Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

сӑваплӑ сăмах пирĕн базăра пур.
сӑваплӑ (тĕпĕ: сӑваплӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
2006 ҫулхи ҫурла уйӑхӗнче прихут ҫыннисем валли кивӗ чиркӳ ҫумӗнче ҫӗнӗ Сӑваплӑ Ильински храма уҫнӑ.

В августе 2006 года возле старой церкви для прихожан открыт новый Свято-Ильинский храм.

Россошь // Аҫтахар Плотников. https://cv.wikipedia.org/wiki/%D0%A0%D0% ... 1%88%D1%8C

— Тинӗсре сӑваплӑ хуласем пулмаҫҫӗ-им?

— А в море праведные города не бывают?

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Унта сӑваплӑ ҫынсем пурӑннӑ.

В нем — одни праведники жили.

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Тивӗҫлӗ пулнӑ ҫав… сӑваплӑ этем… — тенӗ итлесе ларакансем ассӑн сывласа.

— Удостоился… праведник…— вздыхая, отвечают они.

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Ҫылӑхлӑ ӳт анчах пулсан, епле-ха сӑваплӑ пулма пултаратӑп эпӗ? — тет.

— Как, говорит, могу быть праведным, ежели я — плоть?

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Пурте вӗсем пӗр пекех сӑваплӑ, пӗр пекех ятсӑрсем пулнӑ, кил хуҫине, Антонина Ивановнӑна, ҫӳллӗ те хытанка хӗрарӑма, пӑхӑнса тӑнӑ.

Все они были одинаково благочестивы, безличны и подчинены Антонине Ивановне, хозяйке дома, женщине высокой, худой.

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Раҫҫей ялавӗ — Тӑван ҫӗршывӑмӑрӑн аслӑлӑхӗпе мухтавлӑхӗн сӑваплӑ символӗ.

Российский флаг — символ величия и славы нашей необъятной Родины.

Раҫҫей Федерацийӗн Патшалӑх Ялавӗн кунӗ ячӗпе саламлани (2021) // Олег Николаев. http://glava.cap.ru/news/2021/08/22/glav ... aet-s-dnem

Ҫак укҫа ҫинчен шухӑшла-шухӑшла Федорка ухмаха ерес патнех ҫитнӗ: кӑнтӑр кунӗнчех ӑна ҫав сӑваплӑ ҫичӗ тенкӗ курӑна пуҫланӑ — виҫӗ тенкӗлӗх икӗ симӗс укҫа, пӗр тенкӗлӗх пӗр сарӑ укҫа куҫ умӗнчен кайман…

Иногда Федорку просто брала какая-то одурь от этих расчетов; ей наяву начинали грезиться роковые семь рублей: она с открытыми глазами видела две трехрублевых зелененьких бумажки и одну желтенькую рублевку…

V // Мирун Еник. Мамин-Сибиряк Д.Н. Тӑрантаракан тата ытти калавсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 48 с. — 3–18 с.

Ҫар карапӗ пӗр хушӑ Сӑваплӑ Ураталлӑ ту хысакӗ ҫийӗн ҫаврӑнчӗ, унтан Азора еннелле пӑрӑнчӗ те — халӗ сасси илтӗнмест.

Военный корабль кружился некоторое время над скалами Священного Порога, затем — ушёл в сторону Азоры, и где-то сел.

Тарни // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Сӑваплӑ Урата тӗксӗм ылтӑнла йӑлтӑртатать.

Поблёскивал тусклым золотом Священный Порог.

Хао // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Сӑваплӑ Урата тӗпсӗрлӗхне Лось пӗччен анчӗ.

Лось один спустился в пропасть к Священному Порогу.

Хао // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Терраса варринче Сӑваплӑ Урата выртать, — ҫӗре ҫурри таран кӗнӗ, мӑкпа витӗннӗ.

Посреди террасы лежал, до половины ушедший в почву, покрытый мхами, Священный Порог.

Авалхи юрӑ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Унӑн пӗтмӗшне татса панӑ: Атлантсем хӑйсен кӳпӗнчӗк мулне ҫеҫ хӳтӗлееҫҫӗ, куҫса ҫӳревҫӗсен вара — сӑваплӑ ҫӑткӑнлӑх, тата — тахҫанах ӗмӗтленнӗ ҫӗре ҫитсе тӗпленесси.

Участь её была предрешена: Атланты могли только защищать пресытившее их богатство, у кочевников была священная жадность и вера в обетование.

Аэлитӑн иккӗмӗш калавӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Атлантидӑн тахҫанах ӗмӗтленнӗ ҫӗрӗ ҫине ярса пуссанах куҫса ҫӳревҫӗсем сӑваплӑ Туле хулине тапӑнаҫҫӗ.

Ступив за заповедную землю Атлантиды, кочевники напали на священный город Туле.

Аэлитӑн иккӗмӗш калавӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Ӗҫ — сӑваплӑ.

Труд был священен.

Аэлитӑн иккӗмӗш калавӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Вӑл Сӑваплӑ Урата вучӗ патне ҫывхарать те мӗн пур ту хушӑкӗсенчен пуҫтарӑннӑ Аолсен умӗнче калаҫать:

Он приблизился к огням Священного Порога и стал говорить Аолам, собравшимся от всех ущелий:

Аэлитӑн пӗрремӗш калавӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Анчах Магацитлсем Кӗтӳҫе ӗненекенсене тӗкӗнмеҫҫӗ, Сӑваплӑ Уратаран перӗнмеҫҫӗ, Соам гейзер ҫывӑхне пымаҫҫӗ, ту хушӑкӗсене шала кӗмеҫҫӗ, — унта вара кӑнтӑрлахи сехетсенче вӗрсе иртекен ҫил вӑрттӑн-ытарлӑ сасӑ кӑларать; ку — улла юрри.

Но Магацитлы не трогали верующих в Пастуха, не касались Священного Порога, не приближались к гейзеру Соам, не входили в глубину горных ущелий, где в полдневный час пролетающий ветер издавал таинственные звуки — песню уллы.

Аэлитӑн пӗрремӗш калавӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Лизиазира тӑвӗсен хушшинче Кӗтӳҫе ӗненекенсем Сӑваплӑ Урата тӑваҫҫӗ (ун айӗнче усал выртать).

В горах Лизиазиры верующие в Пастуха построили Священный Порог, под которым лежало зло.

Аэлитӑн пӗрремӗш калавӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Асту: Вонифатий — пӗрре тытӑнсан чарӑна пӗлмесӗр эрех ӗҫнӗрен; — пит пысӑк асап тӳснӗ Варвара — шӑл ыратнинчен сарӑмсӑр вилесрен; сӑваплӑ Василий — сив тытнинчен, вӗри чиртен…

Запомни: Вонифатий — от запоя; Варвара Великомученица — от зубной боли, нечаянныя смерти; Василий Блаженный — от лихорадки, горячки…

XII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Ман хуҫасем, ҫывӑх ҫынсене хӗнесе асап кӑтартнӑ пек, пӑхса выляса ҫеҫ тӑратчӗҫ, хӑйсем ҫав тери сӑваплӑ, йывӑр та кичемлӗ пурӑннӑшӑн пурне те тавӑрнӑ пек туйӑнатчӗ.

Мои хозяева только забавлялись, словесно истязуя ближних, и как бы мстили всем за то, что сами живут так благочестиво, трудно и скучно.

X. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех