Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хускалнӑ (тĕпĕ: хускал) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ураран ура та иртми пулнӑччӗ ҫавӑн чух хамӑрӑн, ывӑннӑ, пурин те нервисем хускалнӑ: офицерсен те, салтаксен те.

Сбились мы все тогда с ног, устали, разнервничались все: и офицеры и солдаты.

XXI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Кӗтмен ҫӗртен хускалнӑ тӑвӑл хумӗ унӑн ятарласа тунӑ тытӑнкӑлӑхне туххӑмрах чӑл-пар аркатса тӑкни курӑнсах тӑчӗ.

Видно было, что внезапный порыв гнева сразу разбил его искусственную сдержанность.

XVI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

— Ромочка, аван-и сире? — хускалнӑ, чӗтӗрекен сасӑпа шӑппӑн ыйтрӗ сасартӑк Шурочка.

Вдруг она спросила тихим, вздрагивающим голосом: — Ромочка, хорошо вам?

XIV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Юлашкинчен хӑйпе хӑй хускалнӑ ҫав нервӑллӑ турткалашу чарма ҫукла пулса кайрӗ те пӗтӗм ӳт-пӳ сиксе тӑрӑлтатмах пуҫларӗ.

Наконец это непроизвольное нервное движение стало так заметно, что от него задрожало все тело.

VII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

«О, савнӑскерӗм! — шухӑшларӗ кӑмӑлӗ хускалнӑ Ромашов.

«О, милый! — подумал растроганный Ромашов.

VI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Ҫавӑнтан вара пилӗк кун иртсен — ӗнер пулнӑ ӗнтӗ вӑл — Балкан тӑрринче ялав вӗлкӗшме тытӑннӑ, каллех тӗрлӗ сӑмах-юмах хускалнӑ, каллех те шанчӑк йӑл илнӗ.

Пять дней спустя — это было вчера — на горе появилось знамя, и снова пошли всякие разговоры да толки, снова блеснула надежда.

XII. Пӗр пӑлханман хула историйӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Хулара пӑлхав тавраш хускалнӑ пулсан, шӑв-шав илтӗнмеллехчӗ ӗнтӗ, айӑн-ҫийӗн хӗвӗшӳ пуҫланса каймаллаччӗ, анчах кунта пур енче те шӑпах, ҫак вара Огнянова тӗлӗнтерсе те ячӗ, паҫӑрхи шухӑшӗ тӳрре килменни ун ӑшне вӑркатрӗ.

Эта мертвая тишина вместо шума и сутолоки, неизбежных в городе, охваченном мятежом, поразила Огнянова; она наводила на самые мрачные размышления.

V. Ҫӑва // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вара вӑл ак мӗнле чӑрсӑр шухӑш тытрӗ: тӗрӗксен тав-шуй хускалнӑ ялӗсем витӗр иртсе Бяла Черквана ҫитсе кӗмелле, унта пӑлхав ялавӗ ҫӗклемелле.

И он решился на отчаянное предприятие: проникнуть в Бяла-Черкву, пройдя через взбудораженные турецкие села, и поднять в ней знамя восстания.

XXX. Стрем айлӑмӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Телей сунатӑп, йӑмӑкӑм, — тесе саламланӑ хӗр-арӑмсем пӗрне-пӗри пӑлхав хускалнӑ кунхине.

— Поздравляю, сестрица, с болгарским царством! — приветствовали друг дружку даже старухи в первый день восстания.

XXV. Пӑлхав // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Виле курни кирек мӗнле пулсан та хускалнӑ чуна пусарать ҫав; ҫын виллине курни пире хамӑр ҫӗрпе ҫыхӑннӑ туйӑма мӑкатать темелле.

Вид смерти неодолимо смиряет всякое душевное волнение, связанное с земными интересами; зрелище тленности человека ослабляет нашу зависимость от мира земного.

XXII. Философипе ҫерҫи мӑшӑрӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

«Пӗчӗккинчен пуҫласа пысӑккине ҫити пурте ухмаха тухнӑ, пурте хускалнӑ», — шухӑшласа илчӗ Марко.

«Все обезумели — от велика до мала, — подумал он, — похоже, что началось».

XV. Маркон ҫӗнӗ кӗлли // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Серби те хускалнӑ, ҫарсем хатӗрлет халь.

Сербия пришла в движение и готовит войска.

XVIII. Ганко кофейнинче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Сывлӑшра янӑраса тӑрса чӗресене вут тӗртнӗ пек хыпса илчӗ, хускалнӑ кӑмӑла тултарчӗ.

Звеня в воздухе, песня зажигала сердца и опьяняла головы.

XVII. Спектакль // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӑрттӑнлӑхӑн кӗҫӗн чинне явӑҫтарнисем вара ҫавӑнтах пурте урайне тӑсӑлса выртнӑ, унтан, шӑппӑн тӑрса, ниш шарламасӑр алӑк патнелле хускалнӑ.

И тотчас же все, посвященные в малый чин таинств, простерлись на полу и затем, встав, тихо, в молчании направились к выходу.

X сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

— Шакка!.. — сӑмахне илтичченех, тутисем хускалнӑ тӑрӑхах чухласа илчӗ Тимофей.

— Стучи!.. — скорее угадал по губам его, чем услышал Тимофей.

12-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Кур-ха, хутор мӗнле хускалса кайрӗ, кӑткӑ йӑви хускалнӑ пекех.

Гляди, как хутор оживел, будто муравьиное гнездо тронулось.

11-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Тӑман хускалнӑ пек те туйӑнать.

Кажется, метель разыгралась.

Ванчӑк чӳрече // Денис Гордеев. «Халӑх шкулӗ – Народная школа» №5/2019 стр. 56-60

Тӑваттӑмӗш хут тивертнӗ май, урапа вырӑнтан хускалнӑ хыҫҫӑн, землемер хӑйӗн хӑлхисене шинель ҫухипе хупланӑ та тарӑн шухӑш ӑшне путнӑ.

После четвертого удара, когда телега тронулась с места, землемер закрыл уши воротником и задумался.

Ҫул ҫинче // Митта Петӗрӗ. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 3–10 стр.

Лашана виҫҫӗ ҫапнӑ хыҫҫӑн урапа унталла та кунталла тайкаланнӑ, тӑваттӑ ҫапнӑ хыҫҫӑн вара тин вырӑнтан хускалнӑ.

После третьего удара телега покачнулась, после же четвертого она тронулась с места.

Ҫул ҫинче // Митта Петӗрӗ. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 3–10 стр.

— Вырӑнтан ан хускалнӑ пул! — Санька, Петькӑна аллинчен тытса, вӑйпах калле туртса антарчӗ.

— Посмей только! — Санька с силой дернул Петьку за руку.

25-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех