Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

салхуллӑн сăмах пирĕн базăра пур.
салхуллӑн (тĕпĕ: салхуллӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Эпӗ авӑк, мӑнаҫлӑ йынӑшу, ӗсӗклевпе йыхрав илтетӗп; темиҫе мӑкӑртату, хапӑл кулӑ, иртнӗлӗх пирки кулянакан ҫемӗ, — унтан Гез сӗрме купӑсне хул пуҫҫинчен вӗҫертрӗ, салхуллӑн ӗнӗрме пикенчӗ, вара ларчӗ те ман ҫине ыйтуллӑн тинкерчӗ.

Я услышал резкие и гордые стоны, жалобу и призыв; затем несколько ворчаний, улыбок, смолкающий напев о былом — Гез, отняв скрипку, стал сумрачно ее настраивать, причем сел, вопросительно взглядывая на меня.

ХII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Ҫӳлте ахрат ҫыр хӗрринче салхуллӑн чарӑнса тӑчӗҫ, шлепкисене хывса пуҫ тайрӗҫ…

Наверху они грустно остановились над пропастью, обнажив головы.

XIX. Руфут ханкӑрӗн синкерӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Гент салхуллӑн чӗлӗм туртать.

Гент грустно курил.

XI. Вӗлерме хӑтланни // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Леаль салхуллӑн та хӑюллӑн кулса илчӗ.

Леаль грустно и решительно улыбнулся.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 314–319 с.

Сасартӑк, — хавхаланӑвӑн телейлӗ саманчӗсенче яланах ҫапла, — Шуан ӳкермен картинине уҫҫӑн, мӗн пур вак-тӗвеклӗхпе кӑларса тӑратрӗ; ку картина, сюжечӗ хальлӗхе тупӑнайманран, ӑспа фантазин тӗксӗм тӑрӑмӗнче салхуллӑн шухӑшлаттарать, — анчах уҫӑмлӑ плансӑр, мӗн шырани ҫиелтен те пулин палӑрмасӑр; темӗнле капмар та хӑватлӑ япала туса хурас кӑмӑл-туйӑм асаплантарма чарӑнмасть.

И вдруг, как это бывает в счастливые, роковые минуты вдохновения, — Шуан ясно, со всеми подробностями увидел ненаписанную картину, ту самую, о которой в тусклом состоянии ума и фантазии тоскуют, не находя сюжета, а властное желание произвести нечто вообще грандиозное, без ясного плана, даже без отдаленного представления об искомом, не перестает мучить.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 305–313 с.

Алӑк патӗнче итлесе тӑракан Факрегед, Галеран унран куҫӗсемпе ыйтсан, пуҫне салхуллӑн сӗлтрӗ.

Слушавший у двери Факрегед мрачно кивнул головой, когда Галеран глазами спросил его.

XIV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Салхуллӑн курӑнакан пӗлӗт ҫинчен малтанхи юр пӗрчисем вӗҫкелесе анма пуҫларӗҫ.

С серого, насупившегося неба посыпались крупинки первого снега.

VI сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

— О, паллах, аттеҫӗм! — куҫӗсене антарса салхуллӑн каларӗ Рой.

— О да, папа! — грустно сказала Рой, опуская глаза.

II сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Манӑн сӑмахсене ахрӑм ярса тытрӗ те салхуллӑн шӑпланчӗ.

Эхо подхватило мои слова и грустно умолкло.

II. Юрату // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 397–404 с.

— Нимех те мар, — терӗ те Тилли салхуллӑн шухӑшларӗ:

— Ничего, — сказал Тилли, но подумал:

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 375–381 с.

Хӗрарӑм ӑна аллинчен ҫирӗппӗн ҫатӑрласа тытнӑ, хул пуҫҫинчен тӗршӗннӗ; тепӗр чухне, вӑл мӗн те пулин каласан, хӗрарӑм шухӑшӗпе — кирлӗ мара е ытлашшине, — хӗрарӑм ӑна кӑштах чӗпӗтсе илет, ҫавна пула лешӗ именчӗклӗн шӑпланать те капӑр тӳмисене каллех салхуллӑн тинкерсе сӑнать.

Женщина крепко держала его за руку, прижимаясь к плечу; изредка, когда он говорил что-нибудь, по ее мнению, неподходящее или лишнее, слегка щипала его, отчего он смущенно умолкал и грустно обращался к запонкам.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 360–374 с.

Ӑнланмалла мар тискерлӗхпе пусӑрӑнсах ларнӑскер, чӗрӗ пӗртен пӗр ҫынна ҫухатасран инстинкт шайӗнче сехӗрленсе — Ганэль Роэнк хыҫҫӑн салхуллӑн тапранчӗ, ҫапах та ун хыҫӗнче самаях аякра пырать.

Раздавленный непонятной жестокостью, с инстинктивным страхом потерять из вида единственного живого человека, Ганэль уныло двинулся вслед за Роэнком, держась, однако, на почтительном от него расстоянии.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 345–359 с.

— О, эпӗ ӑсран тайӑлман тата ҫакна питӗ лайӑх ӑнланатӑп, — салхуллӑн хуравларӗ Ганэль.

— О, я не дурак и очень хорошо понимаю все это, — угрюмо сказал Ганэль.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 345–359 с.

Ҫамрӑк каччӑ тетӗшӗ ҫине салхуллӑн ҫаврӑнса пӑхрӗ.

Юноша с тоской посмотрел на брата.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 310–317 с.

Унран ӗнер укҫа ыйтма маннӑшӑн хӑйне хӑй ӳпкелесе Клиссон салхуллӑн тумланчӗ, калаҫӑва тапратма васкамарӗ-ха.

Жалея, что вчера забыл выпросить у нее денег, Клиссон понуро оделся; он не торопился вступать в разговор.

Акварель // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 226–232 с.

Вӑл хӑй нихӑҫан та улӑштарман чи пысӑк тӗрӗслӗх ҫутине асаплӑн тата салхуллӑн ҫутрӗ те — никамӑн та мар, Леданӑн ҫеҫ мрамортан пӗр иккӗленмесӗр касса кӑлармашкӑн ирӗк пуррине йышӑнчӗ.

С мучением и тоской, в свете высшей справедливости, которой не изменял никогда, он признал бесспорное право Ледана делать из мрамора,

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 147–152 с.

— Ҫакӑ нервсене хытӑ муталать, — лӑпкӑн тӑсрӗ ҫапкаланчӑк; вӑл пуҫлӑх ҫине салхуллӑн пӑхкалать тата аллисемпе хӑлаҫланкалать, — ӑмана япӑх чиксе хуни нервсемшӗн ахаль иртмест, ҫавӑнпа та эпӗ ҫӳле чикетӗп.

— Это так портит нервы, — ровно продолжал бродяга, грустно смотря на него и тихо жестикулируя, — так портит нервы плохая насадка, что я решил сажать только вверх.

Ҫапкаланчӑкпа тӗрме пуҫлӑхӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 132–135 с.

Сылтӑмра — тӗксӗм, кичем вакунсен речӗ, сулахайра — хӑйӑрлӑ пӗчӗк ҫул, ун хӗррипе пӳрт умӗнчи пӗчӗк садсен хысакӗсем тӑсӑлаҫҫӗ; тӳпери ҫурма сӗмлӗхре йывӑҫ тӑррисем салхуллӑн хуралса ҫатӑлтатаҫҫӗ.

Справа тянулся ряд угрюмых вагонов, слева — песчаная дорожка и за ней выступы палисадов; верхи деревьев уныло чернели в полутьме неба.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Иртсе кайнӑ вӑхӑт пирки салхуллӑн уйланса ларакан Нок шартах сикрӗ те тимлӗн итлерӗ: кӗсменсем шыва вӑйсӑррӑн, аптӑравлӑн, ылмаш-тӗлмеш лексе ҫапӑнаҫҫӗ, кимӗ малалла куҫни пачах сисӗнмест.

Нок, мрачно думавший о жестоком прошлом, встрепенулся и прислушался: весла ударяли вразброд, слабыми, растерянными всплесками, почти не двигая лодку.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Сехӗрлентернӗ ҫак самант ҫеҫ мар, ҫул тӑршшӗпех асӑрханса пырасси, салхуллӑн сыхланасси те хӑрушла сехӗрлентерет.

Жуток был не столько момент испуга, сколько боязнь пугаться все время, быть тоскливо настороже.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех