Шырав

Шырав ĕçĕ:

хӗвелӗн сăмах пирĕн базăра пур.

хӗвелӗн (тĕпĕ: хӗвелӗн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Ку — Хӗвелӗн чи ҫывӑх планети, Хӗвел тавра вӑл питӗ хӑвӑрт, 88 талӑкра пӗрре ҫаврӑнса тухать.
Это самая близкая к Солнцу планета — она обращается вокруг Солнца очень быстро: всего за 88 земных суток.

Меркурий // Лина Агеносова. Волков А.Л. Ҫӗрпе пӗлӗт: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 188 с.

Буксир баржӑна картах туртсан, вӑл руль рычакӗнчен ҫавӑрса тытса хӗвелӗн хӗрлӗ ҫаврашки ҫине пӑхса илчӗ те, пуҫӗпе сулса, ҫирӗппӗн: — Тур пиллетӗр! — терӗ.
А когда буксир дёрнул баржу, человек, вцепившись в рычаг руля, взглянул на красный круг солнца и, тряхнув башкой, сказал строго: — Благослови осподь!

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Куҫа курӑнман хӗвелӗн вилӗ уйӑх ҫинчен каялла ӳкнӗ ҫутти ылттӑнлатнӑ Атӑлӑн вӑрах юххи чаплӑ та мӑнкӑмӑллӑ.
Величественно медленное течение Волги, богато позолоченное лучами невидимого солнца, отражёнными мёртвой луною.

Чӳрече кантӑкӗсене тин тухакан хӗвелӗн ӑшӑ пайӑркисем тӗртӗнсе тӑраҫҫӗ.
В стекла окон упираются тепленькие лучи восходящего солнца.

Ҫав хушӑрах тата ҫил йывӑр пӗлӗтсене ҫурса таткаласа ячӗ, вара кӑвак та ҫутӑ тӳпе ҫинче хӗвелӗн кӗрентерех ҫутти ялтӑртатса илчӗ те — ӑна хаваслӑ тискер кайӑксем пӗр харӑс мӗкӗрсе, кӑмӑллӑ пичӗсем ҫинчи йӗпе ҫӳҫ-сухалӗсене силлентерсе йышӑнса илчӗҫ.
А тут ещё ветер разодрал тяжёлую массу облаков, и на синем, ярком пятне небес сверкнул розоватый луч солнца — его встретили дружным рёвом весёлые звери, встряхивая мокрой шерстью милых морд.

Икӗ ҫухрӑм та кайманччӗ, пӗтӗм таврана, нӳрленнӗ ҫаран ҫине, симӗсленнӗ сӑртсем ҫине, вӑрман ҫине вӑрӑммӑн курӑнса выртакан тусанлӑ ҫул ҫине, ҫутӑ хӗрлӗ курӑнакан йывӑҫ тӗмӗсем ҫине, сирӗлсе пыракан тӗтре айӗнче вӑтаннӑ пек сарӑлса кӑвакарса выртакан шыв ҫине тин тухнӑ хӗвелӗн малтан тӗттӗм хӗрлӗ, кӗрен, вара ылттӑн пек илемлӗ, ҫамрӑк, ӑшӑ ҫути килсе тӑкӑнчӗ…
Не успел я отойти двух верст, как уже полились кругом меня по широкому мокрому лугу, и спереди, по зазеленевшимся холмам, от лесу до лесу, и сзади по длинной пыльной дороге, по сверкающим, обагренным кустам, и по реке, стыдливо синевшей из-под редеющего тумана, — полились сперва алые, потом красные, золотые потоки молодого, горячего света…

Бежин ҫаранӗ // Ярукка Сантри. Тургенев И. С. Сунарҫӑ ҫрса пынисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 172 с. — 71–91 с.

Халь шывра икӗ хӗвелӗн икӗ ура…
В воде стало два солнца…

Тӗрлӗрен пирсем тата кавирсем // Валентина Минеева. Минеева В.А. Чӑвашсен эрешлӗ пир-авӑрӗ: кӗнеке-альбом. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2008. — 182 с.

Хӗвелӗн юлашки ҫуттисем вӑрманти хушӑксем витӗр тухса ҫап-ҫутӑ ҫутатаҫҫӗ, ҫӗмрӗк карапӑн чечексемпе хупланнӑ ҫийӗ ҫинче хаклӑ йышши чулсем пек йӑлтӑртатаҫҫӗ.
Последние солнечные лучи, пробившись через лесную прогалину, сияли на парусах корабля, как драгоценные камни на королевской мантии.

XXVII сыпӑк // Никита Волков. Стиветсон, Р.Л. Мул утравӗ: роман / вырӑсларан Н.Волков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 168 с.

Вӗсен пичӗсем ҫинче темӗнле ҫутӑ выляса тӑрать пек: калӑн, хӗвелӗн тӳррӗн ӳкекен ҫута кӑна мар вӑл, — шыва ӳкнӗ ҫутӑ пайӑркисем, тӗкӗр ҫине ӳкнӗ шевлисем пек, ачасен пичӗсене сӗртӗнсе иртеҫҫӗ.
И что-то светлое лежит на их лицах, будто они не просто залиты солнцем, будто солнечные зайчики, отраженные рекой, скользят по их легким мальчишеским щекам.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.

Кивӗ завода пуҫӗпех хупланӑ ҫӗнӗ корпуссен кантӑкӗсем ҫинче анакан хӗвелӗн шевлисем ялтӑраҫҫӗ, кӗске плащ тӑхӑннӑ Антонов вара питӗ ӗлккен курӑнса тӑрать.
Низкое солнце бьет в окна новых корпусов, начисто заслонивших прежний заводик, а фигура Антонова выглядит великолепно.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.

Пӑрахут палуби тӑрӑх вӑл тарӑхса утса ҫӳрет; ӑна сентябрь хӗвелӗн ҫуттинче йӑлтӑртатса выртакан лӑпкӑ Атӑл та, тӗл-тӗл саррӑн, ылттӑн тӗслӗ курӑнма пуҫланӑ Жигули тӑвӗсем те интереслентермеҫҫӗ тейӗн.
Он нервно шагал по палубе парохода, и его, казалось, не трогали ни тихая, кроткая Волга, ласково сверкавшая в лучах сентябрьского солнца, ни Жигулёвские горы, уже кое-где тронутые багрянцем и золотом.

Аташ // Николай Евстафьев. Баныкин, В. И. Чапаев ҫинчен: калавсем; Н. Евстафьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 128 с.

Хӗвелӗн малтанхи пайӑркисем кантӑк ҫине ӳксе пасарнипе авӑнса тӑракан йӑмра турачӗсем ҫинче ҫерҫисем сиккелеме пуҫласанах Сяо Сян вырӑнӗ ҫинчен тӑчӗ.
Едва первые лучи солнца озарили окна и на гибких ветвях ив запрыгали проснувшиеся воробьи, Сяо Сян был на ногах.

XVII // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Кӗмӗл пек уйсем, ҫуртсемпе кӗлетсен шурӑ ҫивиттисем ҫийӗн, хӗллехи хӗвелӗн ҫутӑ пайӑркисем ҫинче Хӗрлӗ ялав вӗлкӗшме пуҫларӗ.
В лучах зимнего солнца красный флаг заполыхал над серебристыми просторами полей, белыми крышами домов и амбаров, как пламя.

VI // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Тухӑҫри тӗтре витӗр хӗллехи хӗвелӗн шупка пайӑркисем курӑнма пуҫласанах пысӑк картиш шавлӑ халӑхпа тулчӗ.
Едва на востоке сквозь туманную пелену пробились бледные лучи зимнего солнца, большой двор бывшей помещичьей усадьбы заполнила шумная толпа.

II // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Анакан хӗвелӗн урисем ӳкнипе, хӑмӑрланнӑ гаолян хирӗнче сӑнӑ вӗҫӗсем йӑлтӑртатрӗҫ.
Среди побуревшего гаоляна в лучах заходящего солнца поблескивали наконечники пик.

XIX // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Хӗвелӗн чалӑш пайӑркисем ҫырма ҫине ӳкнӗ те, шыв ҫийӗнче ҫап-ҫутӑ пӗрчӗсем йӑлтӑртатаҫҫӗ.
Косые лучи солнца скользили по поверхности реки, и на воде трепетали ослепительные блики.

ХIII // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Хура та тачка пӗлӗт айӗнчен питӗ хӗрлӗ, тӳрех йӗпкӗн хӗрлӗ тӗслӗ пулса, хӗвелӗн ҫур ҫаврашки тухрӗ.
Из-под черной и лохматой тучи появился очень красный, сразу ставший пурпурным полукруг солнца.

Эпир килелле вӗҫетпӗр // Александр Клементьев. Тихонов Н.С. Пакистан ҫинчен: калавсем; вырӑсларан А. Клементьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 99 с.

Тухӑҫра хӗвелӗн пирвайхи пайӑркисем тухса йӑлтӑртатнӑ вӑхӑтра ҫӑра шурӑ тӗтре пур ҫӗре те хупӑрлать.
С первыми лучами солнца на землю падал густой белый туман.

Улмуҫҫи // Василий Юдин. Кошевая Е. Ывӑлӑм ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 208 с.

Кунта кӑнтӑрла та, пыл хурчӗсемпе лӗпӗшсем, чечекрен чечек ҫине вӗҫсе ҫӳренӗ ҫӗрте, садра каҫхи хӗвелӗн кӗрен пайӑркисем пурне те ҫутатса, сад пушшех хитререх курӑннӑ чухне те ытарма ҫук лайӑхчӗ.
Хорошо тут бывало и днём, когда пчёлы носились с цветка на цветок, и вечером, когда сад благоухал и становился ещё красивей под вечерними лучами солнца.

«Аслати мӗнтен пулать?» // Василий Юдин. Кошевая Е. Ывӑлӑм ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 208 с.

Тухакан хӗвелӗн йӑлтӑртатса ҫутатакан пайӑркисем ҫинче ҫав ирхине Везувипе Неаполь заливӗ пит илемлӗн курӑннӑ.
Зрелище, которое представляли в это утро под лучами восходящего солнца Везувий и весь Неаполитанский залив, было так великолепно.

XI сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика