Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

сенӗкпе (тĕпĕ: сенӗк) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Якубӑн аксай плугӗн тыткӑҫисене хӑнӑхса ҫитнӗ, виҫӗ юплӗ сенӗкпе чикӗмсене тӗрӗс йӑтӑрласа илсе кирек мӗнле ҫӗкӗрте те ӑста тӑрлама пӗлекен аллаппийӗсем пысӑк та сарлакаччӗ.

У солдата были большие короткопалые кисти рук, знакомых с чепигами аксайского плуга, умевших правильно зацепить тройчатками навилень и умело вывершить любой скирд.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Темӗнле Авель хӑйпе пӗр тӑван Каина сенӗкпе чиксе ҫӗкленӗ, теҫҫӗ.

Говорят, какой-то Авель поднял на вилах своего брата Каина.

VI // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Чӑн-чӑн усӑллӑ ӗҫрен ютшӑннӑ Ҫемен сенӗкпе навуса ҫӳхен хӑйпӑтса сарай хыҫне тулли кӑмӑлпа кая-кая хурать.

Отвыкнув от настоящей полезной работы, Семен с удовольствием поднимал вилами легкие пласты навоза и переносил их за сарайчик.

V сыпӑк // Андрей Краснов. Катаев В.П. Эпӗ — ӗҫхалӑх ывӑлӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 112 с.

Нимӗн тума аптӑранӑ енне вӗсем авӑн тӑррине сӳтсе тухма хӑтланса пӑхнӑ, анчах пуҫне чи малтан кӑларса пӑхнӑ ҫынӗ хӑйӗн сӑмси умӗнчех сенӗкпе ҫунса тӑракан вутпуҫҫине курсанах хӑранипе каялла персе аннӑ.

Они попробовали разобрать крышу, но первый высунувшийся наружу, увидав перед своим носом вилы и горящую головню, в ужасе свалился обратно.

Староста арӑмӗ Василиса // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 52–75 с.

Йӗри-таврах ҫавӑрса илнӗ нимӗҫ сӑмахсене ӑнланмарӗ, анчах улӑм витӗр хӑйне сенӗкпе тӗлленине курчӗ.

Осажденный вояка не понимал слов, но сквозь стебли соломы разглядел занесенные вилы.

IX // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

— Ан тӗрткелешӗр, эпӗ ӑна халех сенӗкпе хыпашласа тупатӑп!

— Не толкайтесь, сейчас я его нащупаю вилами!

IX // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Ҫакӑн пысӑкӑш тислӗк купине пӗр сенӗкпе тирсе ҫӗклеймӗн…

Этакую кучу навоза на одни вилы не поднимешь…

XIII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Вӑл малтан ӑна сенӗкпе чиксе пӑрахасран чарчӗ, кайран салтӑнма хушрӗ.

Коренастый старик, тот, что не дал запороть его вилами и потом приказал раздеть.

Пӗрремӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Пантелей Прокофьевич вӑрӑм сенӗкпе лавсем ҫине тиесе тӑчӗ, Наталья ҫӳлте пӑнтӑх шӑрши кӗрекен утта кӗреплепе туртса илсе таптарӗ.

Пантелей Прокофьевич длинным навильником подавал на арбы, а Наталья принимала вороха пахнущего гнильцой сена, утаптывала его.

XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Яшка хуранӗ пек пӑсланакан силос шӑтӑкӗ патӗнче икӗ арҫын автомашинӑн уҫӑ ещӗкне сенӗкпе хурала пуҫланӑ силос ывӑтаҫҫӗ.

У силосной ямы, из которой, как из котла с варевом, валил пар, два мужика вилами бросали в открытый кузов автомашины темно-зеленую силосную массу.

11 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл кӗпине ҫӗклерӗ, сенӗкпе шӑтарнӑ айӑкӗпе хырӑм айне кӑтартрӗ.

Он завернул рубаху, показал пробитый вилами бок и низ живота.

XXIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Сенӗкпе тирсе шӑтарнӑ айӑкӗ чӑтма ҫук пӗҫерсе сурчӗ.

Жарко пощипывал тронутый вилами бок.

XXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫын йывӑррӑн хашлатса ун патнелле пӗшкӗнчӗ, ӑна сенӗкпе яшлаттарчӗ.

Человек нагнулся над ним с тяжким дыхом, пырнул его вилами.

XXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Икӗ ҫул каялла ав пустуй япалашӑнах — вӑкӑрсем таптаса ватнӑ утӑ купишӗн ҫеҫ — арӑмне чут ҫеҫ сенӗкпе тирсе пӑрахмарӗ.

А два года назад за пустяк, за копну, истоптанную быками, едва не запорол вилами жену.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пулмасть тек сан упӑшка, ма тесен ӗҫ, нуша, ачасем сана, типӗтсе, нӗрсӗрлетсе янӑ; пулмасть сан манкаллӑ, ҫӗтӗк-ҫатӑк ачусен ашшӗ; хӑвах эсӗ, вӑй ҫитменнипе сывлӑш ҫавӑраймасӑр хӑшкӑлса, суха тӑвӑн, сӳрелӗн, косилка ҫинчи валемсене иле-иле пӑрахӑн, лав ҫине тийӗн, виҫӗ вӗҫлӗ йывӑҫ сенӗкпе тулӑ улӑмӗн йывӑр ҫӗклемӗсене йӑтӑн; туйса илӗн вара эсӗ пилӗк айӗпе темӗн касса кайнине, туйса илӗн те — ҫӗтӗк ҫитӗпе витӗнсе хутланса выртӑн, юн кайнипе антӑхса асапланӑн.

Не будет у тебя мужа, потому что высушили и издурнили тебя работа, нужда, дети; не будет у твоих полуголых, сопливых детей отца; сама будешь пахать, боронить, задыхаясь от непосильного напряжения, скидывать с косилки, метать на воз, поднимать на тройчатках тяжелые вороха пшеницы и чувствовать, как рвется что-то внизу живота, а потом будешь корчиться, накрывшись лохунами, и исходить кровью.

I // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Анфиса улӑма, сенӗкпе ҫаклатса, ун ури вӗҫне йӗркеллӗ хунӑ чухне, хӗр лайӑх юлташ пулассине туйса илчӗ:

Особенно в тот момент, когда Анфиса, нанизав вилами солому, легко подымала ее и осторожно клала к его ногам.

VII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Эпир ӑна, ваше благороди, кӗҫех сенӗкпе тӑрӑнтарман, — пӗлтереҫҫӗ салтаксем.

— Мы его вилами, ваше благородие, чуть не пришибли, — доложили солдаты.

Лекрӗ // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

Сенӗкпе тирес, сенӗкпе! — кӑшкӑрнӑ Серафим Холодный.

— На вилы, на вилы его! — кричал Серафим Холодный.

Тоцкра // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

Хӑй вӑл тимӗр сенӗкпе пусса лартнӑ хура ҫӗлен пек авкаланать, аякран пӑхмашкӑн шеллӗ те ун ҫине.

Причем вился он, как уж, ущемленный вилами, и даже издалека на него было жалко смотреть.

23 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Мӗнле сенӗкпе?

Какими вилами?

17 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех