Чӑваш чӗлхи корпусӗ

— Тупӑннӑ тепӗр айван! — шӑмарса, мӑкӑр тутине тислӗк кӑмпи пек мӑкӑртса, хӑмӑррӑн сӑнӑлать мана куҫӗпе хӗрарӑм.

Куҫарса пулӑш

Вӑрттӑн сыхлавҫӑ // Василий Сипет. Сипет В.Н. Калавсем. — Шупашкар, «Пегас» издательство ҫурчӗ, 2019. — 224 с. 36–70 с.

Йӑтмарҫӑсем, ӑшши панӑ мунча тарӗпе ҫӑвӑнаканскерсем, пӑшт-пашт йӳҫекен чуста пек пӑшлаткаласа, Ула Тимӗр патне мӑкавлӑн мӑкӑлтатса пычӗҫ те ун ҫумне, тенкел ҫине хӑмӑррӑн тӗшӗрӗлчӗҫ, лаклатрӗҫ.

Куҫарса пулӑш

Хӑлхасӑр, куҫсӑр вӑрманта // Василий Сипет. Сипет В. Хӑлхасӑр, куҫсӑр вӑрманта: повесть. — Шупашкар, «Пегас» издательство ҫурчӗ, 2017. — 196 с.

Юр ирӗлнӗ пирки вӗҫӗ-хӗррисӗр кӗрхи тундра хӗрлӗн, хӑмӑррӑн, саррӑн курӑнса ялкӑшать.

Снег, растаяв, обнажил пламенеющую темно-красными, коричневыми, желтыми красками осени бесконечную тундру.

Хӗл хӑрарӗ // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Ҫӳҫӗ мӗн тӗслине пӗлме йывӑр: хӑмӑррӑн та, ҫыррӑн та курӑнать.

Цвет волос и не определишь: что-то между коричневым и русым.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

Хӗвеле пӗлӗт хупламан, анчах вӑл кунта ҫутатасшӑн мар, салхуллӑ ҫӗр ҫинелле хӑмӑррӑн кӑна пӑхать темелле.

Солнце не заслонено облаками, но оно как будто не хочет светить и словно хмурится, глядя на мрачную землю.

I сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Хӗвелпе шупкалнӑ кӗле ҫухавинчен ҫӳлерех ӗнсе айӗ хӑмӑррӑн мӑкӑрӑлса тӑрать.

Над вылинявшей от пота рубахой, повыше воротника, бугрился тугой коричневый загривок.

Хирӗҫлӗхсен пӗрлӗхӗ // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Ҫав вак чулсен хӗррисенче, хӑмӑррӑн курӑнса, юшкӑн тӑпри йӑлтӑртатса выртать.

По краям от гальки коричневым глянцем блистал наносный ил.

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Григорий Чир шывӗн тепӗр енӗпе виҫӗ пин ҫурӑ казакран тӑракан вӑрӑм колонна хӑмӑррӑн мӑкӑрӑлса куҫнине асӑрхарӗ.

Григорий видел, как той стороной реки Чира бугром двигалась бурая длинная колонна в три с половиной тысячи казаков.

XXXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Йӗпе курӑк кӗвел ӗнтсе янӑ пусура хӑмӑррӑн ҫуталса ларать.

Толока, выжженная солнцем, лоснилась бурой травой.

XXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

— Тӑн-тӑн-тӑн-тӑн! — сасартӑк чиркӳ тӑрринчен татӑлса анса, площадь тӑрӑх, урамсем, тӑкӑрлӑксем тӑрӑх янӑраса кайрӗ сасӑ; чан сасси хӑмӑррӑн явӑнса выртакан ҫурхи шыв ҫийӗн, типсе ҫитме ӗлкӗреймен шур чуллӑ тӑвайкки ҫийӗн тӗнкӗлтетсе чупрӗ, вӑрман тӗлне ҫитсен, вӗтӗ-вӗтӗ ясмӑк пӗрчисем пек тӗпренсе саланчӗ те хурлӑхлӑн йынӑшса шӑпланчӗ.

Дон-дон-дон-дон! — сорвалось с колокольни и залило площадь, улицы, проулки; над бурой гладью полой воды, над непросохшими меловыми мысами горы звон пошел перекатом, в лесу рассыпался на мелкие, как чечевица, осколки, — стеня, замер.

XXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Тепӗр айккинче те темскер хӑмӑррӑн курӑнать; тинкеререх пӑхрӗ: вулӑсри писӑр йӗтемӗ.

С другой стороны тоже что-то сереет; вгляделся: гумно волостного писаря.

Тухатнӑ вырӑн // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Тата аяккарах, тӗтре витӗр, кӑшт ҫеҫ Керчь тинӗс пырӗн леш енчи ҫыранӗ — юратнӑ Тамань хӑмӑррӑн курӑнать.

Там, далеко в дымке, чуть виднелся, а больше угадывался противоположный берег Керченского пролива — Тамань, желанная, своя…

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Хыпаланчӑк хӑмӑр Терекӗн куҫса-юхса пыракан шывӗ хускалмасӑр тӑракан ҫырансенчен уйрӑмрах та уйрӑмрах курӑнать, Терек чакма пуҫланӑ, ҫыран хӗррисемпе ӑшӑх вырӑнсенче хӑшпӗр тӗлте йӗпе хӑйӑр хӑмӑррӑн курӑнкаласа выртать.

Коричневый быстрый Терек отчетливой отделялся от неподвижных берегов всею своею подвигающеюся массой, он начинал сбывать, и кое-где мокрый песок бурел на берегах и на отмелях.

VI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Ҫав каҫхине Ромашова салтӑнтарса тумлантаракан Варя каланӑччӗ ҫав, унӑн сулахай енче темле пиҫнӗ вырӑн пур тесе, ҫавах пулмалла ӗнтӗ вӑл «хӑмӑррӑн курӑнать» текенни.

Варя, которая в ту ночь раздевала и одевала Ромашова, говорила, что у него левая сторона обожжена; должно быть, это и было то, что он назвал «буреет».

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл халӗ те хӑмӑррӑн курӑнать, — терӗ Ромашов, кулкаласа.

Она у меня буреет, — напряжённо улыбнувшись, добавил Ромашов.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951