Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

таврӑнчӗ (тĕпĕ: таврӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Кӑмӑл-туйӑм каллех таврӑнчӗ, анчах халӗ — авӑккӑн тата пусӑрӑнчӑклӑн, вӑл Гез сӑпачӗпе — пулмалла мар ҫыхӑнура.

Впечатление повторилось, но (теперь) — резко и тяжело; оно неестественно соединялось с личностью Геза.

ХII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Тӳре таврӑнчӗ, халӗ вӑл сивлек мар; алӑка кӑмӑллӑ пуҫ тайӑмпа уҫрӗ, кӗҫех пӳлӗме лекрӗм те — халӗ хам калаҫма тивӗҫлӗ тӗп хуҫасенчен пӗрне куратӑп.

Уже не угрюмо, а приветливо поклонясь, он открыл дверь, и я, войдя в кабинет, увидел одного из главных хозяев, с которым мне следовало теперь говорить.

VII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

— Тинех Бутлер таврӑнчӗ.

— Это вернулся наконец Бутлер.

V сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Пурнӑҫӑм патне унӑн чи хаяр-хивре енчен пырса тӑтӑм, пурнӑҫӑм вара ман патӑма яланхи пекех — ҫамрӑкскер — таврӑнчӗ.

Я подошел к жизни с самой грозной ее стороны: увлечения, пренебрегающего даже смертью, и она вернулась ко мне юная, как всегда.

VII. Таврӑну // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Хушӑкра ҫул кӗрлет те ахӑрать, ҫухӑру-мӗкӗрӳпе, кӑшкӑрупа, шавпа тата сӗхӗрлентерекен пӑтрашу-арпашупа тулнӑ кӗрлевӗн малтан вӑйлах мар кӗмсӗртетӗвӗ янӑравлӑ ахрӑмпа ҫапӑнса таврӑнчӗ те — аҫа ҫапнӑ чухнехилле сирпӗнсе сарӑлчӗ.

Проход загудел и взвыл, слабые вначале раскаты гула, полного воплей, крика, звона и угрожающего смятения, отраженные глухим эхом, усилились до громоподобного взрыва.

VI. Фильбанк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Лев Саввич тата тепӗр рюмка тултарса ӗҫрӗ те вӑйӑ сӗтелӗ патне таврӑнчӗ.

Лев Саввич выпил еще одну рюмку и отправился к игорному столу.

Тавӑру // Аҫтахар Плотников. https://chuvash.org/lib/haylav/7548.html

Горн хӗрӗн пӗр сӑмахне те вӗҫертес мар тесе итлет, пичӗ пӗрре шуралать, тепре хӗрелет, акӑ тинех хӑйӗн тӗсӗ таврӑнчӗ.

Горн слушал, стараясь не проронить ни одного слова. Лицо его то бледнело, то розовело и, наконец, приняло натуральный цвет.

VII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Горн кӗписӗр, блузисӗр таврӑнчӗ; вӗсене ҫурса тунӑ пӗчӗк ҫыхӑсем — сӑран сумккинче, вӗсем хул пуҫҫине йывӑрӑшӗпе пусарсах лартнӑ, Горн аллисене аран-аран хускаткалать.

Горн вернулся без рубашки и блузы, с кожаной сумкой, полной маленьких узелков, сделанных из упомянутых вещей и оттянувших его плечи так, что было больно двигать руками.

VII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Горн шухӑшламасӑрах тепӗр утӑм турӗ, таврӑнчӗ те юнашар вырнаҫрӗ, татнӑ курӑк ҫулҫине кӑшлать.

Он сделал по инерции шаг вперед, вернулся и сел рядом, покусывая сорванный стебелек.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Сунарҫа тарҫӑ кӗтсе илчӗ, Гента мӗн кирлине итлерӗ те пӳрте кӗчӗ, кӗҫех хуравпа таврӑнчӗ: «Тухтӑр хӑнана шейх ун патне кӗме ыйтать».

Охотника встретил слуга, который, выслушав, что хочет Гент, пошел в дом и вернулся с ответом: шейх просит гостя доктора пожаловать к нему.

XVII. Араб тараватлӑхӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Вӑл кайрӗ те темиҫе минутран таврӑнчӗ — пӑлханчӑк тата кӑсӑклӑ.

Он ушел и вернулся через несколько минут, весьма возбужденный и заинтересованный.

XV. Ливингстон // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Каҫ пулсан, таврара канӑҫсӑрлантараканни ҫуккине тӗпчесе палӑртсан Гент каллех Зимбизона таврӑнчӗ, — ялта халӗ те пуш-пушӑ, сивлек.

К ночи, видя, что окрестности тихи, Гент снова прошел в Зимбизо, по-прежнему пустое и мрачное.

XI. Вӗлерме хӑтланни // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Шау таврӑнчӗ.

Шау вернулся.

IX. Сӑпайлӑх урокӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Генг симбона таврӑнчӗ, унта кӑвайтри кӑварсем сӳнейменччӗ-ха, Стэнлин хушӗ-пӳртӗнче те ҫутӑ.

Гент вернулся в симбо, где застал еще не потухшие костры и свет в хижине Стэнли.

VII. Зимбауэни каварҫисем // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Ҫӑлӑннӑскер шурӑ ҫыннӑн урисене чарӑнайми ыталать, акӑ тинех ун патне ҫыхӑнуллӑ пуплев таврӑнчӗ.

Спасенный неистово обнимал ноги белого человека, и наконец способность связной речи вернулась к нему.

V. Мул тӑвӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Ҫисе тӑрансан Гент вырнаҫтармӑшне таврӑнчӗ, каҫ пултти тӗлнелле хаклӑ япаласене тӗплӗн тата тӑм савӑтсенчи мула ҫывхартуллӑн шутласа ҫырса тухрӗ.

Кончив есть, Гент вернулся в тайник, где составил к вечеру подробную опись драгоценных вещей и приблизительную — содержимого глиняных сосудов.

V. Мул тӑвӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Гент аннӑ ҫулнах таврӑнчӗ, хӑйне мухтаса кӑшкӑрашнине чӗнмесӗр йышӑнать.

Гент вернулся тем же путем, молча принимая возгласы одобрения.

IV. Слон сунарҫисем // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Эпӗ хӑранипе тӑпах чарӑнса тӑтӑм, ҫакна пула Поп хыпаланса каялла таврӑнчӗ.

Я остановился в испуге, так что, спеша и опередив меня, Поп должен был вернуться.

XIX // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Ку темле тӗлӗнмеллерех курӑнать пулин те — мана арҫын ачан тискер выҫлӑхӗ — ӑна пусӑрӑнтарсах ҫитернӗ ҫӗнӗ кӑмӑл-туйӑм, курӑну-пулӑм хушшинче тулсах ҫитнӗ выҫлӑх тӑруках хыттӑн ҫавӑрса ҫапрӗ; эпӗ хура эрехлӗ витӗр курӑнакан ҫӳллӗ стакана пушатса хутӑм, хама хам алӑра тытма пуҫларӑм та ним юлми икӗ хут ҫисе ятӑм, ҫакна кура турилкке виҫҫӗмӗш хут туллин таврӑнчӗ.

Как, может быть, ни покажется странным, меня вдруг захлестнул зверский мальчишеский голод, давно накоплявшийся среди подавляющих его впечатлений; я осушил высокий прозрачный стакан с черным вином, обрел самого себя и съел дважды все без остатка, почему тарелка вернулась полная в третий раз.

XVII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Манӑн турилкке ҫухалчӗ те сывлӑшра таҫтан тупӑннӑ алӑ айӗнчен таврӑнчӗ, — мӗнпе?

Моя тарелка исчезла и вернулась из откуда-то взявшейся в воздухе руки, — с чем?

XVII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех