Шырав

Шырав ĕçĕ:

хулпуҫҫинчен (тĕпĕ: хулпуҫҫи) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

— Анечка, чунӑм, мӗн пулчӗ сана, каласа пар, — Мария Александровна хӗрне тенкел патне илсе пычӗ, юнашар ларса, хулпуҫҫинчен ыталарӗ.
— Анечка, голубушка, что с тобой, скажи мне! — Мария Александровна повела дочь к скамейке села рядом, обняла за плечи.

Яланлӑхах // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Володя амӑшӗн ҫурӑмӗ хыҫӗнче ӑна хулпуҫҫинчен ыталаса тӑчӗ.
Володя стоял за спиной матери, обняв ее за плечи.

Ҫыру // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

— Ямшӑк, лашусене чар, ҫуна ҫинчен хӗрача ӳксе юлчӗ, — Володьӑна хулпуҫҫинчен тӗккелет амӑшӗ.
— Ямщик, остановите лошадей, девочка из саней выпала, — тормошит мама за плечи Володю.

Хӗллехи каҫ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Часах ӑна, хӑйса ҫитсе, хулпуҫҫинчен те тӗкрӗм.
И скоро, дружбы не тая, бью по плечу его я.

Ҫулла дачӑра Владимир Маяковский курнӑ тӗлӗнмелле мыскара // Аркадий Ӗҫхӗл. Маяковский В.В. Пӗтӗм сасӑпа: сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 158 с. — 73–77 с.

Унтан Ваҫҫука хулпуҫҫинчен тытса чӑмӑртарӗ:
Потом порывисто сжал плечи Васька:

57 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Валя, Фенькӑна хулпуҫҫинчен ярса тытса, тинкерсех ун ҫинелле пӑхса илчӗ.
Валя трясет Феньку за плечо, смотрит на нее остановившимися глазами.

49 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Мазин тӑна кӗрсе ҫитсен, Трубачев Генкӑна хулпуҫҫинчен ыталаса тытрӗ те шкултан явӑнса хӑпаракан хура тӗтӗм ҫине тӗллесе кӑтартрӗ.
Когда Мазин пришел в себя, Трубачев, крепко обняв за плечи Генку, указывал ему на черный дым, валивший из школы.

47 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Ваҫҫук Генкӑна хулпуҫҫинчен ярса тытрӗ те: — Генка, Генка! Таратпӑр! Пире вӗлереҫҫӗ! — тесе кӑшкӑрса ячӗ.
Васек схватил Генку за плечи и с отчаянием закричал: — Генка, Генка! Бежим! Нас убьют!

Эсэсовец мучие, хулпуҫҫинчен ярса тытса, такан патнелле тӗртрӗ.
Эсэсовец схватил деда за плечи и толкнул его к виселице.

Мазин салхуллӑн та шанчӑксӑррӑн шыв ҫине пӑхса тӑчӗ, унтан хыҫалалла ҫаврӑнса, Трубачев патне пычӗ те ӑна ерипен хулпуҫҫинчен тӗкрӗ:
Мазин мрачно и безнадежно смотрел на воду, потом повернулся, подошел к Трубачеву и тихонько тронул его за плечо:

43 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Вӑл Генкӑна хулпуҫҫинчен ярса тытрӗ:
Он схватил за плечо Генку:

Каҫпа такам Ваҫҫука хулпуҫҫинчен тӗкрӗ.
Ночью кто-то тронул Васька за плечо.

42 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Валя унпа юнашар пырса ларчӗ, ӑна хулпуҫҫинчен ыталаса тытрӗ.
Валя села с ней рядом, обняла ее за плечи:

40 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Вӑл Павлика хӑй патнелле туртса илчӗ те, ӑна хулпуҫҫинчен лӑпкаса, пуҫӗнчен тытса ачашларӗ.
Он притянул к себе Павлика, потрогал его худенькие плечики, неловко потрепал по голове:

Фашистсем, Степан Ильича ырласа, хулпуҫҫинчен лӑпка-лӑпка илеҫҫӗ.
Фашисты одобрительно хлопали Степана Ильича по плечу.

36 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Петро ӑна, хулпуҫҫинчен ярса тытса, урайне тӗртсе ячӗ:
Петро схватил ее за плечи, швырнул об пол:

Оксана Игната палласа илчӗ те, амӑшӗ ачашланӑ пек, хулпуҫҫинчен тытса ачашларӗ.
Оксана узнала Игната, с теплой, материнской лаской погладила по плечу.

35 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Илья ӑна хулпуҫҫинчен ҫапса илчӗ.
Илья похлопал его по плечу.

34 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Ваҫҫук юлташӗсене хулпуҫҫинчен ыталаса тытрӗ те пӑшӑлтатса хӑвӑрт темскер каларӗ.
Васек совсем понизил голос и, обхватив за плечи товарищей, зашептал им что-то быстро и страстно.

33 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Мазин Петькӑна хулпуҫҫинчен тытса каялла ҫавӑрчӗ.
Мазин взял Петьку за плечи и повернул его назад.

31 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика