Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хамран (тĕпĕ: хам) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Акӑ — эпӗ, тӗслӗхрен, хамран виҫӗ утӑмран хаҫат вулаятӑп.

Я вот, например, газету могу читать в трех шагах от себя.

Суккӑр Дей Канет // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 379–382 с.

Мӗнех… эпӗ ҫакна хамран питех те ӑстан, чеен сирсе ятӑм.

Однако я мастерски отклонил подозрение.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 363–369 с.

Унтан, каҫ пулсан, кӑнтӑрла мӗн курни каллех сӗвӗрӗлсе ҫухалчӗ; пӳлӗмре, салтӑнмасӑрах, ҫӗре каллӗ-маллӗ утса ирттертӗм, «Ҫав ҫынсем ӑҫта каяҫҫӗ?» — хамран хам ыйтрӑм эпӗ.

Снова с наступлением темноты я перестал видеть виденное и проходил всю ночь, не раздеваясь, по комнатам, Куда идут эти люди? — спрашивал я себя.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 327–333 с.

Апла пулман пулсан, эпӗ, хамран ыйтакана хирӗҫ пурне те: ман аттене революционер пулнӑшӑн персе вӗлернӗ, тенӗ пулӑттӑм, пурте ҫӑварӗсене хупнӑ пулӗччӗҫ те, вара нихӑшӗ те ман ҫине пӳрнипе те тӗллесе кӑтартмӗччӗҫ.

То хоть бы я мог сказать в ответ всем, что моего отца расстреляли за то, что он был революционером, и все бы заткнули рты и никто бы не тыкал в меня пальцем,

I сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Ҫапла, ирӗксӗртенех хам атте ӗҫне пӗрле хутшӑнса кайнӑ хыҫҫӑн, эпӗ унпа калаҫасса та урӑхла — хамран асли пек, анчах пӗр тан пек калаҫма пуҫларӑм.

С тех пор как я стал невольным сообщником отца, я и разговаривал с ним по-другому: как со старшим, но равным.

VIII сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Халӗ ӗнте ҫӗрӗпе асаплантарнӑ шухӑшах ман пуҫӑма тӗреклӗн кӗрсе вырнаҫрӗ те, эпӗ ӑна малашне хамран сирсе яма та тӑрӑшмарӑм.

И теперь уже та назойливая мысль, которая так мучила меня ночью, прочно утвердилась в моей голове, и я уже не силился отделаться от нее.

VII сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Тата хамран хушса хуратӑп: авкаланса-хуҫкаланса, сывлӑшсӑр антӑхса ӳкет те — тӗнчен суя мӗн пур вут-хӗмне ылханать!

И — добавлю я сам — пока, корчась и издыхая, не проклянет все лукавые огни мира!

V сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Хамран пурнӑҫӑм тӑршшӗпех йӗрӗнӗп, анчах чӑтса ирттеретӗпех, — ассӑн сывларӗ Спангид.

— Всю жизнь буду себя презирать, однако стерплю, — вздохнул Спангид.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 276–284 с.

Ыратнӑран, сехре хӑпнӑран ухмаха ернӗн кӑшкӑрса ылханчӑк ылмашмӑша хамран туртса уйӑртӑм, ҫурӑмне хуҫрӑм та ҫара уранах таптаса вӗлертӗм, анчах вӑл манӑн алӑсенче ҫӗленле авкаланнӑ чухне аллӑмсене, пит-куҫа, кӑкӑра хӗп-хӗрлӗ юн тухиччен чӑрмаласа пӗтерчӗ.

Безумно крича от боли и ужаса, я оторвал проклятого оборотня, сломал ему спину и придушил босыми ногами, но пока он змеей бился в моих руках — и руки, и лицо, и грудь залились кровью.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 174–191 с.

Вӑл пӗкӗрӗлсе, типӗ, ҫӳп-ҫӳхе аллипе ывӑҫласа ҫӑкӑр хыттине шӑлсӑр ҫӑварӗпе чӑмланине, тӗпренчӗкӗсем ал тупанӗ ҫине ӳкнине курсан пӗрре ҫеҫ мар култӑм, хамран хам ыйтрӑм:

Глядя иногда, как, сгорбившись, подставив горсточкой сухую, прозрачную руку, старается он прожевать корочку беззубыми челюстями, а крошки вываливаются на ладонь, смеялся я не раз, задавая себе вопрос:

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 174–191 с.

Пытармастӑп: ҫав самантра хамран хам йӗрӗнтӗм… ӑна хӑваласа ҫитсен икӗ хут чышкӑланӑшӑн.

У меня было, признаться, погано на душе, так как я ударил его два раза, когда настиг…

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Хамран та, Тарьерен те питӗ пысӑк салам сана.

Куҫарса пулӑш

4 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Эппин, улталаттармӑп, култармӑп хамран.

Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Хамран никама ирттерместӗп!

Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Шӑнса вилетӗп тесе шутлатӑп, сасартӑк хамран темиҫе утӑмра кӑна пӗчӗк кайӑк курӑнчӗ.

Думал я, что замерзну, как вдруг в нескольких шагах от меня показался маленький зверек.

Ачана ят параҫҫӗ // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Джеймс Ш. Пӗчӗк индеец Синопа: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 109 с.

Пӗрле ӗҫлесен ӑна хамран тартмастӑпах пулӗ тетӗп.

Куҫарса пулӑш

Суд // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 100–133 c.

Хамран сивӗтес мар.

Куҫарса пулӑш

Аля. Алевтина // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 100–133 c.

— Ҫук, хӗрӗм, тек эп сана хамран ниҫта та уйӑрмастӑп.

— Нет, дочка, я тебя больше никогда от себя не отпущу.

Аня… Анечка… Анна // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 3–67 c.

Хамран ҫакна калатӑп: ӗненетӗп, турӑҫӑм, ӗненетӗп, — лӑпкӑ Дон халчченхи йӗркесемпех ҫирӗппӗн тӑрӗ.

От себя прибавлю: верю, господи, верю, — да будет стоять нерушимо тихий Дон.

9 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Хамӑн ывӑлӑм ҫине пӑхмассерен кашнинчех хамран эпӗ ҫапла ыйтатӑп, нивушлӗ ҫак арҫын ачаран пӗр-пӗр пысӑк ҫын ӳссе ҫитӗнет?

— Всякий раз, когда я гляжу на Эмиля, я спрашиваю себя: ну неужели из него не вырастет какой-нибудь большой человек?

Шӑматкун, декабрӗн 18-мӗшӗнче Эмиль пӗтӗм Ленниберга ялне тӗлӗнтерчӗ, ҫакӑншӑн унӑн мӗнпур ҫылӑхӗсене каҫарчӗҫ. Тӗрӗсрех каласан, вӗсем ҫинчен манса кайрӗҫ // Галина Матвеева. Линдгрен А. Лённебергӑри Эмиль мыскарисем: повесть; чӑвашла Г.А. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2018. — 203 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех