Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

уррӑн (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Мӗншӗн нимӗн те пулмӗ? — терӗ вӑл юлташӗ ҫине лӑпкӑн та тӑп-тӑр уррӑн пӑхса.

И спокойно спросил своего собеседника: — Почему, ты думаешь, не выйдет? — Был он совершенно трезв.

Хупахри тытӑҫу // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Вӑл, халичченхи пекех, студентсемпе, уйрӑммӑнах, нимӗҫсен айван профессорӗсене хӑйсем япала ҫине уррӑн пӑхнипе малтанлӑха тӗлӗнтерекен, каярахпа ҫав профессорсенех хӑйсем нимӗскер ӗҫсӗр, пачах наянланса кайнипе тӗлӗнтерекен ҫамрӑк вырӑс физикӗсемпе тата химикӗсемпе явӑҫса пурӑнать.

Она по-прежнему якшается с студентами, особенно с молодыми русскими физиками и химиками, которыми наполнен Гейдельберг и которые, удивляя на первых порах наивных немецких профессоров своим трезвым взглядом на вещи, впоследствии удивляют тех же самых профессоров своим совершенным бездействием и абсолютною ленью.

XXVIII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Анчах ир еннелле, юратуллӑ вӑйӑн вӗри ытамӗнче йӑпанса тӑраннӑ хыҫҫӑн, Григорий, темле пачах хӑйне пырса тивмен япала ҫинчен шухӑшланӑ пек, уррӑн та сӳрӗккӗн шухӑшларӗ:

Но к утру, пресытившись любовной горячностью очередной утехи, Григорий трезво и равнодушно, как о посторонней, думал:

XLII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

 — Уррӑн шухӑшлама пӗлместӗр!

— Просто не имеете здравого рассудка!

1 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Наталья ашшӗ патӗнче «халӑхран уйрӑм хохол» пек пурӑнать: ӑна шавах Григорий хӑй патне таврӑнассӑн туйӑнать, ӑс-хакӑлӗ уррӑн пӑшӑлтатса каланине итлемесӗр, пӗтӗм чун-чӗререн кӗтет; ҫӗрӗпе ӑша ҫунтаракан тунсӑх пуснипе асапланать вӑл, кӗтмен ҫӗртенех тивӗҫсӗр таптаса тӑкса кӳрентерни унӑн чӗрине шӗкӗлчет.

Наталья жила у отца, «как хохол на отживе»: ей все казалось, что Григорий вернется к ней, сердцем ждала, не вслушиваясь в трезвый нашепот разума; исходила ночами в жгучей тоске, крушилась, растоптанная нежданной, незаслуженной обидой.

15 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех