Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Ҫак мӗскӗн хире мӗнле туйӑмпа пӑхнине епле каласа парам-ши, вӑл хир тем пысӑкӑш ҫурма ункӑсемпе каскаланнӑ та, ирпеле ӑна Ленинград хӗвелӗн васкаман ҫути сӳрӗккӗн ҫутатать.

Не знаю, как объяснить чувство, с которым я смотрела на бедное поле, разрезанное огромными полукружиями и освещённое неярким, медленным светом ленинградского солнца.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Катара, хула ҫинче, тухма ӗлкӗреймен хӗвелӗн ярӑмӗ тӗлӗнче хула тӳпине пӳлсе тӑракан кӗмӗл тӗслӗ аэростатсем, тем пысӑкӑш шампа пулӑсем пек, ҫакӑнса тӑраканскерсем, курӑнчӗҫ те пытанчӗҫ.

Вдали, над городом, поднялись и скрылись в лучах ещё невидимого солнца серебристые, похожие на огромных добродушных рыб аэростаты воздушного заграждения.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Кайӑк-кӗшӗксем хӗвелӗн малтанхи пайӑркисем ӳкме ӗлкӗрнӗ йывӑҫ тӗмӗсем ҫине вӗҫсе хӑпарчӗҫ, утрав ҫийӗн ҫаврӑна пуҫларӗҫ.

Птицы всполошились на верхушках деревьев, уже освещенных солнцем, и стали кружить над островком.

3 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950