Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хӑратать (тĕпĕ: хӑрат) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Кулишев каллех ман ҫине кӑшкӑрма пуҫларӗ, чӑмӑрӗпе сӗтеле ҫапать, вӗҫӗмсӗр хӑратать.

Кулишёв опять начал кричать на меня, стучал кулаком по столу, сыпал угрозами.

«Олег, ӑҫта эс?» // Василий Юдин. Кошевая Е. Ывӑлӑм ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 208 с.

Пирӗн хыҫра Лукулл, вӑл Брундизиумра аннӑ, сылтӑм флангран пире Помпей хӑратать, вӑл Самниума килме тухнӑ, пирӗн умра — Красс.

С тыла идет на нас Лукулл, высадившийся в Брундизиуме, с правого фланга нам угрожает Помпей, который находится уже на пути в Самниум, перед нами Красс.

XXII сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Вӑл, пӗртен-пӗр хӑраса ӳкмен ҫын, Спартак ахаль ҫеҫ хӑратать, гладиатор хулана илме пултарас ҫук, тесе ӗнентерме хӑтланнӑ.

Он, нисколько не поддавшись панике, доказывал, что требования Спартака являются пустыми угрозами, рассчитанными на трусость граждан, что Спартак не может взять город.

XIII сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

— Вӑл мана хӑратать!

— Он меня дерёт!

Эпӗ Любӑна тискер кайӑксем кӑтартни // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Вӑрӑм та сивӗскер, вӑл тӗттӗмрех ҫӗрте хӑрушла йӑлтӑртатать, чуна хӑратать.

Длинное холодное жало зловеще поблескивало в полутьме и вызывало чувство страха.

5 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Уй темиҫе самантранах пушанса юлчӗ, — пур ҫӗре те ҫитсе ӗлкӗрекен, вилӗм тӗкӗнейми ҫак этем, Тӳпе ывӑлӗ, ҫав тери сехӗрлентерет те хӑратать.

Всё поле в минуту опустело, — так велик был ужас перед вездесущим, неуязвимым для смерти сыном неба.

Тарни // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Вӑл ятлаҫать, хӑратать: унӑн сӑмаххисем мана ҫилентерсе ячӗҫ, эпӗ хайхи шӑтӑк патне пытӑм та, кирпӗчӗсене кӑлартӑм, тупӑкпа ҫерҫи виллине хӳме урлӑ урамалла вӑрхӑнтартӑм, шӑтӑк ӑшӗнче мӗн пуррине йӑлтах чавса салатса тӑкрӑм та, урапа таптаса пӗтертӗм.

Он ругался, угрожал; его слова рассердили меня, я бросился к пещере, вынул камни, гроб с воробьём перебросил через забор на улицу, изрыл всё внутри пещеры и затоптал её ногами.

I. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Ялсенче лавккасен, атӑ-пушмак мастерскойӗсен, кафанасен стенисем ҫине темиҫе рет кӑвак плакатсем ҫыпӑҫтарнӑ, вӗсенче нимӗҫсен фельдкоманди Гледич патӗнчи ялсене вут тӗртсе ҫунтарни ҫинчен пӗлтерет, татах хытӑрах асаплантарассипе хӑратать.

На стенах сельских лавочек были расклеены голубые бумажки, в которых немецкое командование коротко извещало о сожжении села под Гледичем и грозилось расплатой.

36 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Вӗҫӗ-хӗррисӗр океан вӗсене хӑратать, пӑрахут силленни ывӑнтарать.

Необъятность океана их пугала, изнуряла качка.

I // Л. Борисова. Сенкевич Генрик. Ҫӑкӑр шыраса: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 62 с.

Павӑл митингра четниксен пропагандине тӑрӑ шыв ҫине кӑларасса шанчӗ, Вук вара хӑйсем пыни хресченсене хӑратать тесе шутларӗ.

Павле надеялся оказать таким образом политическое воздействие на крестьян и обезвредить четническую пропаганду, а Вук думал, что их появление просто запугает местное население.

30 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Уча мана револьверпа хӑратать.

Давеча Уча грозил мне револьвером.

29 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Ҫыруҫӑ ҫуртӗнче Сима унӑн арӑмӗпе карчӑкне кӑшкӑра-кӑшкӑра хӑратать имӗш; лешсем пулӑшма чӗнеҫҫӗ, мӗншӗн тесен хӗрача хӑйне качча кайнӑ чух памалли япаласене хунӑ арчине уҫнӑ та партизансене нускисемпе кӗпесем салатса панӑ.

В доме писаря стоял шум, Сима кричал и грозил женщинам, бросавшимся на девушку, которая, открыв сундук со своим девичьим имуществом, раздавала партизанам носки и рубашки.

27 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Ку Павӑла хӑратать, ҫавӑнпа вӑл майӗпенрех шаккама хушрӗ.

Павле волновался и все время просил стучать потише.

23 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Йован Морава хӗррипе пӗрре ҫӳлелле, тепре аялалла утать, армансем патне пырса алӑкӗсенчен шаккать, чӗнет, хӑратать.

Йован брел по берегу Моравы и, увидев мельницы, принимался стучать в двери, кричал, грозил и уговаривал.

19 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Ястребацран каяссине илес пулсан, — ку шухӑш мана хӑратать.

Что касается ухода с Ястребца, то это решение кажется мне опасным.

17 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Хамӑра вӑтантаракан мораль вӑрттӑнлӑхӗсене, эпир пӗрне-пӗри шанса пӗлтернӗскерсене, хамӑр уйрӑлас пулсан пӗри тепринче хӑварасси пире питӗ хӑратать.

Разойдясь, мы слишком боялись оставить во власти один другого все поверенные, постыдные для себя, моральные тайны.

ХLI сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ҫавнашкал минутсенче ӑна кирек мӗнле ҫын пӑхни те, кирек мӗнле хускану та хӑратать пулас, ӑна пурте хӑй ҫине пӑхнӑн, пурте ун ҫинчен шухӑшланӑн, хӑй ҫынсене пачах килӗшменӗн туйӑнать.

В такие минуты она, видимо, боялась каждого взгляда и движения, ей казалось, что все смотрят на нее, думают только об ней и все в ней находят неприличным.

XXXIV сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Грузи патшин ывӑлӗ ярӑннӑ чух Мимие курса юратса пӑрахнӑ та арӑмӗнчен уйӑрма ыйтса синода хут ҫырса панӑ пулать, мана Венӑри посланник помощникӗ пулма уйӑрнӑ, имӗш, — ҫакнашкал хыпарсене вӑл пӗр кулмасӑр каласа пӗлтерет; Катьӑна эрешменсемпе хӑратать, лешӗ вӗсенчен питӗ хӑрать; пирӗн ҫывӑх юлташсемпе Дубковпа, Нехлюдовпа питӗ ӑшӑ кӑмӑллӑ, пире те, хӑнасене те вӗҫӗмсӗрех килес ҫула палӑртнӑ планӗсене кала-кала парать.

Вроде того, что грузинский царевич видел Мими на катанье и так влюбился, что подал прошение в синод об разводной, что меня назначают помощником к венскому посланнику, — и с серьезным лицом сообщал нам эти новости; пугал Катеньку пауками, которых она боялась; был очень ласков с нашими приятелями Дубковым и Нехлюдовым и беспрестанно рассказывал нам и гостям свои планы на будущий год.

IV сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Учитель урокне пӗтернӗ-пӗтермен эпӗ пӳлӗмрен тухатӑп: мана пиччепе иксӗмӗр ҫеҫ тӑрса юласси хӑратать, вӑтантарать те, намӑслантарать те.

Как только учитель кончал класс, я выходил из комнаты: мне страшно, неловко и совестно было оставаться одному с братом.

V сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Аслатиллӗ ҫумӑр ҫывхарса килни мана калама ҫук салхуллантарать, хӑратать, кӑмӑла пӑсать.

Гроза наводила на меня невыразимо тяжелое чувство тоски и страха.

II сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех