Шырав

Шырав ĕçĕ:

синьор (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

— Эпӗ пуканесен наукин тухтӑрӗ, паллӑ театрӑн директорӗ, аслӑ орденсен кавалерӗ, Тарабарти королӗн чи ҫывӑх тусӗ, синьор Карабас Барабас, акӑ кам эпӗ… — терӗ вӑл полицейскине хирӗҫ.
— Я доктор кукольных наук, директор знаменитого театра, кавалер высших орденов, ближайший друг Тарабарского короля, синьор Карабас Барабас…

Буратино Карло ашшӗпе, Мальвинӑпа, Пьеропа тата Артемонпа пӗрле килне тавӑрӑнать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

— Чирлӗ йыттине, синьор Карабас Барабас, эсир мана парӑр.
— Больную собачку-пуделя, синьор Карабас Барабас, вы мне отдайте.

Буратино хӑйӗн пурӑнӑҫӗнче пуҫласа питех те пысӑк хуйхӑна кӗрсе ӳкет, анчах ӗҫ аванах майлашса каять // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Тилӗ темиҫе хутчен укҫасене шутласа пӑхрӗ те, вӑрӑммӑн сывласа илсе, ҫуррине кушак аҫине пачӗ, унтан урине тӑсса кӑтартса: — Вӑл, синьор, сирӗн сӑмса айӗнчех, авӑ ҫав кӑкшӑмра… — терӗ.
Лиса несколько раз пересчитала монеты, вздохнула, отдавая половину коту, и указала лапой: — Он в этом кувшине, синьор, у вас под носом…

Буратино ылтӑн ҫӑраҫҫи вӑрттӑнлӑхне пӗлет // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

— Синьор, Карабас Барабас, пире мӗскӗнсене вунӑ ылтӑн укҫа парсан, эпир ҫак вырӑнтан сикмесӗрех сирӗн алла путсӗр Буратинона тытса паратпӑр, — терӗ.
— Синьор Карабас Барабас подарит нам на бедность десять золотых монет, и мы отдадим вам в руки негодяя Буратино, не сходя с этого места.

Укҫашӑн, синьор, вӗсем сан пата шуйттана хӑйне те сӗтӗрсе килме пултараҫҫӗ… — терӗ.
За деньги они приведут к вам, синьор, хоть самого чёрта…

— Синьор, сирӗн вӗсене шыраса ывӑнма та кирлӗ мар.
— Синьор, вам нечего утомлять себя поисками.

— Синьор, вӑл кӑкшӑм пушӑ, — тет хуҫи.
— Синьор, этот кувшин пуст, — ответил хозяин.

— Синьор главнокомандующи, ҫак апатланмалли пӳлӗме манӑн хуҫи асӑрхамалла мар кӗрсе каймалла.
— Синьор главнокомандующий, мне нужно бы пройти в харчевню, но так, чтобы хозяин меня не заметил.

Хуть те мӗн пулсан та, Буратино Карабас Барабасран ылтӑн ҫӑраҫҫи вӑрттӑнлӑхне ыйтса пӗлме шут тытать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

— Хӑналанӑр, синьор главнокомандующи, — терӗ вӑл.
— Угощайтесь, синьор главнокомандующий.

— Синьор, пирӗн кӑштах апатланмалла, вӑл путсӗрсене шыраса тупасси тӗттӗм пуличченех те тӑсӑлма пултарать, — тет Дуремар.
— Синьор, нам необходимо подкрепиться, — говорил Дуремар, — поиски негодяев могут затянуться до глубокой ночи.

Синьор Карабас Барабас икӗ полици-йытӑна тытса тӑрать.
Синьор Карабас держал на привязи двух полицейских собак.

Вӑрман хӗрринче питех те хӑрушӑ ҫапӑҫу пулчӗ // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Синьор Карабас Барабас мана курах кайрӗ.
Синьор Карабас Барабас увидел меня.

Пьеро хӑй мулкач ҫине утланса ларса, Ухмахсен Ҫӗршывне мӗнле пырса кӗни ҫинчен каласа кӑтартать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Ҫак сӑмахсене илтсен, синьор Карабас Барабас куҫӗсене сиктерсе кӑларчӗ, сиксе тӑчӗ, сухалӗсемпе ҫыхланса ларчӗ те тӳрех хӑраса ӳкнӗ Дуремар ҫинелле йӑванса кайрӗ, ӑна хӑйӗн хырӑмӗ ҫумне пӑчӑртаса тытрӗ те, вӑкӑр пек ҫухӑрса мӗкӗрсе ячӗ.
При этих словах Карабас Барабас выпучил глаза, вскочил, запутался в бороде, полетел прямо на испуганного Дуремара, прижал его к животу и заревел, как бык:

— Синьор, — тет каллех Дуремарӗ, — эпӗ питех те чаплӑ та пысӑк секрет пӗлетӗп.
«Синьор, — опять сказал Дуремар, — я знаю великую тайну.

Синьор Карабас Барабас чӗлӗмне нӑшлаттарса илчӗ те ҫапла каларӗ:
Синьор Карабас Барабас посопел трубкой и ответил:

— Синьор, эпӗ тутӑ та, ӑшӑнтӑм та, — терӗ вӑл.
«Синьор, я сыт и согрет, — сказал он.

Синьор Карабас Барабас мӑкӑртатса илчӗ:
Синьор Карабас Барабас проворчал:

Синьор Карабас Барабас кресла ҫинчен тӑчӗ, яланхи пекех сухалӗ ҫине таптарӗ те, ятлаҫса алӑка уҫрӗ.
И вижу: синьор Карабас Барабас поднялся с кресла, наступил, как всегда, на бороду, выругался и открыл дверь.

— Синьор Карабас Барабас мӑкӑртатма пуҫларӗ, — тет малалла Пьеро: — «Ҫакӑн пек путсӗр ҫанталӑкра кам сӗтӗрӗнсе ҫӳрет?» — тет Карабас Барабас.
Синьор Карабас Барабас заворчал: «Кого это принесло в такую собачью погоду?»

Эпӗ вӑл вӑрттӑнлӑха итлерӗм, ҫавӑнпа синьор Карабас Барабас мана полицейски-йытӑсемпе шырама тытӑннӑ та… — тет Пьеро.
Я подслушал тайну, и поэтому синьор Карабас Барабас разыскивает меня с полицейскими собаками.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика