Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хамран (тĕпĕ: хам) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Чи малтанах хӗрӳллӗ салам сире иксӗре те асламуран, Павлушран, Хӗветӗртен тата хамран.

Куҫарса пулӑш

7 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Халь, ав, хамран та ирттерет хӑш чухне, хе-хе-хе! — хӗпӗртесе каларӗ Паймук.

Куҫарса пулӑш

3 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Эпӗ унӑн сӑпатне ҫав тери чӗррӗн туятӑп — пӗччен юлнӑ самантсенче унпа калаҫма пултаратӑп, — тӗлӗнтермӗш е килӗшӳсӗрлӗх туйӑмӗсӗр; анчах унӑн ҫепӗҫ те хӗрӳ авӑкӗ-ӑнтӑлӑвӗ аса илӳре ҫине-ҫинех сӑнарлансан тата ҫак ҫурма ача кӗлетки ман ҫума пырса тӗршӗннин туйӑмне хӑваласа ярайман чухне, — ӑна, чӑннипе калас тӑк, пуҫӗнчен ачашламалла, — эпӗ хамран хам ыйтатӑп:

Я ощущал ее личность так живо, что мог говорить с ней, находясь один, без чувства странности или нелепости, но когда воспоминание повторяло ее нежный и горячий порыв, причем я не мог прогнать ощущение прильнувшего ко мне тела этого полуребенка, которого надо было, строго говоря, гладить по голове, — я спрашивал себя:

XXXV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

— …Турӑшӑн та, — пӳлчӗ Синкрайт, — каласамӑр; хамран килнине пӗтӗмпех, пӗтӗмпех!..

— Говорите, ради бога, — прервал Синкрайт, — я сделаю все!

XXIII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Хамран та ытларах кирлӗ.

Куҫарса пулӑш

XII // Юлия Силэм. Силэм Ю. Юр ҫинчи кӑвайт: повесть. — Шупашкар: КПСС Чӑваш обкомӗн издательстви. 1990 — 64 с.

Эпӗ ӑна хампа пӗрле пӳрте илсе кӗреттӗм, хамран пӗртте уйӑрмӑттӑм.

Куҫарса пулӑш

III // Юлия Силэм. Силэм Ю. Юр ҫинчи кӑвайт: повесть. — Шупашкар: КПСС Чӑваш обкомӗн издательстви. 1990 — 64 с.

Ҫапла, эпӗ хамран ыйтатӑн та вӗчерхенетӗп.

Да, я себя спрашивал и раздражался.

XVIII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

— Эпӗ хамран хам та ыйтатӑп, — хуравларӗ Проктор, — ҫавӑнпа та ҫемье ӗҫӗсенче чуна уҫса панӑшӑн — сирӗншӗн, паллах, кичем япаласемшӗн — каҫарсамӑр…

— Я сам себя спрашивал, — отвечал Проктор, — и простите за откровенность в семейных делах, для вас, конечно, скучных…

XVIII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Хамран хам намӑсланатӑп.

Я стыжусь себя.

XVI сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Пукан ҫинчен ҫӗкленмесӗр хама шалтан пӑхса тӗпчетӗп, сӑлтав тупма тӑрӑшатӑп, ӑшӑмра хамран Филатр йӑлӑхтармарӗ-ши тесе ыйтатӑп.

Еще не вставая, я заглянул в себя, пытаясь найти причину и спрашивая, не утомлен ли я Филатром.

IV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Эпӗ питӗ ҫӑмӑл ҫуратрӑм, хамран мӗн килнине йӑлт пурнӑҫларӑм.

Куҫарса пулӑш

Ачапа пӗрле анне ҫуралать // Ирина Трифонова. «Сувар», 2010.01.15, 3№(837), 9 стр.

Йӗнерлерӗмӗр, утланса лартӑмӑр та кӑнтӑралла ҫул тытрӑмӑр; унтан Биг малта пыракан Астарота хӑваласа ҫитрӗ, вӗсем ҫак кунхи пулӑмсем пирки шӑппӑн калаҫкаласа ту тайлӑмӗнчи вӗтлӗхе учӗсене уттарса кӗчӗҫ, эпӗ вара вӗсем хыҫҫӑн пынӑ май хамран ыйтатӑп: эпӗ кӳнтелен те, хутшӑнташ та пулса ҫапӑҫни чӑнахах та пулса иртрӗ-ши?

Оседлав их, мы тронулись к югу; затем Биг нагнал ехавшего впереди Астарота, и они, тихо разговаривая о происшествиях дня, шагом погрузились в заросль на склоне горы, а я, следуя за ними, спрашивал себя: точно ли произошло все, в чем был я свидетелем и участником?

VII. Таврӑну // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Хамран култарас мар тесе мӗн те-тӗр каласран тытӑнса тӑратӑп, чӑн та, кӑштах хумханатӑп.

Не желая быть смешным, я воздержался от всякого вмешательства, хотя несколько волновался.

III. Никампа нимӗн валли те мар // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Ку, чӑн та, — хамӑра юратаслӑхран, анчах ку мӗскӗн, мӑн кӑмӑллӑх туйӑмӗсенчен мар тетӗп, ҫавӑнпа та — хамран килес тӗк — сире, чӗрӗ-сывӑскере, Стэнлирен маларах эпӗ тупса палӑртни пирки шарламӑттӑм.

Это, правда, самолюбие, но оно вытекает из побуждений далеко не низких, поэтому я и скрыл бы, если бы мог, что имел счастье раньше Стэнли найти вас живым.

XVIII. Ливингстонпа сыв пуллашни // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Хамран килет тӗк — эпӗ сирӗн патӑрта пулнин фактне те пытарӑттӑм.

Если бы я мог, я скрыл бы самый факт моего пребывания у вас.

XVIII. Ливингстонпа сыв пуллашни // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Ҫӳпӗлес мар тесе ҫунатсене чӑмӑртанӑ ал тупанӗ ҫине тататӑп, хамран хам такӑнтӑм та — якӑлти хӗрлӗ сӑн-питрен ман ҫине мӑшӑр хура куҫ тинкернине асӑрхарӑм.

Обрывая их в зажатую горсть, чтобы не сорить, и спотыкаясь среди тренов, я заметил, что на меня смотрит пара черных глаз с румяного кокетливого лица.

XVII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Ҫак самантра хамран сылтӑмра, стена енче, паллӑ мар пӗлтерӗшлӗ ансӑр металл питӗркӗче асӑрхарӑм.

И тут я заметил справа от себя, в той стороне, где находилась стена, узкую металлическую защелку неизвестного назначения.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

«Чӑнах та пуҫланчӗ-ши?» — хамран хам ыйтрӑм эпӗ; чӗр куҫҫисем чӗтреҫҫӗ.

«Неужели началось?» — спрашивал я себя; мои колени дрожали.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Ҫакна ҫеҫ астӑватӑп: эпӗ хӑрах чӗркуҫҫи ҫине пӗшкӗнсе, хамран икҫӗр утӑмран ытлах мар таракан пӗр нимӗҫпе нумайччен хире-хирӗҫ персе тӑтӑм.

Помню, как, опустившись на одно колено, я долго перестреливался все с одним и тем же немцем, находившимся не далее как в двухстах шагах от меня.

VI сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

— Пин, пин… таррах! — тенӗ хамран инҫех те мар паллакан кайӑк сасси илтӗнсе кайрӗ.

«Пинь, пинь… таррах» — услышал я рядом с собой знакомый свист.

I сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех