Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хӗрарӑмран (тĕпĕ: хӗрарӑм) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Шикленсе ӳкнӗ хӗрарӑмран тухтӑр хут илчӗ; унта лешӗ температура ҫырса пырать.

 — И взял поданный струсившей сиделкой листок, на котором та записывала температуру.

XVI сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

— Вӑл эпӗ пахчара пилӗк минут ҫӳренине пӗлеймессе шанатӑп, — чеен кулкаласа Джесси ӑна аллисенчен тытма хӑтланакан хӗрарӑмран айккинелле йӑртах пӑрӑнчӗ.

— Надеюсь, он не узнает, что я была в саду пять минут? — вкрадчиво улыбаясь, сказала Джесси и шмыгнула в сторону, мимо осторожно ловящих ее рук сиделки.

XVI сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Клеткӑллӑ костюмлӑ, шурӑ пархӑт чечекпе капӑрлатнӑ хӗрлӗ-хӑмӑр шлепкеллӗ Отилия Гервак унашкал ӗренкеллӗ пин хӗрарӑмран нимӗнне те уйрӑлса тӑмасть-тӗр, авӑккӑн куҫкалакан харшисен айӗнче кӑвак куҫӗсем сиввӗн пӑхаҫҫӗ, ҫакӑ куҫӑмсӑр тинкерӗвӗнче питех те уҫӑмлӑн хытсах ларнӑ тейӗн.

В клетчатом костюме и коричневой шляпе с белыми бархатными цветами, Отилия Гервак ничем не выделялась бы из тысячи женщин своего типа, не будь ее холодные серые глаза под резко сдвинутыми бровями так отчетливо неподвижны в выражении застывшей пристальности.

XV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Сыхлаканни арҫын кирлӗ, хӗрарӑмран хӑрамасть.

Куҫарса пулӑш

Ӗне сутнӑ кун // Николай Ларионов. https://chuvash.org/lib/haylav/7558.html

Сывлӑх енчен пӗри вун саккӑрта та аллӑри хӗрарӑмран чирлӗрех пулма пултарать, тепри хӗрӗхре те ҫамрӑккинчен пур енӗпе те ирттерет.

Куҫарса пулӑш

Ҫамрӑкла е ҫуллансан? // Ирина Трифонова. «Сувар», 2010.01.15, 3№(837), 9 стр.

Раҫҫей Медицина наукисен академийӗн наукӑпа тӗпчев институчӗн аслӑ наука сотрудникӗн О.В.Комарова н шучӗпе, ку ыйту кашни хӗрарӑмран хӑйӗнчен килет.

Куҫарса пулӑш

Ҫамрӑкла е ҫуллансан? // Ирина Трифонова. «Сувар», 2010.01.15, 3№(837), 9 стр.

Тухнӑ чухне канӑҫсӑр сӑнлӑ ҫамрӑк хӗрарӑмран ҫапӑнтӑм, вӑл ман ҫине самантлӑх пӑхсанах ҫиҫкӗнсе Дюрока тӗсеме пикенчӗ.

Выходя, я столкнулся с молодой женщиной встревоженного вида, которая, едва взглянув на меня, уставилась на Дюрока.

IX // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Сакӑр ҫул каялла, питӗ нумай выляса пайталансан, вӑл кӑмӑл еккин тӗтринче урамри чухӑн пӗр хӗрарӑмран кӑкӑр пепки туянчӗ те ун валли ӗмӗртекен хӗрарӑм тупрӗ.

Восемь лет назад, выиграв крупную сумму, он из прихоти купил у какой-то уличной нищенки грудного младенца и нанял ему кормилицу.

II сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Сумлӑ тирпейлӳҫӗ урама ҫити ӑсатнӑ Давенант пуринчен те — хӗрарӑмран, стенасенчен, алӑкран, хӑйӗнчен хӑй — вӑтанса хыпаланса утса кайрӗ те сывлӑш ҫитменнипе самантлӑха чарӑнчӗ.

Выпущенный на улицу почтительной горничной, стесняясь ее, стен, двери, самого себя, Давенант пустился идти так быстро, что задохнулся.

II сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Лавкка кӑтартмӑшӗ: «Пурте хитре», чӳрече ҫинчи пӗлтерӳре вара ман патӑмра тӗкӗр туянакан вунӑ хӗрарӑмран тӑххӑрӑшӗ хӑйсене валли упӑшка тупни ҫинчен ҫырнӑ.

Магазин имел вывеску: «Все красивы», — а в объявлении на окне говорилось, что из десяти женщин, купивших у меня зеркало, девять немедленно находят себе мужа.

I сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Фергюсон патне кӗриччен Готорн чирлӗскере пӑхакан хӗрарӑмран тухтӑра чӗнсе килме ыйтрӗ; лешӗ, арпашӑнчӑк ҫӳҫлӗскер, ҫӳллӗскер, килсен Готорн ӑна чирлӗ ҫынран аякри пӳлӗме ертсе кайрӗ те ыйтса тӗпчеме пуҫларӗ.

Не заходя в комнату Фергюсона, Готорн попросил сиделку позвать доктора, огромного, всклоченного человека, а когда тот пришел, ввел его в отдаленное от больного помещение и стал расспрашивать.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 216–225 с.

— Вӑл ҫак вӑхӑтра вӑранмарӗ-и? — ыйтрӗ Димен чирлӗ ҫынна пӑхакан хӗрарӑмран.

— Он не просыпался за это время? — спросил Димен сиделку.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 58–65 с.

Нок ҫав хӗрарӑм гени хайлавӗлле чаплӑран та чаплӑ тесе суккӑрла шухӑшланӑ, — ятарласа капӑрланман, анчах ӗмӗтсӗр чунӗ савакан хӗрарӑмран мӗн пур япалана ҫийӗнчех, питӗ хӗрӳллӗн те вӑйлӑн илессишӗн хыпса ҫуннӑ.

Нок слепо воображал, что эта женщина совершенна, как произведение гения, — так сильно и пылко хотелось ему сразу обрести все, чем безыскусственные, но ненасытные души наделяют образ любимой.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Чӗрине савнӑ ҫынни тутлӑн ыталанӑ ҫивӗч самантри кирек хӑш хӗрарӑмран кая мар хумхантармаллипех хумхантарнӑн — Стелла кӑшкӑрса ячӗ; унӑн янӑравлӑ, телейлӗ кулли пӳлӗме юхса саланчӗ, тамалчӗ те лӑпкӑ йӑлкӑшупа Аяна питӗнчен сӗртӗнчӗ.

Взволнованная до глубины души, не меньше, чем любая женщина в первый сладкий и острый момент объятий избранника, Стелла вскрикнула; звонкий, счастливый смех ее рассыпался в комнате, стих и молчаливой улыбкой тронул лицо Аяна.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

— Мӗншӗн вӗсем ун пек? — ыйтрӗ Пашка чирлӗ ҫынсене пӑхакан хӗрарӑмран.

— Тетка, зачем они такие? — спросил Пашка у сиделки.

Таркӑн // Николай Степанов. Чехов А. П. Таркӑн: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 16 с.

1946 ҫулхи май уйӑхӗнче СССР-ти поляк патриочӗсен Союзӗн Главнӑй правленинче мана пӗр Гринщпан хушаматлӑ хӗрарӑмран илнӗ ҫырӑва ярса пачӗҫ.

В мае 1946 года из Главного правления Союза польских патриотов в СССР мне переслали письмо, полученное от некоей Гриншпан.

Эпилог // Уйӑп Мишши. Медведев Д.Н. Ровно патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 246 с.

— Урамри юлашки хӗрарӑмран пуҫласа… патша майрисем таранах путсӗр те ирсӗр!

— Подлые и распутные от последней уличной… и даже до цариц!

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Тупӑк хыҫҫӑн пыракан икӗ хӗрарӑмран пӗри питӗ ватӑ та шуранкка; унӑн нимӗн те хускалман сӑн-пичӗ, хуйхӑпа ҫав тери улшӑннӑскер, салхуллӑ та танлӑ пек курӑнать.

Из двух баб, шедших за гробом, одна была очень стара и бледна; неподвижные ее черты, жестоко искаженные горестью, хранили выражение строгой, торжественной важности.

Илемлӗ Хӗҫри Касьян // Николай Степанов. Тургенев И. С. Сунарҫӑ ҫрса пынисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 172 с. — 92–112 с.

Часах вӑл хӗрарӑмран хӗрӗх утӑм, унтан аллӑ утӑм кая юлчӗ.

И вскоре отстал от женщины шагов на сорок — пятьдесят.

Ватӑ ҫынпа пике ҫинчен // Макар Хури. Инди юмахӗсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 102 с.

Хӗрарӑмран унӑн хваттерне туртса илме пӑхнӑшӑнах юратмӗҫ ӑна, ҫав хӗрарӑм ҫинчен вара пурте пӗлеҫҫӗ; шӑпах ҫав хӗрарӑм хунӑ та ӗнтӗ заводӑн пӗрремӗш черечӗн пӗрремӗш кирпӗчӗсене, котлованне те, вӗсем валли, калас пулать, вӑлах чавнӑ.

Хотя бы потому, что он пытался отнять комнату у женщины, о которой каждому известно: именно она закладывала первые камни первой очереди завода, кстати, и котлован под них тоже рыла она.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех