Шырав

Шырав ĕçĕ:

синьор (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Синьор Карабас Барабас вучах патӗнче ларса чӗлӗм туртрӗ.
Синьор Карабас Барабас сидел около очага и курил трубку.

Пьеро хӑй мулкач ҫине утланса ларса, Ухмахсен Ҫӗршывне мӗнле пырса кӗни ҫинчен каласа кӑтартать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Синьор Карабас Барабас мана кунӗн-ҫӗрӗн кураймасӑр шыраса ҫӳрет.
Синьор Карабас Барабас преследует меня день и ночь.

Буратино Ухмахсен Ҫӗршывӗнчен тарать те, инкек-синкек тӗлӗшпе, хӑйӗн юлташне тӗл пулать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Ку хӗрача синьор Карабас Барабасӑн пуканесен театрӗнчи чи хитре те илемлӗ пукане пулнӑ.
Эта девочка была самой красивой куклой из кукольного театра синьора Карабаса Барабаса.

Сенкер ҫӳҫлӗ хӗрача Буратинона вилӗмрен ҫӑлса хӑварать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

— Питех те хушса хӑварчӗҫ, вӗсем сире вӑхӑта вӑраха ямасӑрах, синьор Буратино, вӑрманалла каякан ҫулпа чупма хушрӗҫ… — терӗ ӑна хирӗҫ хуҫи.
— Очень даже велели, — чтобы вы, синьор Буратино, не теряя ни минуты, бежали по дороге к лесу… — ответил ему хозяин.

«Виҫӗ Партас апатланмаллинче» // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

— Эй, синьор Буратино, тӑрӑр, ҫурҫӗр ҫитнӗ!.. — тесе шаккарӗҫ алӑкран.
— Эй, синьор Буратино, пора, уже полночь… — в дверь стучали.

Буратино пилӗк ылтӑн укҫана кӗсъине чикрӗ те, хисеплӗн пуҫ тайса: — Тав тӑватӑп сире, синьор. Эсир укҫана шанса памашкӑн кунтан шанчӑклӑрах алӑсем тупаймӑр… — тӗрӗ Буратино.
Буратино положил пять золотых монет в карман и ответил с вежливым поклоном: — Благодарю вас, синьор. Вы не могли доверить деньги в более надёжные руки…

Синьор Карабас Барабас Буратинона ҫунтарса ярас вырӑнне пилӗк ылтӑн укҫа парать те килне ярать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

— Мӗншӗн тесен, синьор, вучахӗ те, вутӑ ҫинчи хуранӗ те кивӗ пир татӑкӗ ҫине ӳкерсе тунӑ ӳкерчӗксем кӑна пулнӑ, — тет Буратино.
— Потому, синьор, что очаг и котелок над огнём были нарисованы на куске старого холста, — сказал Буратино.

— Синьор, эпӗ пӗрре хамӑн сӑмсана вучаха чикме пикентӗм те, шӑтӑк анчах туса хӑвартӑм, — тет Буратино.
— Синьор, я уже пробовал однажды сунуть нос в очаг и только проткнул дырку, — сказал Буратино.

— Синьор, эпӗ унта кӗрсе кайма пултараймастӑп, — тет Буратино.
— Синьор, я не могу этого сделать, — сказал Буратино.

Хӗрхенӗр мана, ярӑр мана атте патне, синьор, — тесе йӑлӑнать Буратино.
Пожалейте, отпустите меня, синьор, — стал умолять Буратино.

— Манӑн мӗскӗн атте пурӑнать-ха, синьор, — тет Буратино.
— Мой бедный отец ещё жив, синьор, — сказал Буратино.

— Манӑн нихҫан та нимӗнле анне те пулман, синьор.
— У меня никогда, никогда не было мамы, синьор.

— Сывлӑх сунатӑп, синьор, — терӗ куҫҫулӗсем витӗр Буратино.
— Будьте здоровы, синьор, — всхлипнул Буратино.

— Илсе килӗр-ха ҫав Буратинона, — терӗ синьор Карабас Барабас.
— Принесите-ка мне этого бездельника Буратино, — сказал синьор Карабас Барабас.

Комеди кӑтартнӑ чухне пуканесем Буратинона палласа илеҫҫӗ // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Пуканесен наукин тухтӑрӗ синьор Карабас Барабас кухняна каҫхи апат тума кайрӗ.
Доктор кукольных наук синьор Карабас Барабас пошёл на кухню ужинать.

Ку ӗнтӗ, пуканесен театрӗн хуҫи, пуканесен наукин тухтӑрӗ синьор Карабас Барабас пулать.
Это был хозяин кукольного театра, доктор кукольных наук синьор Карабас Барабас.

Сире, синьор, ятарласа илме килнӗ «Альфа-Ромео» кӗтет, — курнӑҫланса пуҫ тайрӗ те Маринка аллинчи уҫӑпа выляса кӑтартрӗ.
Вам, синьор, подан персональный «Альфа-Ромео», — Маринка сделала церемонный реверанс и покрутила на пальце ключ от зажигания.

10 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

— Синьор Риварес, сирӗн ӗҫӗрсене пӗлнӗ тӑрӑх, сире эпӗ усал, хаяр, нимӗн умӗнче те чарӑнса тӑман ҫын вырӑнне хуратӑп: хӑш-пӗр таран халӗ те ҫавӑн пекех шутлатӑп.
— Синьор Риварес, все, что я знаю о вашей деятельности, заставляет меня смотреть на вас как на дурного и вредного человека, долго я считал вас еще и жестоким, беспринципным, ни перед чем не останавливающимся, я и до сих пор сохранил отчасти это мнение.

VI // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

— Синьор Риварес, эпӗ сирӗн пата кардинал пек, епископ пек тата судья пек те килмерӗм.
— Синьор Риварес, я пришел к вам не как кардинал, не как епископ и не как судья.

— Синьор Риварес, — терӗ кардинал ун сӑмахне пӳлсе, — эпӗ кунта сирӗншӗн килтӗм.
— Синьор Риварес, — прервал кардинал, — я пришел сюда по вашему желанию, а не по моему.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика