӗ пек ирте-ирте каяҫҫӗ; извозчиксем, форейторсем кӑшкӑрашаҫҫӗ; ӑҫта пӑхнӑ унтах пиншер ҫуна вӗҫсе иртет, вӗсен айӗнче юр шӑхӑрса выртать; ҫуран ҫӳрекеннисем пӳртсем ҫумне хӗсӗнеҫҫӗ, чӑкраш унта.

По обеим сторонам громоздятся четырехэтажные стены; стук копыт коня, звук колеса отзывались громом и отдавались с четырех сторон; домы росли и будто подымались из земли на каждом шагу; мосты дрожали; кареты летали; извозчики, форейторы кричали; снег свистел под тысячью летящих со всех сторон саней; пешеходы жались и теснились

Раштав умӗнхи каҫ // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Пӗр-пӗрин ҫине пӑхмасӑр тенӗ пекех, вӗсем пӗр-пӗринпе юнашар тӑрса хӗсӗнеҫҫӗ те, — площадь кӗтессинче вара нумай пуҫлӑ пӗр ҫӑтӑ та хура мӑн кӗлетке пулса тӑрать.

Почти не глядя друг на друга, они становятся плечом к плечу, сдвигаются всё теснее, и - в углу площади образовалось плотное черное тело со множеством голов.

«Мов» // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 684–692 стр.

Нимӗҫ транспорчӗсем ҫӳлӗ ҫыран хӗррипе пыма тӑрӑшаҫҫӗ, шыв тарӑнӑшне кура ҫыран ҫумнех хӗсӗнеҫҫӗ вӗсем.

Немецкие транспорты обычно шли почти вплотную к высоким берегам — так близко, как только позволяла приглубость.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ту тӑррисем, йӗри-тавра ирхи ылтӑн тӗтре ӑшне ҫухалса, хисепсӗр йышлӑ кӗтӳ пек хӗсӗнеҫҫӗ те кӑнтӑр енче, Эльбрус тӑвӗн пӑрланнӑ тӑррисем хушшинче, калама ҫук пысӑк шурӑ купа пек курӑнса тӑраҫҫӗ, вӗсен хушшинче хӗвелтухӑҫӗнчен юхса килнӗ ҫӳхе пӗлӗтсем шӑваҫҫӗ.

Кругом, теряясь в золотом тумане утра, теснились вершины гор, как бесчисленное стадо, и Эльборус на юге вставал белою громадой, замыкая цепь льдистых вершин, между которых уж бродили волокнистые облака, набежавшие с востока.

Июнӗн 16-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964