Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тайӑнчӗ (тĕпĕ: тайӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Йӗрсе ярасран аран чӑтса, Марийка чӑлана кӗчӗ те кровать ҫине ларса кӑмака ҫумне тайӑнчӗ.

Едва сдерживая слезы, Марийка села на свою кровать, прислонилась спиной к печи.

III // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

— Итле-ха, тусӑм, — Лозневой та лар ҫинелле тайӑнчӗ.

— Слушай, дорогой, — Лозневой тоже склонился на ларь.

XVI // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

— Вӑтӑрмӗш ҫултанпа курманччӗ-ха ун пеккисене, — Костя лар ҫинелле тайӑнчӗ.

— С тридцатого года не видел таких, — Костя склонился на ларь.

XVI // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Ромашов асӑрхамасӑр ҫул айккине, хӑлтӑ ҫӗре пусрӗ те мелсӗррӗн тайӑнчӗ, вӑтанчӑклӑн мӑкӑртатрӗ:

Ромашов оступился в рыхлую землю, неуклюже споткнулся и пробормотал стыдливо:

XVI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Кӳмен урлӑ хӑми ҫине тайӑнчӗ, сывпуллашнине палӑртса, аллине чӑмӑртаса тытрӗ.

Он оперся на поперечную доску и крайне церемонно сложил руки в знак прощального приветствия.

Застава хыҫне // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 75–89 стр.

Майор пукан хыҫӗ ҫине тайӑнчӗ, халӗ те хӑй умӗнче ура ҫинчех тӑракан лётчик ҫине тӗлӗнсе пӑхрӗ те, ӑна хӑех пукан шутарса пачӗ.

Майор откинулся на спинку стула, удивленно уставился на летчика, все еще стоявшего перед ним, и сам придвинул ему стул.

6 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Пӗр хушӑ вӗсем иккӗшӗ те ним шарламасӑр чаврӗҫ, унтан Гек алтма пӑрахрӗ, кӗреҫе ҫине тайӑнчӗ, ҫамки ҫинчен шултра тар тумламӗсене ҫаннипе шӑлса илчӗ те: — Ҫак шӑтӑка алтса пӗтерсен, кайран ӑҫта чаватпӑр-ха? — терӗ.

Некоторое время они копали молча, под конец Гек оперся на лопату, смахнул рукавом капельки пота со лба и спросил: — Где ты собираешься копать после этого места?

25-мӗш сыпӑк. Тӑпра ӑшне алтса чикнӗ укҫана тупма тӑрӑшни // Феодосия Ишетер. М. Твен. Том Сойер темтепӗр курса ҫӳрени. Шупашкар, Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 232 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех