Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хӑмана (тĕпĕ: хӑма) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫул пӗтсен, хуҫа парӑмсене ҫырса пыракан хӑмана илсе, акӑ ҫапла каланине астӑватӑп: — Кун И-цзире халь те вунтӑхӑр укҫа парӑм юлать-ха! — терӗ.

И в канун Нового года хозяин, сняв доску, сказал: — А за Куном все еще должок в девятнадцать медяков.

Кун И-цзи // Хӗветӗр Уяр, Михаил Рубцов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 3–12 стр.

Стоян пиччене пытарнине пурте пӗлсе илчӗҫ; клепалӑна — тимӗр хӑмана чан ҫапнӑ пек янратни те илтӗнет.

Все догадались, что хоронят деда Стойко; услышали и звон клепала.

XXXIV. Ҫил-тӑман // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Мелник тата тем мӑкӑртатса илчӗ те хӑйпӑннӑ хӑмана пӑтапа ҫапса хума пикенчӗ.

И мельник, что-то мурлыкая себе под нос, стал прибивать гвоздем оторвавшуюся доску.

II. Тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Уҫать те ак ҫак хӑмана, тупӑксем ларнине курсанах, сехри хӑпса тухать кун.

Поднял эту доску, да как увидал, что там гробы стоят, очумел.

Кулак йӑви // Василий Алагер. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 27–33 стр.

Кивӗ кӗнекесен магазинӗн ятне ҫырнӑ хӑмана асӑрхать те чарӑнса унта кӗрет.

Но, увидев еще одну вывеску магазина старой книги, он решил зайти.

Ҫирӗм тӑххӑрмӗш пай // Галина Матвеева. Яновская, Жозефина Исаковна. Карап ӑсти: повесть; вырӑсларан Г. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2012. — 205 с.

Андрей Михайлович ӑна сава е стамеска тыттарнӑ, хӑмана мӗнле саваламаллине ӑнлантарса панӑ.

Андрей Михайлович давал в руки стамеску или рубанок и показывал, как нужно строгать по дереву.

Пиллӗкмӗш пай // Галина Матвеева. Яновская, Жозефина Исаковна. Карап ӑсти: повесть; вырӑсларан Г. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2012. — 205 с.

Купальня ҫывӑхӗнчен иртсе пынӑ чухне, унӑн касси тӗлӗнче «18» тесе ҫырса ҫапнӑ вараланчӑк хура хӑмана курсан, Гаврик йӗрӗнсе кулса илчӗ.

Проходя мимо купальни, где над окошечком кассы висела замурзанная черная доска с надписью мелом «18°», Гаврик даже презрительно усмехнулся.

XII. «Лаша тейӗн тата!» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Такам ман ура айӗнчи ҫӗре, хам тӑракан хӑмана туртса илнӗ пек, кӑларса кайрӗ…

Я почувствовала, что из-под моих ног, как доску, выдернули землю…

18 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ӗлӗкрех, хам кӗҫӗнрех чухне, эпӗ урай сӗрнӗ май, класла выляса пыраттӑм: пӗр хӑмана асра тытатӑн та, ҫавӑн ҫине, куҫпа пӑхмасӑр, каялла ярса пусатӑн.

Прежде, когда я была поменьше, я, мо́я полы, играла сама с собой в классы: надо было, пятясь не глядя, наступать на загаданные половицы.

13 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Кашни хӑмана тенӗ пек пӑхмасӑр пӗлсе тӑратӑн.

Особенно когда уже наизусть знаешь каждую половицу.

13 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Манӑн сӑмса тӗлӗнчех Лабардан пӗр пӗчӗк хура хӑмана теприн ҫумне хыттӑн шаплаттарчӗ.

Перед самым моим носом Лабардан громко хлопнул одной черной дощечкой о другую.

5 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ку ӗнерхи, паянхине эпӗ илмен те-ха… — Кӑмӑллӑн кулса, вӑл ҫӳхен каснӑ ҫӑкӑр татӑкӗсем хунӑ фаянс хӑмана шутарчӗ.

Это вчерашний, а сегодняшний я еще не получала. — Улыбаясь, она придвинула ему фаянсовую дощечку с тоненькими лепестками хлеба, нарезанного, как сыр.

1 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Вӗҫерт хӑмана!

Отпусти доску!

Виҫҫӗмӗш курӑну // Владислав Николаев. Килти архив

(Николай ҫӗкленӗ хӑмана тепӗр вӗҫӗнчен ярса тытать).

(Хватает доску, поднятую Николаем, с другого конца).

Виҫҫӗмӗш курӑну // Владислав Николаев. Килти архив

Ҫав чул картласа тӑман пулин те, ҫапах метис хӑтланни сая каятчӗ, мӗншӗн тесен вӑл, урлӑ хӑмана ҫӗҫӗпе касса пӗтерес пулсан та, алӑк айӗпе хӗсӗнсе тухма пултарас ҫукчӗ, — вӑл ӑна хӑй те аванах пӗлнӗ.

Но даже если бы не было каменного порога, этот труд пропал бы даром, потому что индеец Джо все равно не мог бы протиснуться под дверь, даже вырезав нижний брус, и он это знал.

33-мӗш сыпӑк. Джо индеец пурнӑҫӑн юлашки кунӗсем // Феодосия Ишетер. М. Твен. Том Сойер темтепӗр курса ҫӳрени. Шупашкар, Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 232 с.

Вӗсем, чӗрне вӗҫҫӗн утса стенари ҫапса лартнӑ хӑмана ҫӗмӗрсе кӑларнӑ шӑтӑк патне ҫитсе, ун витӗр тухрӗҫ те сывпуллашма пуҫларӗҫ.

Они на цыпочках выбрались за полуразрушенную ограду и остановились невдалеке, чтобы обменяться на прощание несколькими словами.

10-мӗш сыпӑк. Йытӑ улани инкек пулассине систерет // Феодосия Ишетер. М. Твен. Том Сойер темтепӗр курса ҫӳрени. Шупашкар, Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 232 с.

Сасартӑк тухтӑр, тӑшманӑн ытамӗнчен хӑтӑлса тухса, Вильямс тӑпри ҫинчи йывӑр хӑмана ярса тытрӗ те вӑл хӑмапа Поттера ҫав тери хыттӑн ҫапса ячӗ, лешӗ вара ҫӗр ҫинелле кайса ӳкрӗ.

Вдруг молодой доктор вырвался из рук Поттера, схватил тяжелую надгробную доску с могилы Вильямса и сбил с ног Мэфа Поттера.

9-мӗш сыпӑк. Масар ҫинче пулнӑ трагеди // Феодосия Ишетер. М. Твен. Том Сойер темтепӗр курса ҫӳрени. Шупашкар, Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 232 с.

11. Ҫӳлхуҫамӑр мана ҫав икӗ чул хӑмана, халал хӑмисене, хӗрӗх кун та хӗрӗх каҫ иртсессӗн пачӗ, 12. Турӑ мана каларӗ: тӑр та кунтан часрах кай, санӑн Египетран илсе тухнӑ халӑху пӑсӑлса кайрӗ; Эпӗ кӑтартнӑ ҫултан вӗсем часах пӑрӑнчӗҫ; хӑйсем валли суя турӑ кӗлетки шӑратса турӗҫ, терӗ.

11. По окончании же сорока дней и сорока ночей дал мне Господь две скрижали каменные, скрижали завета, 12. и сказал мне Господь: встань, пойди скорее отсюда, ибо развратился народ твой, который ты вывел из Египта; скоро уклонились они от пути, который Я заповедал им; они сделали себе литый истукан.

Аст 9 // Библи. Раҫҫей Библи пӗрлӗхӗ. Библи. — Санкт-Петербург.:2009. 1567 с.

29. Синай тӑвӗ ҫинчен аннӑ чухне, саккун ҫырнӑ икӗ чул хӑмана аллинче тытса ту ҫинчен аннӑ чухне, Моисей хӑйпе Турӑ калаҫнӑран пичӗ ҫуталса-ялтӑраса тӑнине пӗлмен.

29. Когда сходил Моисей с горы Синая, и две скрижали откровения были в руке у Моисея при сошествии его с горы, то Моисей не знал, что лице его стало сиять лучами оттого, что Бог говорил с ним.

Тух 34 // Библи. Раҫҫей Библи пӗрлӗхӗ. Библи. — Санкт-Петербург.:2009. 1567 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех