Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хӑрлаттарать (тĕпĕ: хӑрлаттар) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫӗр пӳртре питӗ ӑшӑ, юнашарах Сагайда хӑрлаттарать, вӑл вут пек вӗри; тӗлӗк курнӑ май мӑкӑртатать, Черныша ыталасшӑн пулнӑн, хӑйӗн йывӑр та вӗри аллине пӗрмаях ун ҫине ҫӗкле-ҫӗкле хурать.

В землянке было жарко, рядом храпел Сагайда, он весь пылал и, фыркая во сне, все время забрасывал на Черныша тяжелую горячую руку, пытаясь обнять его.

IV // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

— Пирӗн Грицько хӑрлаттарать кӑна, — терӗ мӑйӑхлӑ хура арҫын.

— А наш Грицько похрапывает, — сказал чернолицый, усатый мужчина.

XXIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Нӑра мӗнле вӗҫни, мӗнле сӗрлени ҫирӗм чалӑшран илтӗнет, таҫта курӑк ӑшӗнче темӗн хӑрлаттарать, такам унта тутлӑ ҫывӑрать тейӗн.

В двадцати саженях слышно, как пролетит и прожужжит жук, да в густой траве кто-то все храпит, как будто кто-нибудь завалился туда и спит сладким сном.

IX сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

«Вӑт хӑрлаттарать француз, мур илесшӗ», — тесе шухӑшлать хӑй ӑшӗнче Антон Пафнутьич.

«Храпит бестия француз, – подумал про себя Антон Пафнутьич.

X сыпӑк // Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Дубровский. Никифор Ваҫанкка куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех